Σελίδες

Τρίτη, Απριλίου 10

Η σιδηρά Κυρία.. (2) Υιέ μου υιέ μου..


Είχε μεγάλα όνειρα η θεία Λευτερία για το κανακάρη της, πολύ μικρός ήταν ακόμα και οι απαιτήσεις που είχε από κείνον συχνά ξεπερνούσαν ακόμα και την υπερβολή.

Δεν έπαιζε σαν όλα τα παιδιά.. έπρεπε να διαβάζει κι ας ήταν το χειρότερό του, δεν έπρεπε να λέει ποτέ ψέματα, έπρεπε να μιλάει πάντα ευγενικά, να σέβεται τα συμφέροντα του και τα συμφέροντα της οικογένειας.

Η θεία είχε απόλυτη κυριαρχία πάνω του.. συχνά του έλεγε ότι ο πατέρας του ξενιτεύτηκε για να τον κάνει άνθρωπο κι εκείνη ότι τον μεγαλώνει με τα καλυτέρα εφόδια.

Την θυμάμαι σαν τώρα να του λέει:

-Δεν έχεις μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις, σου παρέχουμε τα πάντα.. τα καλύτερα ρούχα, το πιο υγιεινό φαγητό, σε στέλνουμε στα καλύτερα σχολεία με δάσκαλο στο σπίτι για να σε βοηθά, σου αγοράζουμε όλα τα αναγκαία..
-Πρέπει να τα τιμάς και να τα σέβεσαι.. βλέπεις κανένα παιδί γύρω σου να έχει όλα αυτά;
-Εμείς μεγαλώσαμε με ψωμί κι αλάτι και ακόμα στερούμαστε τα πάντα για να γίνεται εσείς άνθρωποι.. εσύ και η προκομμένη η αδελφή σου.

Ο Βασίλης ήταν πολύ καλό παιδί συνεσταλμένο, φιλότιμο, αλλά φοβόταν τη μάνα του υπερβολικά.

Θυμάμαι μόλις έκανε κάποια σκανταλιά σαν παιδί και τον καταλάβαινε η θεία.. το ύφος του..

Αυτό το φοβισμένο ύφος, τότε εγώ γελούσα ήμουν μικρός δεν μπορούσα να καταλάβω πώς είναι να μεγαλώνεις με τη θεία Λευτερία μάνα.

Πέρασαν τα χρόνια ο Βασίλης μεγάλωσε δεν έγινε βέβαια γιατρός ή δικηγόρος που θα ήθελε πολύ η θεία αλλά πρώτα πήρε ένα πτυχίο μηχανικός αυτοκινήτων και αργότερα με το σπρώξιμό της όπως πάντα βέβαια πήρε και πτυχίο μηχανικός αεροσκαφών.

Η θεία βέβαια πάντα έλεγε ότι αν κατάφερε να φτάσει μέχρι εκεί το οφείλει αποκλειστικά σε κείνη και στη μουρμούρα της και ίσως σ’ αυτό να μην έχει και πολύ άδικο.

Βολεύτηκε ο Βασίλης με μια γνωριμία της θείας μπήκε στην πολεμική αεροπορία σαν ιδιώτης μηχανικός αεροσκαφών κι έφτιαξε κι ένα σύγχρονο συνεργείο αυτοκινήτων που τα πρωινά το κρατούσε ο συνταξιούχος πια πατέρας του. (κι εκείνος της δουλειάς ήταν ίσως και καλύτερος απ’ το γιό).

Του βρήκε η θεία και μια καλή κοπέλα και τον πάντρεψε..

Ένα μεγάλο κακό που είχε ο Βασίλης όμως και το κουβάλαγε απ’ τη παιδική ηλικία πάντα μέσα του ήταν ότι δεν είχε σταθερές απόψεις, όπου φυσάει ο άνεμος, άλλαζε γνώμες πολύ εύκολα και στο γάμο του το ρόλο της θείας Λευτερίας πήρε πολύ εύκολα η καπάτσα γυναίκα του.

Αμέσως μετά το γάμο έκανε παιδί (κορίτσι) και σε λίγους μήνες η γυναίκα του ήταν ξανά έγκυος στο δεύτερο.. ήρθε λοιπόν η ώρα της βάφτισης.

