Εκτός χρόνου (05.00 μ.μ.)

04.00 μ.μ.

Μένιος.. φεύγουμε;

Shades.. σε κάλεσε κανένας και δεν το θυμάμαι;

Μένιος.. ξέρεις ότι δεν θα σ’ άφηνα ποτέ μόνο

Shades.. ok έλα αλλά καλά θα κάνεις να μην ανοίξεις καθόλου το στόμα σου.. θα είναι σαν να μην υπάρχεις

Μένιος.. στόμα έχω και μιλιά δεν έχω

04.15 μ.μ.

Μένιος.. έπρεπε να πας ευθεία την Π. Ράλλη κάτω απ’ τη γέφυρα του Ρουφ και αριστερά την Κωνσταντινουπόλεως.. τώρα μπήκες στο ποτάμι τέτοια ώρα θα φάμε την κίνηση του αιώνα

Shades.. όταν έχω μια διαδρομή στο μυαλό μου δεν την αλλάζω.. το έχω σε κακό

Μένιος.. ωραία αλλά αν δεν ανοίξεις τ’ αυτιά σου θα φτάσουμε μεθαύριο

Shades.. εσύ βιάζεσαι.. τραβάς κανένα ζόρι;

Μένιος.. όχι αλλά νευριάζω όταν τρώω πακέτο

04.25 μ.μ.

Μένιος.. τι κάνεις ρε.. αντί να πας ευθεία και να πιάσουμε την Αγ. Μελετίου πας από Καβάλας-Αχιλλέως κλπ; από που ήρθες μωρέ από κανένα κολοχώρι και δεν ξέρεις να κυκλοφορείς;

Shades.. βούλωστο μωρέ

Μένιος.. τώρα εδώ τι περιμένεις; κάνε δεξιά και πέρνα τον.. δεν τον βλέπεις το μαλάκα ότι κοιμάται στο τιμόνι;

Shades.. πω πω μ’ έπρηξες το ξέρεις; να κατέβω να το πάρεις;

Μένιος.. είσαι τυχερός που δεν δίνουν δίπλωμα σε σκιές

Shades.. άμα λαδώσεις δίνουν

04.40 μ.μ.

Μένιος.. εειιι κορίτσια.. πάτε για μπανάκι; θα μας πάρετε κι εμάς μαζί να σας μάθουμε ρακέτες;

Κορίτσια.. δεν χρειάζεται.. έχει πολλούς μαλάκες η παραλία

Shades.. τελικά εσύ δεν βάζεις μυαλό με τίποτα.. σου έχω πει χίλιες φορές όταν είσαι μαζί μου δεν θέλω να με εκθέτεις

Μένιος.. καλά εσύ είσαι κοροΐδο.. ρε έχουν ξεφύγει οι γκόμενες.. επειδή αυτές οι ξενέρωτες είπαν μια βλακεία νομίζεις ότι αυτό είναι κανόνας; στις πέντε φορές που θα το προτείνω μια φορά θα μας κάτσει..

Shades.. μπορεί αλλά δεν γουστάρω ρε να πάω για μπάνιο με βούρλα.. έχω δουλειά και το ξέρεις.. γιατί το κάνεις λοιπόν όλο αυτό; για να επιβεβαιώσεις τον εγωισμό σου;

04.55 μ.μ.

Μένιος.. δεν σε πιστεύω ρε.. τέτοια ώρα έρχεσαι από Αλεξάνδρας; μιλάμε με έχεις φρικάρει τελείως.. είναι ήδη παρά πέντε.. μια διαδρομή 30 λεπτών την έκανες μια ώρα.. και δεν έχεις και κλιματισμό στο ρημάδι σου.. και θα στήσεις και το πρόσωπο.

Shades.. ΚΑΤΕΒΑ ΡΕΕΕ δεν σ’ αντέχω άλλο.. αυτό ήταν το «στόμα έχω και μιλιά δεν έχω;»

Μένιος.. καλά δεν ξαναλέω τίποτα..

