Η Marilia έβγαλε τις πατάτες απ’ τη φωτιά.. αυτές που είχε βάλει εκεί πριν ώρα τυλιγμένες προσεγμένα με αλουμινόχαρτο, τώρα ξεκίνησε να τις μοιράζει βάζοντας αλάτι πάνω.. ίσως είναι η καλύτερη ανταμοιβή για τη χαμαλοδουλειά που έκανε πριν με τα ξύλα..
Η Alkyoni τώρα έχει στολίσει με ανεμώνες τα μαλλιά της και σε μια γωνιά κρατά ένα πλαστικό ποτήρι με καλό κόκκινο κρασί.. αυτό που έφερε το Ghost..
Το μικρό Fibi έχει στο χέρι ένα κλαδί και στην άκρη του ένα λουκάνικο που μόλις έβγαλε απ’ τη φωτιά.. το κοιτά όμως και συνεχίζει να κάνει όμορφες φούσκες με τη φραουλότσιχλα της..
Τ’ άλλα παιδιά παίζουν σε rock ρυθμούς υπέροχες μπαλάντες και τώρα στο τραγούδι παίρνουν μέρος το Χάδη ο μικρός φοιτητής Kretinon και η Mirca με τη βελούδινη απαλή φωνή..
Τα πρόσωπα όλων είναι κόκκινα απ’ τη φωτιά και απ’ τη ζεστασιά που νοιώθουν στη ψυχή τους..
..έχει αρχίσει να ξημερώνει..
Ο ένας μετά τον άλλον αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι κάποιος λείπει απ’ την παρέα.. ο καλός ποιητής μας δεν είναι εδώ ο Ασκαρδαμυκτί..
..την ίδια στιγμή τον βλέπουμε να ξεπροβάλει και μαζί του να κρατά ένα τεράστιο σάκο..
..είναι τα δώρα που έστειλε ο Άι Βασίλης αλλά δεν είχε το χρόνο να τα φέρει ο ίδιος και διάλεξε τον καλύτερο εκπρόσωπο.. τον πιο ευαίσθητο..
..ακολουθεί μεγάλη λαχτάρα απ’ όλους για τα δώρα και τεράστια χαμόγελα έχουν σχηματιστεί στα πρόσωπα μας..
..αυτά τα δώρα δεν είναι όλα από υλικό φτιαγμένα αλλά τα περισσότερα είναι δώρα ψυχής..
Ο καλός Ασκαρδαμυκτί βγάζει το πρώτο απ’ το σάκο που είναι ένα μακρύ και λεπτό πακέτο με κόκκινες και κίτρινες κορδέλες.. πάνω έχει ένα όνομα..
Candy.. η μικρή μας τρέχει κοντά και το παίρνει.. το ανοίγει και μια υπέροχη κορνίζα προβάλει με χρυσή μπορντούρα κεντημένη με κλωστή από μετάξι στο χέρι.. είναι η κορνίζα για το πτυχίο της..
Το δεύτερο που βγάζει δεν φαίνεται.. το δίνει στη
Λούκι που και η ίδια απορεί, είναι κάτι που δεν το βλέπει.. της εξηγεί ότι είναι μια κάμερα αόρατη που κανείς δεν μπορεί να τη δει, και μ’ αυτή μπορεί να πάρει όσα πλάνα θέλει από την πλατεία Επανάστασης στην όμορφη Κούβα..
Το επόμενο είναι ένα μεγαλούτσικο πακέτο που γράφει
Kretinon.. είναι μια συλλογή απ’ όλη τη μουσική δουλειά του Frank από τους Panx Romana, και έχει την υπογραφή του ιδίου του καλλιτέχνη με αφιέρωση.. «στο μικρό φοιτητή μας με αγάπη» Frank..
Βγάζει ακόμα ένα με λευκές κορδέλες το δίνει στην
Alkyoni.. είναι ένα πανέμορφο μπλε moleskine με το αρχικό της σε ασημένιο χρώμα και στην άκρη ένα γκρι κορδόνι πλεγμένο.. δένει όμορφα σ’ ένα τέλειο σύνολο..