Η θεία το είχε δέσει ότι θα έβγαζε τη κόρη του Λευτερίτσα.. αλλά η σύζυγος άλλα είχε κανονίσει με τον Βασίλη κι εκείνος φοβόταν να το πει στη θεία όπως πάντα..

Η θεία ήθελε τα καλυτέρα βαφτίσια για την εγγόνα της.. και πλήρωνε αβέρτα.. ο Βασικάλης απ’ το πολύ σεβασμό που του μάθανε..

..στα λεφτά που βγαίνουν με ιδρώτα..

..έγινε λίγο φιλοχρήματος, το είχε μάλλον και στο αίμα του και όλα αυτά τα έξοδα που έκανε η θεία τον βόλευαν.

Έφτανε όμως η μέρα της κρίσης..

Λίγες μέρες πριν κι ενώ η γυναίκα του Βασικάλη τρωγότανε καιρό να ανακοινώσει στη μάνα του ότι το παιδί θα πάρει το όνομα της συμπεθέρας το πήρε απόφαση να γίνει άντρας.. είχε αργήσει βέβαια λίγο.

Ποιος είδε το θεό και δεν τον φοβήθηκε.. πουτάνα την ανέβαζε καριόλα τη κατέβαζε το δε γιο της ανάξιο άντρα χωρίς πυγμή..

-Να βγάλεις ρε τα παντελόνια που φοράς.. τίποτα δε πήρες απ’ την οικογένεια σου άχρηστο κορμί, να πας ρε μόνος σου στη βάφτιση και συγγενείς απ’ τη μεριά μας δεν θα τολμήσουν να έρθουν.. θα έχουν να κάνουν μαζί μου οποίοι έρθουν.. τ’ ακούς;

Λίγες μέρες μετά τη περιβόητη βάφτιση ο Βασιλάκης χώρισε, η κόρη του βαφτίστηκε τελικά Λευτερίτσα αλλά είχαν ειπωθεί τόσα πολλά που το ποτάμι δεν γύριζε πίσω, μετά από λίγους μήνες η πρώην σύζυγος έκανε και το γιο, που αργότερα βαφτίστηκε Κώστας το όνομα του θείου μου, που συμφωνούσε πάντα με τη θεία χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Ο Βασιλάκης ζήτημα είναι αν είδε από τότε μια ή δυο φορές τα παιδιά του.

Έμεινε για κάποια χρόνια μόνος και φιλοξενούμενος απ’ τη μάνα του.. σε μερικά χρόνια γνώρισε μια πολύ όμορφη κοπέλα κατά πολύ νεότερη του, συζούσε στην αρχή για λίγους μήνες μαζί της και μετά την παντρεύτηκε.

Έκανε και αλλά δυο παιδιά και ζούσε στο επάνω διαμέρισμα απ’ τη θεία..

Να μην γίνω βαρετός.. μετά από ένα δυο χρόνια είχαμε πάνω-κάτω το ίδιο έργο με άλλη αιτία ή αφορμή αυτή τη φορά.

Σήμερα η θεία είναι σε βαθειά γεράματα, ο θείος την βοηθά με την υγεία της έχει βέβαια κι εκείνος τα δικά του αλλά μάλλον μόνος του τα περνάει.

Ο Βασιλάκης είναι πάνω από 50 σήμερα με τέσσερα παιδιά που δεν τα βλέπει και τα βράδια γυρνάει στα μπαράκια και το παίζει ελεύθερος κι ωραίος..

Τώρα όπως καταλαβαίνεται δεν έχει πλέον τον έλεγχο της μαμάς!!!

Εδώ έχω να πω ότι η θεία μπορεί να έβαλε το δάχτυλό της πολύ παραπάνω απ’ ότι έπρεπε για να φτάσει ο Βασιλάκης εδώ που έφτασε αλλά..

..με το μαράζι της κόρης θα πάει..

32 σχόλια:

Sigmataf είπε...

Πως τα πέρασες αδερφέ;

Shades είπε...

Τρώγοντας παιχταρά μου!!!

annamaria είπε...