05.05μ.μ

Μένιος.. τι ώρα είναι;

Shades.. γιατί έχεις νοικιάσει ποδήλατο και θες να το πας πίσω;

Μένιος.. %#@^%$##@#$%

05.15μ.μ.

Shades.. να σου πω.. κάτσε Μαβίλη και πιές καφέ και μόλις τελειώσω θα έρθω να σε πάρω

Μένιος.. κάτσε να έρθει πρώτα..

Shades.. κατέβα και άσε τα λόγια.. έρχεται

Μένιος.. καλά τα υπόλοιπα θα τα ακούσεις στο γυρισμό.. ακούς εκεί να μας στήσει 15 λεπτά..

Shades.. Μένιο ξεκουβάλα.. μου έχεις κάνει τ’ @ρχίδια 50 κιλά..

Ένα γράμμα

Έλεγα..

..να σου στείλω ένα γράμμα..

Να φτιάξω ατμόσφαιρα..
..να κάνω πιο ρομαντική την επικοινωνία μας..
..να το ραντίσω με το άρωμα που φορώ και να κολλήσω φύλλα από ρόδα..

Όχι δε θα ‘χει φράσεις και λέξεις όμορφες..
..δε θα ‘χει υποσχέσεις και φεγγάρια..
..ψάχνω στη ψυχή να βρω τα ρήματα και να ταξιδέψω το μυαλό σου..

Θα γράψω αυτό που βλέπω μες τα μάτια σου..
..αυτό που νοιώθω όταν φεύγεις..
..παίρνω δάνειο εικόνες απ’ τα χείλη σου να της κάνω φράσεις..

Το λευκό χαρτί μου παίρνει χρώματα..
..γίνεται καμβάς απ’ τη μορφή σου..
..ζωγραφίζω άθελα μου σαν επίλογο τα λακάκια απ’ το χαμόγελό σου..

Έντεχνοι..

Εμείς κι εμείς..

Εδώ και καιρό θέλω να κάνω ένα ποστ αφιερωμένο σε σας.. όλους εσάς που καιρό τώρα με διαβάζεται και αντέχετε τη διπλή μου προσωπικότητα.. τη γκρίνια μου.. τη θλίψη μου και τη χαρά μου.

Μια εικόνα και μια-δυο φράσεις για τον καθένα σας.. ειδικά σε κάποιους blogger που γνώρισα τελευταία.. αλλά και σε κάποιους που γνώρισα από τη πρώτη μέρα που έγραψα εδώ και τους θεωρώ ένα κομμάτι του blog μου.

Λέω να ξεκινήσω με το πρόεδρο και τα τοπία του.. clik@δώρος με χιούμορ έτοιμος για μεγάλη καριέρα.. άλλωστε οι αντιδράσεις από το γυναικείο φύλο είναι γνωστές!!!



Η πολύ παλιά φίλη και μοναδική Αταλάντη που μας ταξιδεύει συχνά σε κόσμους ονειρεμένους..




Osela που νομίζει ότι είναι άγγελος.. αλλά είναι χύμα και γράφει ακριβώς όπως μιλά με στη παρέα της.. έχει υποστεί τα χειρότερα απ’ το Μένιο και κάποιους άλλους γελοίους που τον κοντράρουν (αν είναι δυνατόν) και συνεχίζει με τον ίδιο τρόπο.. στο ύψους της.
Μου έταξε ότι θα με μάθει αγγλικά.. κάνει το παγώνι.. αλλά ας είναι καλά ο Μένιος που μια βραδιά πριν λίγο καιρό μου γνώρισε τη Μόνικα Μπελούτσι!!! και κάνω εντατικά μαθήματα πλέον.



Μια συναισθηματική αξία για μένα είναι το Ghost.. που συνήθως με λίγα λόγια περιγράφει χίλιες εικόνες.. και το πιο σπουδαίο είναι ότι έχει πετάξει τη μάσκα και βλέπω καθαρά τα μάτια του.