Σειρά έχει τώρα το δώρο για την
Ηλιαχτίδα δυο πανέμορφα δερμάτινα βραχιόλια με δυο αρχικά σκαλισμένα πάνω τους.. τα αρχικά του Ρωμαίου της και το δικό της.. το δώρο εκείνη το έχει πάρει πριν χρόνια και ίσως να είναι και το καλύτερο.. άλλωστε όλοι θα ήθελαν ένα Ρωμαίο στο πλευρό τους..
Το επόμενο είναι για την
Ασημένια.. και είναι ένα εισιτήριο για διαμονή είκοσι ημερών σ’ ένα όμορφο χειμωνιάτικο καταφύγιο γι’ εκείνη τον καλό της σύζυγο που τόσο της λείπει και το μικρό ζουζουνάκι τους.
Ένα κλειδί τώρα το δίνει στην
Ανατολή.. ένα κλειδί ενός μικρού αλλά κουκλίστικου σπιτιού με κεραμίδια και μεγάλη αυλή στο Swansea.. εκεί που της αρέσει τόσο πολύ.. για να μπορεί να κάνει διακοπές όποια χρονική στιγμή θέλει στα επόμενα χρόνια..
Ένας πανέμορφος μπλε ελέφαντας προβάλει τώρα απ’ το σάκο και ο αποδέκτης δεν είναι άλλος βέβαια απ’ την καλή μας την
Αταλάντη, που δεν ξέρω κατά πόσο είναι μπλε και κατά πόσο ελέφαντας μόνο τα δικά της μάτια μπορούν να τον δουν ακριβώς.
Μια ξύλινη παλέτα με φωτεινά χρώματα κι ένα πινέλο για την
Ανναμαρία.. ένα πινέλο μαγικό που αποτυπώνει μόνο όμορφες σκέψεις στο καμβά.. βλέπω τα μάτια της να δακρύζουν από χαρά κι από συγκίνηση..
Το νερό που κυλά.. αυτό είναι το νέο όνομα της
Δεσποσύνης για λίγες μέρες που θα φιλοξενηθεί σε μια μικρή ινδιάνικη σκηνή.. και ένα όμορφο πακέτο με τα κατάλληλα ρούχα.. θα μείνει εκεί μαζί με τους φιλήσυχους κατοίκους να περάσει μερικά όμορφα βράδια δίπλα σε φωτιές που ανάβουν και σε τοπικές τελετές.. με μάγους και όμορφους νέους της φυλής.
Ένα πολύ μικρό κουτάκι βγαίνει τώρα απ’ το σάκο κι ο Ασκαρδαμυκτί το δίνει στο
Sigma Taf .. ένα κουτί που έχει μέσα ένα διακόπτη και τίποτα άλλο.. ένα διακόπτη που πατώντας τον ένα εκατομμύριο φτωχά παιδιά θα βρουν φαί, νερό και στέγη κι ένα χαμόγελο θα ζωγραφιστεί αυτόματα στα μικρά τους χείλη.
Το πνεύμα των Χριστουγέννων αναπηδά απ’ το σάκο και παίρνει απ’ το χέρι το
Χνούδι.. θα το γυρίσει σε διάφορα σπίτια φτωχά που δέχονται αυτές τις μέρες δώρα.. για να νιώσει ξανά μέσα από τα χαμόγελα των παιδιών ότι η αγάπη των Χριστουγέννων και η προσφορά υπάρχει ακόμα.. αρκεί να το δούμε με τα μάτια της καρδιάς μας.
Ένα ποδήλατο ροζ πάει αμέσως στο μικρό μας
Fibi.. για βόλτες στα πάρκα με απέραντη ανεμελιά μαζί με μικρές της φίλες με κοτσιδάκια.. με γέλια, χαρές και όμορφα παιχνίδια..
Μια πρόσκληση για
το δείμο του πολίτη απ’ τους μικρούς μαθητές του για την εκτίμηση που τρέφουν στο πρόσωπο του και μια ανάλογη γιορτή προς τιμήν του.
Ένας καθρέφτης όχι προσώπων αλλά ψυχών πάει στην
Παιδίσκη που την δείχνει τόσο απίστευτα όμορφη, τόσο γλυκιά..
Ένα καταπληκτικό λευκό φόρεμα και μια πρόσκληση χορού που τόσο της αρέσει παίρνει το
Χάδη.. ένα χορό βγαλμένο από παραμυθένια χρόνια με λαμπερές παρουσίες και υπέροχο βαλς..