Φοβάμαι.....
πως κάποια λόγια της θειας ισως τα πουμε και εμεις στα παιδια μας....

Αγγελική Στ. είπε...

Πάλι στο καλύτερο μας το έκοψες!! Χρόνια πολλά!

Ανώνυμος είπε...

Sad story...Χρονια Πολλά.

candy's τετραδιάκι είπε...

Eμενα πολυ μ'αρεσουν αυτες οι ιστοριες...
Ο καθενας μπορει να φανταζεται διαφορα!
:)

soulmates είπε...

shadako xronia polla kai kala!!
makia

Shades είπε...

Ανναμαρία εδώ θα διαφωνήσω.
Στα παιδιά πρέπει να δείξουμε το δρόμο και όχι να κάνουμε κουμάντο στη ζωή τους.
Δηλαδή επειδή ίσως τα βοηθήσουμε ηθικά και οικονομικά πρέπει να νοιώθουνε υποχρέωση; Πρέπει να μας βγάλουν το όνομα; Πρέπει εμείς να τους διαλέξουμε συντρόφους;
Είμαστε υποχρεωμένοι να τα μεγαλώσουμε όσο μπορούμε καλύτερα αλλά κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι μεγάλωσαν ότι πρέπει να αναλάβουν ευθύνες ότι πρέπει ν’ ανοίξουν τα φτερά τους.

Sunshine.. για να έχετε αγωνία για τη συνέχεια.

Lifewhispers.. και η συνέχεια θα είναι πιο λυπημένη.

Candy.. :)))

~~kindergarden teacher ~~ είπε...

αχ αυτες οιμανες πως κανουν με τους γιους ...εχω ιδιαν πειρα ,,αλλα οχισε τετοιο βαθμο ,,ευτυχως κιεχω κορες ..να μην λεω και μεγαλα λογια ..

aniaris είπε...

Είμαι σίγουρη οτι πιο πολύ απ'όλους(κι απο τα παιδιά του) θα του λείπει η μάνα του και η γκρίνια της.Μεγάλωσε χωρίς να έχει άποψη και βούληση και χωρίς την κυρά-Λευτερία δε θ'αντέξει.

Despina είπε...

Το θυμάσαι το τραγούδι του Γιάννη Μηλιώκα "για το καλό μου";

Τέλικά είναι πολύ λεπτή η διαχωριστική γραμμή του "καλού" που θέλουμε εμείς για τα παιδιά μας, από το πραγματικό καλό.
Αν καταλαβαίναμε το μέγεθος του ρόλου μας, το ότι χτίζουμε προσωπικότητες και κάποια λάθη είναι μη αναστρέψιμα,δεν θα υπήρχαν άνθρωποι κατεστραμένοι.

Για μένα, αυτά είναι οικογενειακά δράματα.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

-"Ο άντρας πρέπει να 'χει παρελθόν", ισχύει και για τα δύο φύλα, γιατί αν φτάσουν στο γάμο χωρίς εμπειρίες, θα επιδιώξουν να τις αποκτήσουν μέσα από αυτόν ή θα διαχειριστούν καταστροφικά τις ό,ποιες αναποδιές και δυσκολίες.
-Τα παιδιά μας δεν είναι κτήμα μας για να διαφεντεύουμε τις ζωές τους...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Νταρκουλίνο

Κέλλυ Μπουσουλοπουλου είπε...

Χρονια Πολλα γλυκε μου!Μαλλον η θεια ανακατευτηκε πολυ...και καλα οταν ο Βασιλακης ηταν παιδι...αλλα μετα εγινε αντας,"Ημαρτον"...Απο την μια καταλαβαινω απο την αλλη εμεις στην ψυχολογια το φαινομενο το λεμε προσκολληση!Ετσι γινονται τα αταομα με ανασφαλιες...!Δεν υπαρχουνη και πολλα που μπορω να πω...!

Φιλακια Shades μου

Shades είπε...

Savarose.. δεν φτάνουν όλες οι μάνες όμως σε τέτοιες υπερβολές.

Aniaris.. ποιος ξέρει.. μπορεί μέσα του έτσι να νοιώθει.