Patsiouri.. τι να πω και τι να περιγράψω? Χειμαρρώδες γεμάτη ζωντάνια με πάθη.. με λάθη.. έτοιμη για όλα εκτός του γάμου αν θυμάμαι καλά.
Τρέφω μια ιδιαίτερη συμπάθια γιατί το τελευταίο καιρό και οι δυο μας βρίζαμε γιατρούς.. στα post της όμως διακρίνω μια μοναδική αθωότητα.



Το κολλητάρι μου η Candy που μάλλον καλοκαίριασε και έφαγε όλες τις φράουλες.. μετά από αυτό βέβαια κατάλαβε ότι η real νύχτα είναι πιο γευστική και προσπαθεί όσα έγραφε στα post της να τα κάνει όλα πράξη μέσα σ’ αυτό το καλοκαίρι.. καλή επιτυχία!!!



Παράξενο.. αλλά μέσα από τη θέλησή σου βλέπει κανείς το κόσμο με άλλα μάτια.. είμαι τυχερός που σε διαβάζω.



Ανατολίτσα στην Ερμού αντί για γόβες πήρε τα πιο κατάλληλα παπούτσια και γεμίζει τις μπαταρίες για το χειμώνα.. καλό καλοκαίρι μικρό***



Ion.. σιγουριά στη ποιότητα.. γεννημένη star χωρίς να το ξέρει.. κορυφή στη μετακόμιση στο βάψιμο και στο να υπόσχεται Demo χωρίς να τα στέλνει.. κομπολόι της το photo shop και απίστευτη ξενοδόχα.



Δεν θα μπορούσε να έλειπε ο Sigma και οι παρέα του με τρέλα.. μοναδικός φίλος από το πρώτο μου post.
My brother!!!



Σπύρος κι αυτός στη Clik@.. Ένα με τη ταχύτητα και φοβερός στο κλέψιμο της νύφης.. του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ Σπύρο μου.



Και βέβαια τα κορίτσια χαζεύουν το απίστευτο δίδυμο Τάκης – Bar-ufo-s.. χωρίς περισσότερες συστάσεις μια εικόνα χίλιες λέξεις λέει ο ποιητής.


Την αναγνωρίσατε όλοι φαντάζομε.. τι e-DiVa θα ήταν άλλωστε; σε νέο χώρο πλέον με δυναμική προσωπικότητα και μετριασμό σχολίων.. όμως παρά την προσπάθεια της να δείξει τον εκρηκτικό χαρακτήρα της ιδιαίτερα μέσα από τα post.. η γυναικεία ευαισθησία της πλημμυρίζει τα comments..



Για μένα.. το τελευταίο καιρό δυο γεγονότα άλλαξαν τη ψυχολογία μου και γενικότερα τη ζωή μου.. ξεπέρασα ένα πρόβλημα υγείας και είμαι πλέον μάχιμος..

..και ......

Πες τα μεγάλε..

Πες μας τι πίνεις ?

Click@δώροι μας έφαγε στη στροφή!!!
Γεννημένος για μεγάλη καριέρα!!!

(ΜουΣικό)θηκε η διάθεση

Η e-κόρη μου με κάλεσε να παίξω σ’ αυτό το μουσικό ταξίδι.. έδωσα λοιπόν τη σκυτάλη στη σκιά μου το Μένιο και όπως θα δείτε προσαρμόζει τα πάντα στα μέτρα του.