Μια μεγάλη παρέα σ’ ένα κουτούκι στην συμπρωτεύουσα με τον Ρασούλη και τον Παπάζογλου περιμένει την
Ymeli με καλό ντόπιο κρασί και Σαλονικιώτικους μεζέδες σ’ ένα υπέροχο γλέντι μουσικών ταξιδιών και ζεστής παρέας που μόνο σ’ αυτόν το τόπο μπορεί να υπάρξει..
Μια φωτιά στη παραλία με ολόγιομο φεγγάρι και ένα ζευγάρι ελβιέλα μπλε δίπλα στη
Μαύρη Ντάλια.. κι ένα κοντό ποτήρι βότκα με πάγο και λεμόνι για μια υπέροχη νύχτα δίπλα στο κύμα..
Ένα εργόχειρο κεντημένο με χρυσές κλωστές απ’ το δέντρο του ονείρου στους πρόποδες των Ιμαλάϊων ανάμεσα στα σύνορα Νεπάλ και Ινδίας.. αυτό το δέντρο τέλεια αποτυπωμένο στο εργόχειρο είναι το δώρο για την
Alexandra..
Ένα ζευγάρι γυαλιά για τον καλό μας
Ναυαγό που μέσα από αυτά θα βλέπει το κόσμο όπως πρέπει να είναι.. με μορφωμένους δημοσιογράφους με υπουργούς που θα είναι αντάξιοι για τις καρέκλες που κάθονται.. και με γιατρούς που δεν θα δέχονται φακελάκια και αλλά πολλά που θα τα βλέπει μόνο μέσα από αυτά τα γυαλιά..
Ένα κόκκινο φουστάνι για την
Μαρίνα που όταν το φορά θα την μεταμορφώνει σε γυναίκα καριέρας στο χώρο εργασίας, σε Βέφα στη κουζίνα, σε απίστευτη σεξοβόμβα στα νυχτερινά της θέλω, και σε Πολυάννα μητέρα όπως ονειρεύεται..
Ένα δελφίνι απ’ το πέλαγος που έρχεται να πάρει μαζί την όμορφη
Γοργόνα για μια βόλτα στα νερά του Αιγαίου που τόσο πολύ αγαπάει..
Μια σχολική τάξη περιμένει τη
Marilia αλλά όχι σαν κι αυτές που έχει συνηθίσει έως τώρα.. αυτή θα είναι τεράστια να χωρά όλα τα παιδιά του κόσμου.. για να προσφέρει απλόχερα την αγάπη και την μεταδοτικότητα της.. όπως τόσο πολύ εκείνη ξέρει..
Ένα βάζο με γλυκό του κουταλιού απ’ τα χέρια της μαμάς.. το δώρο για τη
Mirca.. ένα βάζο που δεν θα τελειώνει ποτέ.. πάντα μέσα θα κρύβει αυτές τις όμορφες στιγμές που το συντροφεύουν..
Ένα πανέμορφο βιβλίο, υπενδεδυμένο από δέρμα και από φύλλα δέντρων στο εξώφυλλο του το δώρο για την
Amo.. κι ένα χαρούμενο παραμύθι πως θα φτιάξουμε δίκαιο το κόσμο.. που όσο το διαβάζει εικόνες από μια ευτυχισμένη κοινωνία περνούν από μπροστά της και την κάνουν χαρούμενη..
Το δανεικό ποδήλατο και το πατίνι απ’ τα παιδικά χρόνια στη Γερμανία και όλοι η παρέα της εποχής εκείνης, είναι το δώρο που βγάζει απ’ το σάκο ο κουρασμένος Ασκαρδαμυκτί για το
φεγγάρι αγκαλιά.. να τα παίξει και να τα χαρεί με την ψυχή της και τ’ όμορφο ψεύτικο ραδιοφωνάκι της φίλης της που έπαιζε όμως.. κι αυτό στα δώρα..
Ένας τεράστιος αρκούδος γκρι με την πιο όμορφη αγκαλιά για το
Ghost.. για να κάνει τα γιορτινά του βράδια πιο ζεστά και για πάντα..