Amo.. και όταν διαβάσεις την συνέχεια με τη κόρη της θα δεις τα οικογενειακά δράματα σε όλο τους το μεγαλείο.

Φύρδην.. κρατώ το ότι τα παιδιά μας δεν είναι κτήμα μας.

Ανατολίτσα γύρισες; Χρόνια πολλά!!!!

Κέλλυ Μπουσουλοπουλου είπε...

Ελλαδα ειμαι :p απλα ειπα να δω τι κανετε:)

annamaria είπε...

Πολυ καλα κανεις και διαφωνεις!!
Αυτο που ειπα ειναι πως..
"Φοβάμαι πως κάποια λόγια της θειας ισως τα πουμε και εμεις στα παιδια μας"
Δηλαδη,
"Φοβαμαι μη γινω τετοια μαμα "
"φοβαμαι μηπως αυτα που διαβαζω , ακουω
και φριττω, ερθει καποια μερα που θα τα κανω..."

Shades είπε...

Soulmates.. χρόνια πολλά και σε σένα.. δε σε είδα πιο πριν αλλά κάλιο αργά..

Ανατολή.. μας σκέφτεσαι και στις διακοπές σου λοιπόν.. εξάρτηση;

Ανναμαρία.. αυτό όλοι οι γονείς το φοβόμαστε.. άρα μάλλον συμφωνούμε.

homelessMontresor είπε...

Αχ και να ήταν ο μόνος...

Ηλιας....Just me! είπε...

Βρε τη γιαγιά... Και ο γιος ελεύθερος και ωραίος... Αλλά πως μετα από τόσο κήρυγμα βγήκε τόσο ανεύθυνος; με τέσσερα παιδιά και δύο αποτυχημένους γάμους; Μάλλον κάτι δεν πήγαινε καλά πέραν της γιαγιάς...

Ανώνυμος είπε...

Από τα πιο δύσκολα πράγματα, να καταλάβει ο γονιός (συνήθως η μάνα αλλά και ο πατέρας, γιατί όχι;) ότι το παιδι είναι ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ... με πολλά κοινά και οικεία, αλλά και με τους δικούς του στόχους, οπτικές, απόψεις...
Είναι αυτή η ρημάδα η αγάπη με όρους...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Το δέσιμο με τις μανάδες και τις θείες είναι ό,τι χειρότερο. Πάντως κι εγώ στα βαφτίσια -με το καλό- θα έχω κάτι ανάλογους καβγάδες, αλλά με άλλη κατάληξη -είμαι βέβαιος.

Ανώνυμος είπε...

Κάνε το καλό και ρίξ'το στο γιαλό...
Αν είναι να με βοηθάει κάποιος και μετά να μου το κοπανάει μια ζωή, ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω. Και εμένα μου το έκανε αυτό η θεία μου όταν σπούδαζα και έμενα σπίτι της. Ομηρικοί καυγάδες γινόντουσαν. Εκτιμώ όσα έκανε για εμένα αλλά δεν θα την αφήσω να εξουσιάζει και την υπόλοιπη ζωή μου.
φιλάκια....

soulmates είπε...

1.75 cm kai den fainomai?????
pou ta xeis ta matia sou??? :P
den peirazei pou me prosperases!
filia

ονειροπόλος πάνθηρ... είπε...

....πάντα υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας που θέλουν να ζήσουν μέσα από άλλους....και λειτουργούν "ευνουχιστικότατα"....
αν τους αφήσουμε.....
:-))))

Shades είπε...

Modesty.. καλώς ήρθες στο blog μου, σίγουρα δεν είναι ο μόνος υπάρχουν αρκετές θείες Λευτερίες.

Ηλιας....Just me.. καλώς ήρθες κι εσύ στο blog μου, όταν κάποιος μεγαλώσει χωρίς να έχει πάρει στη ζωή του καμιά πρωτοβουλία και όλα τα φροντίζουν άλλοι γι’ αυτόν είναι λογικό νομίζω να μην καταλαβαίνει τι κάνει.. ακόμα κι αν πρόκειται για γάμους παιδιά κλπ, άλλωστε ακόμα και το γάμο άλλοι τον επέλεξαν.