IF SOMEONE SAYS "IS THIS OKAY?" YOU SAY:
Ας το τρελό στη τρέλα του.. Μητσιάς (πλάκα έχει το παιχνίδι τελικά)

WHAT WOULD BEST DESCRIBE YOUR PERSONALITY?
Είμαι του βοριά ο γιος.. Τερζής (αλλιώς τον λένε το πατέρα μου αλλά μ’ αρέσει η ζεμπεκιά)

WHAT DO YOU LIKE IN A GUY/GIRL?
Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία.. Πρωτοψάλτη (και αλήθεια λέω)

HOW DO YOU FEEL TODAY?
Είμαι ανεβασμένος.. Αντύπας (τραβάτε κανένα ζόρι;)

WHAT IS YOUR LIFE'S PURPOSE?
Και τι ζητάω μια ευκαιρία στον παράδεισο να πάω.. Σαββόπουλος (όλοι οι μεγάλοι σκυλάδες ακούνε και κανένα έντεχνο για ξεκάρφωμα)

WHAT IS YOUR MOTTO?
Λέγε με παλιόπαιδο.. Στράτος (τα λέω εγώ πρώτος μη με προλάβετε)

WHAT DO YOUR FRIENDS THINK OF YOU?
Με προδώσαν οι φίλοι μου.. Πάριος (μπροστά μου δεν λένε τίποτα)

WHAT DO YOU THINK OF YOUR PARENTS?
Πιάσε τα βαριά τσιγάρα μου μάνα μου.. Στελάρας (προσωπικά δεδομένα)

WHAT DO YOU THINK OF YOUR BEST FRIEND?
Ο ίδιος άνθρωπος που με γοήτευσε.. Μελάς (πρόσεχε τους φίλους σου γιατί τους εχθρούς σου τους ξέρεις)

WHAT DO YOU THINK OF THE PERSON YOU LIKE?
Το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου μωρό μου είσαι ‘συ.. Λε-Πα (no comments)

WHAT IS YOUR LIFE STORY?
Υπάρχω.. Στελάρας (θενκς Shades που μ’ έφτιαξες)

WHAT DO YOU WANT TO BE WHEN YOU GROW UP?
Ή μηχανικός θα γίνω ή στην άμμο θ’ απομείνω.. Πάριος (για να μην ξεχνιόμαστε μηχανικός νησιώτικα είναι ο καπετάνιος)

WHAT DO YOU THINK WHEN YOU SEE THE PERSON YOU LIKE?
Σ’ αγαπώ σαν αμαρτία.. Μητροπάνος (είμαι πολύ αγαπησιάρης)

WHAT WILL THEY PLAY AT YOUR FUNERAL?
Ένας αλήτης πέθανε.. Ζαγοραίος (μάλλον)

WHAT IS YOUR HOBBY/INTEREST?
Πες μας τι πίνεις; Κοκκίνου (γεια σου ρε Φοίβο καλλιτέχνη)

WHAT IS YOUR BIGGEST FEAR?
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα.. Παπακωνσταντίνου (εδώ σπάω λίγο τη σκυλοκατάσταση επιβάλλεται)

WHAT IS YOUR BIGGEST SECRET?
Δεν κόβω εγώ τις τρέλες μου.. Μαργαρίτης (τι Μένιος θα ήμουν διαφορετικά)

WHAT IS 2+2?
Όταν στη καρδιά σου μπαίνουν μέσα περισσότεροι από δυο δεν είναι καρδιά είναι καφενείο.. Διαμάντη (που το θυμήθηκα τώρα αυτό)

Ο ιππότης και η κόρη

Ο Σκοτεινός Ιππότης πετούσε με μανία τα κομμάτια της πανοπλίας από πάνω του, μέχρι να κατέβει στο σταθμό του μετρό. Κάθε κομμάτι που κατάφερνε να χαλαρώσει έβρισκε το δρόμο του συνήθως στο κεφάλι ή, στην καλύτερη περίπτωση, στα πλευρά κάποιου τυχαίου περαστικού.

