Πάλι αργά πήγε…
..ο ύπνος δεν έρχεται γυρνάω συνεχώς στο κρεβάτι.
Κοιμάμαι δεν ξερώ ακούω φωνές πάλι, εικόνες πολλές περνούν μπροστά μου…
...εικόνες διάφορες μου φέρνουν στη μνήμη,
του τώρα του τότε,το γνώριμο βήμα ακούω ήρθε πάλι…
-Σε ξύπνησα παιδί μου δεν το `θελα τώρα γύρισες;
-Δεν έφυγα σήμερα, πάλι ξεχνάς;
-Νόμιζα ότι βγήκες, σκεπάσου..
Θυμάμαι σαν τώρα εκείνο το μοναδικό σου χαστούκι που μου `δωσες...
..εκείνο για κάτι αυτοκόλλητα χαρτάκια που έκλεψα στο κυρ-Παύλο στη γωνία.
Θυμάμαι σαν τώρα που μ` έβαζες στο παλιό μηχανάκι που είχες, τρκάβαλο και τη μαμά μαζί για μπάνιο στο Πέραμα, καθαρά ήταν ακόμα τότε.
-Στύβω μια πορτοκαλάδα θέλεις;
-Όχι πατέρα προσπαθώ να κοιμηθώ…
Ακούω τη βροχή στο τζαμί κρυώνω λιγάκι, βάζω το κεφάλι όλο κάτω απ` τα σκεπάσματα....
το δεύτερο μαξιλάρι πάντα αγκαλιά όπως έκανα από μικρός, με πήρε ο ύπνος δεν ξερώ, νομίζω…...
νοιώθω την ανάσα στ` αυτί μου, ακούω το βήχα του πάλι.
-Έλα ρε πατέρα βόλτες κανείς; άσε με να κοιμηθώ.
-Να δω αν είσαι καλά ήθελα συγνώμη…
Θυμάμαι εκείνο τα` απόγευμα στο πρώτο μου πάρτυ, που έμπαινες κι έριχνες κλεφτές ματιές διακριτικά…
σ` έβλεπα μη νομίζεις..
Μπορεί να χόρευα μπλουζ με τη Ράνια θυμάσαι…. αλλά το μυαλό μου σε σένα το είχα.
Θυμάμαι που ήσουν περήφανος για μένα, φούσκωνες σαν παγώνι….. εσύ μ` έφτιαξες μην το ξεχάσεις ποτέ…
-Κοιμήσου τώρα ήρθε η ώρα νύσταξα κι εγώ.
-Καληνύχτα πατέρα….-σκεπάσου…
Κοιμάμαι τώρα με μια γεύση γλυκόπικρη στα χείλια,..σταμάτησα να κρυώνω τα μάτια μου πια δεν τρεμοπαίζουν...
και δεν τον ακούω πια, μάλλον κοιμάται…
..έλεγε ότι πάντα θα είναι δίπλα μου…
ότι κι αν γίνει,…
και τα κατάφερε….
10 σχόλια:
Αληθεια ποσο ευτυχισμενος μπορεις να αισθανεσαι οταν κουβαλας μεσα σου αυτες τις αναμνησεις;
...ισως να μην το εχεις συνηδειτοποιησει, ομως πιστεψε το εισαι απο κεινους που μπορεσαν να νιωσουν τι σημαινει ευτυχια...
Υπαρχουν ανθρωποι που ζουν μονοι και τα ατελειωτα βραδια ψαχνουν μεχρι τα πιο αποκρυφα σημεια του μυαλου τους να βρουν καποιον να τους κρατησει συντροφια και δεν υπαρχει κανεις....
Καποιοι αλλοι που ειναι με τις οικογενειες τους και ομως η μοναξια απλωνεται απεραντη γυρω τους, παντου σκοταδι....
Προσπαθουν να πεισουν τον εαυτο τους οτι υπηρξαν ευτυχισμενοι, αλλα δεν μενει παρα να δεχτουν για ακομη μια φορα οτι η ευτυχια τους δεν ηταν παρα μονο ελαχιστες στιγμες, που κι αυτες καταφερε να τις ξεθωριασει η καθημερηνοτητα...
Και τοτε ερχεται η πιο δυσκολη στιγμη...
Περναει ολη η ζωη σου μπροστα σου σαν ταινια... πουθενα δεν υπαρχει γελιο,ξενοιασια,χαρα,ευτυχια... Μονο τα παιδικα χρονια που ειχαν αυτες τις αισθησεις και υπαρχουν καλα κρυμμενες να μην χαθουν γιατι ειναι οι μοναδικες....
Κι υστερα; υστερα τι; αρχιζεις και καταλαβαινεις οτι ολα αυτα ειναι για τους αλλους,οτι εσυ δεν εχεις δικαιωμα στη χαρα γιατι ετσι αποφασισαν αυτοι...Το μονο που τους απασχολει ειναι να περασουν καλα και δεν τους νοιαζει αν χρειαστει να περασουν πανω απο πτωματα....