Sadmanivo.. η γονική αγάπη πολλές φορές γίνετε αποπνικτική.
Προσπαθούν να φτιάξουν το παιδί τους όπως το ονειρευτήκαν και όχι σαν μια ξεχωριστή προσωπικότητα.

Shades είπε...

Δείμο.. αυτή η βλακεία με το όνομα έχει δημιουργήσει απείρους καυγάδες.

Spaigeck.. καλώς ήρθες στο blog μου, εσύ τότε έχεις μεγάλη εμπειρία γιατί κατά μια έννοια το έζησες.. και καλά έκανες που το έκοψες απ’ την αρχή.

Soylmates.. κι εγώ που νόμιζα ότι είσαι δυό μέτρα γυναίκα.. μόνο 1,75 είσαι;

Πάνθηρα έτσι είναι και τα βλέπουμε καθημερινά γύρω μας τέτοια περιστατικά.

Αλητισσα είπε...

Μου τη δινουν κατι τετοιοι ανθρωποι..
Καταστεφουν τις ζωες των παιδιων τους στο ονομα της αγαπης..

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κάτσε να την βγάλω Αστάρτη ή να τον ονομάσω Άρη και να δεις. Ούτε παπάς δεν θα μας θέλει. Πόσο μάλλον οι μπαμπάδες και οι μαμάδες. Ευτυχώς λέω που είμαι μόνος και στηρίζομαι μόνο σ' εμένα. Δεν χρωστά και μου χρωστάνε σε τελική (αν και φαίνομαι απότομος).

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

Τα παιδιά δεν είναι ιδιοκτησίες μας. Ο ρόλος μας απέναντί τους, είναι, να τα μεγαλώσουμε όσο πιο σωστά μπορούμε (υποκειμενικό βέβαια αυτό, ο καθένας θεωρεί σωστά διαφορετικά πράγματα) και να τους παρέχουμε τα εφόδια να δημιουργήσουν "δυνατά πόδια και ώμους" για να σταθούν σε αυτά. Ως εκεί. Και το κυριότερο, εγώ τουλάχιστον, δεν θα απαιτούσα ΚΑΜΙΑ ανταπόδωση. Η όποια ερχόταν θα ήταν ευπρόσδεκτη αλλά τουλάχιστον δεν θα την είχα ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ. Το γεγονός ότι δεν έχω παιδιά, ίσως με κάνει να βλέπω έτσι τα πράγματα, οπότε μπορείτε κάλλιστα να πείτε, το "όποιος είναι έξω από τον χορό κλπ".

GhostHunter είπε...

Συμφωνώ εν μέρει. Οι γονείς ή συγγενείς έτσι θα κάνουν πάντα. Προσπαθούν να καθοδηγήσουν όπως αυτοί πιστεύουν και σύμφωνα με τις αξίες που έχουν. Δεν το κάνουν από κακία. Δεν υπάρχει βιβλίο γονιών που απλώς αρνούνται να το ακολουθήσουν. Δεν τους κατακρίνω. Κι ας έχω υποστεί και γω, την δικιά τους πίεση και τοποθέτηση ζωής.

Shades είπε...

Αλήτισσα.. είναι κάτι σαν το τραγούδι του Μηλιώκα «για το καλό μου».

Δείμο εγώ μια χαρά σε ακούω καθόλου απότομο.. κάνε αυτό που έχεις στο μυαλό σου κι άσε το κόσμο να φωνάζει.
Giorgia έγραψες ακριβώς αυτά που πιστεύω.

Φάντασμα όλοι μας λίγο πολύ κάποια πράγματα τα κουβαλάμε απ’ την οικογένεια.. αλλά όχι να ορίζουνε τις ζωές μας οι γονείς.

patsiouri είπε...

A πα πα...άν κι εγώ ελάχιστα κατηγορώ τους γονείς για όλα αυτά...Άν έχει βγεί το παιδί πυροβολημένο πάει, γαμήθηκε...ξέρω μιά χαρά κόσμο που κατάφεραν και επιβίωσαν από πολύ χειρότερους γονείς...και δέν τους έδωσαν φυσικά τη χαρά να ακούσουν το όνομά τους...