Το πρώτο πράγμα που ξεφορτώθηκε ήταν η ασπίδα του, την οποία εύκολα μπέρδεψαν οι περισσότεροι στη Βασιλίσσης Σοφίας για ένα χαλαρωμένο τάσι που κυλούσε στην άκρη του δρόμου. Κεφαλαία και επιγονατίδες εκσφεντονίστηκαν σε δέντρα και κολώνες, κάνοντας συχνά γκελ και καταλήγοντας με θόρυβο σε ό,τι απέμεναν να είναι σπασμένα μπαρμπρίζ μπροστά στα μάτια έκπληκτων οδηγών. Ήταν συνηθισμένοι σε πέτρες, καφέδες, ίσως και σε κανέναν κουβά με σαπουνόνερα, ναι, αλλά οι μεσαιωνικές περικεφαλαίες έπεφταν παράξενα, ακόμα και στα αθηναϊκά κεφάλια.

Ο ιππότης δε θα μπορούσε να αδιαφορήσει λιγότερο. Ευτυχώς, ελάχιστοι του έδωσαν σημασία όταν προσπάθησε να δέσει το άλογό του κοντά σ’ ένα σιντριβάνι. Το άλογο υπάκουσε χωρίς να ζητήσει χάδια πριν τον αποχωρισμό. Προτιμούσε τη μοναξιά από την παρέα του αφέντη του. Τον τελευταίο καιρό δεν ήταν ο ίδιος. Γι’ αυτό και είχε μπει στη μεγαλούπολη. Εδώ υπήρχε η λύση στο πρόβλημα που στριφογυρνούσε στο μυαλό του. Ωστόσο, εδώ, η αστραφτερή πανοπλία δε γυάλιζε το ίδιο. Ειδικά το βράδυ, το νέφος θάμπωνε ακόμα και το καλοκαιρινό φως.

Ο Ιππότης ήταν απορροφημένος στις δικές του σκέψεις. Οι ήχοι των αυτοκινήτων δεν τον ξένιζαν. Βεβαιώθηκε ότι ο σύντροφός του είχε το νερό και την τροφή που χρειαζόταν και κατηφόρισε στον κεντρικό δρόμο. Το ξίφος τον βάραινε, αλλά είχε μάθει να το κρατάει μέχρι το τέλος. Δεν είχαν καταφέρει να του κλέψουν από το χέρι, καμιά από τις φορές που είχε πεθάνει. Από πισώπλατα μαχαιρώματα στη βασιλική αυλή έως μάχες που διαρκούσαν περισσότερο από ένα ταξίδι του ήλιου και από γυναικεία δηλητήρια έως τις αγωνιστικές επιδείξεις για την τέρψη ευγενών επισκεπτών, ο ιππότης είχε γνωρίσει το θάνατο απ’ την ανάποδη. Ποτέ του δεν του στέρησε κάποιον που υπέφερε. Πάντα τον παρακολουθούσε να παίρνει μακριά αυτούς που αγαπούσε περισσότερο, αυτούς που έδιναν νόημα στη ζωή του. Τόσες ζωές, τόσα χρόνια χαμένα.

Με τέτοιες σκέψεις δεν κατάλαβε για πότε έφτασε στο σταθμό. Διάλεξε τις τσιμεντένιες σκάλες – δεν τα πήγαινε καλά με τις κυλιόμενες. Είχε συνηθίσει τις ξύλινες του πύργου του, αυτές που έτριζαν όποτε τις κατέβαινε τρέχοντας να προλάβει τους εχθρούς έξω από την πύλη ή να καλωσορίσει αγαπημένους φίλους, φίλους που δε θα ξανάβλεπε ποτέ από κοντά.

Του είχαν εξηγήσει τι έπρεπε να κάνει, αλλά χρειάστηκε βοήθεια για να τα καταφέρει. Προσποιήθηκε πως δεν ήξερε τη γλώσσα, αλλά καταλάβαινε τα κορίτσια που έπαιζαν τα αυτόματα μηχανήματα εισιτηρίων στα δάχτυλα να σχολιάζουν τον παλιομοδίτικο μανδύα του. Αν ήξεραν μόνο… Τις φαντάστηκε να ουρλιάζουν στη θέα του ξίφους που έκρυβε προσεκτικά και χαμογέλασε. Του χαμογέλασαν κι εκείνες, δίνοντάς του τα εισιτήρια με τα ρέστα. Έγνεψε ευγενικά (θυμήθηκε να μην υποκλιθεί) και συνέχισε στην επόμενη σκάλα. Δε χρειάστηκε να περιμένει για το συρμό.