Ένα μικρό κίτρινο σακούλι μ’ ένα φιόγκο είναι το δώρο για την
Soulmates.. ένα μικρό τσιπ που εγγυάται ένα τέλειο format από τις σκέψεις του παρελθόντος και ένα όμορφο μέλλον ανοίγεται μπροστά μόνο με χαρές, γέλια, έρωτες.. όπως εκείνη φαντάζεται στα όνειρα της..
Ένα ζευγάρι ολοκαίνουρια φτερά για το
Φοίνικα.. που δεν θα καίγονται.. θα μπορούν να πετούν όπου εκείνος επιλέγει όπου εκείνος είναι ευτυχισμένος..
Για το
Γυφτάκι ένα τσαντίρι άλλο.. πολύ πιο μεγάλο για να χωρούν όλοι όσοι αγαπά και μέσα να είναι σαν παλάτι όχι από χλύδα αλλά με πράγματα χρήσιμα όπως αυτά που καταγράφει συνήθως..
Βγάζει ακόμα μια μικρή μπιζουτιέρα από πορσελάνη, που μέσα κρύβει μικρά δώρα απ’ όλους εκείνους τους φίλους και τις φίλες που πέρασαν, τους «ξεχασμένους φίλους» όπως η ίδια λέει.. αυτός ο μικρός θησαυρός στη
Little A να τους θυμάται πάντα..
Ένα θαυμάσιο μακρύ φόρεμα για την
All my life.. και βέβαια λιλά ακριβώς όπως το έχει φανταστεί..
Κι ένα ζευγάρι μάτια για την
Alicia όχι μάτια με όμορφα χρώματα αλλά τα μάτια του πατέρα να δει το κόσμο με τα δικά του μάτια για να γίνει όπως φαντάζεται ακόμα καλύτερος άνθρωπος..
Μια πολύ όμορφη ξύλινη θήκη για το
Ντέφι με μαγικό άνοιγμα.. να ανοίγει και να παίζει όχι με τους σκοπούς που το βαρούν αλλά όπως εκείνο ξέρει..
Μέσα απ’ το σάκο αρχίζει να βγαίνει μια παρέα μεγάλη.. μια παρέα απ’ τα παλιά, για την
Sevarose.. είναι όλη εκείνη η παρέα που είχε τόσα χρόνια επικοινωνία.. μέσα από γράμματα και πανέμορφες χειροποίητες κάρτες.. είναι δω τώρα για ‘κείνη, για να ζήσουν ευχάριστες στιγμές από κοντά..
Κι ένα σακούλι με σπόρια.. για την
Tradescadia όχι όμως από αυτά που ξέρει καλά να καλλιεργεί.. αλλά απ’ αυτά που φυτεύουν στις καρδιές τη καλοσύνη.. και να ‘ναι το πείσμα και η τέχνη σου μεγάλη κι εδώ..
Και ο σάκος έχει ακόμα ένα ξυπνητήρι ασημένιο μεγάλο για την
Αργυρένια.. ένα ξυπνητήρι όμως που δεν μοιάζει με κανένα.. κάθε πρωί που σε ξυπνά είσαι σε νέα χώρα με νέους φίλους με νέα δουλειά βλέπεις άλλες εικόνες που δεν ξανάδες ποτέ και δεν μοιάζει καθόλου μ’ εκείνο το παλιό ξυπνητήρι της Μορμότας..
Ο σάκος άδειασε φίλε μου και μείναμε τρεις μας..
Εγώ, εσύ κι ο Μένιος..
Για σένα φίλε μου
Ασκαρδαμυκτί δεν έχει δώρο.. το δώρο σου είναι η χαρά που έδωσες σε όλους εμάς.. και τα έφερες απ’ την άκρη του κόσμου για να κάνεις την ψυχή μας λίγο καλύτερη..
Το δώρο του
Μένιου νομίζω ότι ήδη το βλέπεις.. έχουν πάει όλοι τριγύρω του, τον αγκαλιάζουν τον χαϊδεύουν είναι η πρώτη φορά που τον βλέπουν..
..κοίτα τα μάτια του πως λάμπουν..
Το δικό μου ίσως είναι και το πιο μεγάλο.. αυτή η παρέα που μου κρατήσατε σε δύσκολες κι ευχάριστες ώρες το λίγο καιρό που σας ξερώ..
..αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους τους blogoφίλους μου...