Και καθε βραδυ με το που πεφτεις για υπνο αρχιζει ο εφιαλτης...αποψε αραγε τι;; μακαρι Θεε μου αποψε να μην εχουμε τα ιδια....και τρεμεις να σηκωσεις το τηλεφωνο μολις χτυπησει μηπως ζωντανεψει ο εφιαλτης κι αποψε...και προσπαθεις με οση δυναμη εχεις, να προσποιηθεις και να πεισεις τους γονεις και τους αλλους που υπαρχουν διπλα σου,οτι εισαι δυνατος και θα τα καταφερεις,μονο και μονο για να τους δωσεις κουραγιο και να μην καταρευσουν κι αυτοι ενω στη πραγματηκοτητα η ψυχη σου ειναι κουρελι....
Και αυριο; αυριο προσπαθουν να πεισουν ο ενας τον αλλον αναμεταξυ τους οτι δεν συμβαινει τιποτα για να μην πληγωθει κανεις.Ξεχνουν ομως οτι τα ματια τους προδιδουν και η φωνη τους που δεν βγαινει επειδη παλι αυτος κομπος κλεινει το λαιμο τους...
Ριχνεις μια βιαστικη ματια παλι στο φιλμ της ζωης σου και βλεπεις οτι αυτοι που επιβληθηκαν και διεκδικουν χωρις να δικαιουνται,καταφεραν ν'αλλαξουν τη ζωη μας και να μας οδηγησουν στο σημειο ολες οι αναμνησεις μας να ειναι μελανες και να κινουνται γυρω απ αυτους. Και το χειροτερο και πιο τραγικο ειναι οτι δεν μπορεις να τους μισησεις,ουτε να τους βγαλεις απ τη ζωη σου. Απλα υπομενεις,υποφερεις και ζεις με τη ψευδαισθηση οτι θα αλλαξουν....
Ακομα και τωρα που εφυγες κοντα απ τους γονεις σου και χαραξες το δρομο σου η μονη σου εννοια ειναι γι αυτους.Να μπορεσουν να αντεξουν και παρακαλας αν υπαρχει Θεος να ριξει το βλεμμα του πανω τους και να τους απαλλαξει απ αυτον τον αργο θανατο που ζουνε και να τους δωσει αυτο που τους αξιζει...την ηρεμια...
Οταν λοιπον ολα τα βραδια ειναι δυσκολα και δεν υπαρχει τιποτα ευχαριστο ουτε καν σαν αναμνηση να σε βοηθησει,αλλα αντιθετα οι καταστασεις σε σπρωχνουν πιο κατω,τοτε μπορεις να νιωσεις ποσο μεγαλη αξια εχει το να υπαρχουν ή να υπηρξαν ανθρωποι που χαραξαν τη ζωη σου και στις δυσκολες στιγμες σου λειπουν....
Δεν θα το πιστεψεις... αυτη τη στιγμη κυριαρχει το ιδιο τοπιο μ'αυτο που περιεγραφες. η βροχη που χτυπαει δυνατα στο τζαμι κι εγω που θελω να κρυφτω κατω απ τις κουβερτες...
Μαλλον συμπτωση ειναι...
Δεν ξέρω ποιανού τα λόγια βγαίνουν μέσα απο την ψυχή του.
Τα δικά σου σίγουρα, ναι!
Καλό μας βράδυ ρε παίχτη...
Γεια σου ανώνυμη, το μόνο που μπορώ να αρθρώσω είναι ότι με μάγεψες...
Να `σαι καλά σε ότι κάνεις...
Φίλε μου sigmataf καλώς ήρθες στο χώρο μου.
Σ` ευχαριστώ...
Δεν ξέρω αν κατάφερα να δώσω λίγα από αυτά που νιώθω, αλλά σίγουρα από αυτά που διάβασα από εσένα θα σε επισκέπτομαι συχνότερα...
Τα λέμε...
καλωσηρθες dark...αγαπημενε μου φιλε!
:)
Kαλως όρισες και εσύ!!! Ε λοιπόν έκανες εντυπωσιακή είσοδο παρά πολύ ωραίο κείμενο … μάλλον μας έδωσες πολλά να καταλάβουμε για σένα …. Και είναι καλό αυτό…
Ευχαριστούμε που τα μοιράστηκες μαζί μας
Ανυπομονώ για το επόμενο
ΧΧΧ
Καλώς ήρθες Canty... στο my home ! !
Καλό μου φιλαράκι να `σαι πάντα χαρούμενη...
Ανατολή μου σε καλωσορίζω στο χώρο μου.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
με τσακισες! καλως ηρθες!
Καλώς ήρθες κι εσύ ymeli.
Δεν είχα πρόθεση να σε τσακίσω απλά να τα καταθέσω ήθελα.
Καλή σου μέρα...
Δημοσίευση σχολίου