Μετά βίας χώρεσε στην πόρτα. Οι μπότες του γλιστρούσαν ελαφρά στο πάτωμα και χρειάστηκε να πιαστεί από κάτι που έλαμπε όσο η πανοπλία του, αλλά που φαινόταν να λυγίζει περισσότερο εύκολα. Άνοιξε το μπροστινό του παράθυρο. Θα σταματούσε εκεί που θα αναγνώριζε τη μυρωδιά. Νυχτολούλουδο.

Δύο στάσεις παρακάτω ανακάλυψε ότι μέρος του μανδύα του είχε μείνει έξω από την πόρτα. Δεν τον ένοιαξε. Κατέβηκε και περίμενε να αραιώσουν οι υπόλοιποι επιβάτες. Όταν δεν κοίταζε κανείς, πήδησε πάνω από το διαχωριστικό της σήραγγας. Περπάτησε στο ειδικό χώρο που είχαν αφήσει για τους εργάτες μέχρι την πρώτη διασταύρωση. Οι Αθηναίοι δε χρησιμοποιούν όλη την πόλη, αφήνοντας τα υπόγεια στα πνεύματα και τα ρετιρέ στους δαίμονες. Η κόρη που είχε τη λύση στο πρόβλημά του, η κόρη που έψαχνε ζούσε μόνο ανάμεσα στις ρίζες ενός νυχτολούλουδου που φύτρωνε κάπου εκεί, στο σκοτάδι. Βρήκε το δρόμο του ψηλαφώντας το τσιμέντο, μαντεύοντας με τη μύτη του την κάθε στροφή.

Ήταν όπως του είχαν πει. Ψηλή και αδύνατη, με το λευκό της πρόσωπο να προβάλλει ανάμεσα στα μαύρα της μαλλιά, σχεδόν αέρινη στο λευκό της φόρεμα. Έμοιαζε μόνο αυτή να φωτίζει το χώρο γύρω της. Την πρωτοαντίκρισε σκυμμένη στην πηγή που έτρεφε τις ρίζες. Το νερό έμοιαζε θολό, αλλά εκείνη δεν πήρε τα μάτια της από την επιφάνειά του. «Άντεξες περισσότερο από τους άλλους,» ψιθύρισε, στέλνοντας πυγολαμπίδες να φέρουν τις λέξεις της στ’ αυτιά του.

«Κάνε ό,τι έχεις να κάνεις,» είπε εκείνος, αφήνοντας τη φωνή του να γεμίζει τις σήραγγες, στέλνοντας ανατριχίλες στους περισσότερο ευαίσθητους επιβάτες των τελευταίων δρομολογίων. Τους χώριζαν μόνο λίγα βήματα. Έβγαλε την κουκούλα του και γονάτισε δίπλα της, με τα χέρια του ν’ ακουμπούν το ξίφος που κάρφωσε για στήριγμα και ασπίδα μεταξύ τους.

«Τώρα όλα θ’ αλλάξουν» του είπε, γυρίζοντας να τον κοιτάξει για πρώτη φορά. Μπροστά στον τελευταίο του είδους του, η κόρη άφησε ένα δάκρυ να γλυκάνει το χώμα που ακουμπούσε.

Εκεί που έπεσε το δάκρυ άφησε ένα μικροσκοπικό ξύλινο κουτί. Ο Ιππότης την ευχαρίστησε και έκλεισε τα μάτια του χωρίς να προσευχηθεί. Η ψυχή του, υπάκουη, τον ζέστανε μια τελευταία φορά πριν γεμίσει το κουτί.

Το κορίτσι το έκλεισε προσεκτικά και ακούμπησε τα χέρια της στα δικά του. «Αυτό δεν το χρειάζεσαι πλέον,» του χαμογέλασε, κρατώντας το βαρύ ξίφος στα δάχτυλά της σαν πανάλαφρο παιχνίδι. «Τώρα, είσαι έτοιμος για τον κόσμο.»


ΥΓ. Ευχαριστώ την Αταλάντη που έγραψε και ανέβασε στο χώρο της ένα τόσο όμορφο παραμύθι...

Η δύναμη της σιωπής

Η χτεσινή μας συγκέντρωση στο Σύνταγμα ήταν πέρα για πέρα η καλύτερη που συμμετείχα τα τελευταία 20 χρόνια.

Όχι δεν ήταν η μεγαλύτερη.. ούτε είχε παλμό και συνθήματα.. ίσως όμως γι’ αυτό να την θεωρώ εγώ σπουδαία.

Ο κόσμος που συγκεντρώθηκε ήταν απίστευτα πολύς και μόνο κάποιοι λίγοι ήταν οργανωμένοι σε διαφόρους συλλόγους.

Το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου που πήγε στο Σύνταγμα..

..ήταν σαν κι εμένα και σαν και σένα..

..απλοί πολίτες που δεν ανήκουν πουθενά..

..που δεν ξέρουν να φωνάζουν συνθήματα..

..που δεν θέλουν να φωνάζουν ότι ακούνε..

..που σκέφτονται και δεν καπελώνονται..

..που με τη σιωπή τους βροντοφώναξαν..

ευεξία..

Χτες βράδυ με καλή παρέα πήγα σε μια milonga (χορευτική βραδιά με tango μουσική).. όχι δεν θα σας περιγράψω πώς πέρασα αυτό ίσως είναι άλλο ποστ που δικαιωματικά ανήκει στο Shades.. θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα γλοιώδη τύπο που γνώρισα..

Κι ενώ η σκιά μου απολάμβανε ένα ποτήρι καλό κρασί ανάμεσα σε ήχους.. εικόνες και συναισθήματα τσουππππ σκάει μύτη ένας φοβερός τύπος και συστήνεται.. βέβαια δεν συγκράτησα το όνομά του αλλά όλα τα υπόλοιπα.

Ξερακιανός με ένα πονηρό βλέμμα και φωνή (χαριτωμένη).. με τη πρώτη ματιά τον χαρακτήριζες χαλαρά ντιγκιντάγκα.

Εμείς διασκεδάζαμε και ο τύπος χρησιμοποιούσε τις γνωριμίες που είχε σ’ αυτό το χώρο και μοίραζε κάποιες προσκλήσεις κρατούσε ακόμα ένα μπλοκ που σημείωνε τηλέφωνα.. στην αρχή δεν πολυκατάλαβα, νόμιζα ότι είχε κάποια σχολή χορού αργότερα που έδωσα βάση και διάβασα μια πρόσκληση είδα ότι πουλούσε ευεξία.

Ευεξία άγνωστη λέξη και στην αρχή ρωτούσα επίμονα το Shades τι πάει να πει.. αυτός είχε άλλα στο μυαλό του και μ’ έγραφε κανονικά.. δεν είχα μαζί μου και το λαπτόπι μου να μπω στο google να τον κάνω ρόμπα το τύπο με τη μία.

Λέω από μέσα μου αυτό πρέπει να τρώγεται.. εγκαίνια.. μαγαζί.. κάτι θα είναι που το πουλάει ο τύπος.. μας έχει πιάσει κι εκείνο το trendy και όλα θέλουμε να τα μεταφράζουμε στα ελληνικά.. να φαίνονται ποιητικά.. πολύ με μπέρδεψε στην αρχή.

Ο τύπος λοιπόν συνόδευε μια κοπελίτσα που την είχε στο εντελώς κλάσιμο και φλέρταρε απροκάλυπτα με όλες τις υπόλοιπες.. παράλληλα βέβαια ζητούσε τηλέφωνα έγραφε στο μπλοκ.. μέχρι και τη μουσική σταμάτησε για να βγάλει διαφημιστικό λόγο..

Και κάνει το εξής μαγικό.. αρχίζει να μοιράζει σακουλάκια ευεξία.. yes αυτό ήταν.. αμέσως χαμπάριασα τι σκατά ήταν αυτό το «ευεξία».. ναρκωτικό είναι.. αλλά πάλι που φτάσαμε ρε παιδί μου άρχισαν απ’ τα ρέιβ πάρτυ κι έφτασαν μέχρι εδώ;

Πολυτάλαντος λοιπόν ο τύπος.. πουλούσε ταυτόχρονα γοητεία στις ντάμες.. τρέλα στη γκόμενα.. και φούμαρα στους υπόλοιπους..
..αλλά δεν φταίει κανένας άλλος ο Shades φταίει που με είχε περιορισμένο και ήταν στο κόσμο του και δεν μ’ άφησε να τον πλακώσω στα γιαούρτια.. είναι και δροσιστικά τώρα το καλοκαίρι.

Αι στο διάολο κοπρόσκυλα

Μπορεί να σωθεί ένα δάσος;

Αναρωτιέμαι αν μπορεί να σωθεί ένα δάσος από πυρκαγιά.. κάνω σκέψεις ακούω διάφορα να λέγονται.. διαβάζω..

Και βέβαια μπορεί να σωθεί το δάσος.. αλλά μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο..

..με την πρόληψη..

Όταν φτάσουμε στο σημείο να καίγεται το μισό δάσος είτε αεροπλάνα πετάξουν είτε 200 πυροσβεστικά οχήματα είναι σε δράση.. τίποτα δεν σταματά εύκολα τη καταστροφή.

Τι χρειάζεται λοιπόν για να μη φτάσουμε μέχρι εκεί?

Οργάνωση.. σχεδιασμός.. φύλαξη..

Αν δώσω σ’ έναν άσχετο ένα κομμάτι δάσους και του δώσω όλα τα εφόδια να το καλύψει οι περισσότερες πιθανότητες είναι να τα καταφέρει.

Με λίγα λόγια δεν χρειάζεται πολύ μυαλό..

Ζούμε σε μια πόλη με δυο βουνά.. την Πάρνηθα και την Πεντέλη ο μισός πληθυσμός της χώρας είναι πλέον στην Αθήνα και κάποιοι κοιμούνται..

Ναι για την πρόληψη χρειάζονται λεφτά.. μηχανήματα, πυροσβεστικά οχήματα, ζώνες πυρασφάλειας, κρουνοί πυρόσβεσης, κόσμος για τη φύλαξη, μελέτες..

Αν ένα καλοκαίρι και με καλό σχεδιασμό δεν καεί τίποτα.. σε πόσους ψήφους μεταφράζεται όλο αυτό? Ποιος θα το θυμηθεί την ώρα της κάλπης?

Ωχ βρε αδερφέ τώρα τι σκέφτεσαι.. έρχονται εκλογές έχουμε έξοδα.. η πλύση εγκεφάλου κοστίζει.. δε μας χέζεις κι εσύ και τα δάση σου εδώ ο κόσμος χάνεται κι εσύ το χαβά σου..

..ναι να ήταν όλο αυτό σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα να το υποστηρίξω.. να πάρω τα ευρώ να βάλω τα χρωματισμένα παιδιά μου να το σχεδιάσουν.. να φάνε καμιά 15αρια δικοί μου να πω ότι αξίζει το κόπο..

Αι στο διάολο κοπρόσκυλα..

Χόρεψε μάζι μου

..νοιώσε ελεύθερη

..παιχνιδιάρα


..και αγκάλιασέ με