Μια σκιά στη πόλη του φωτός

Αναμνήσεις από ένα ταξίδι που δεν έγινε ακόμα…

Τέλη Γενάρη 2008
Βραδάκι μόνος στο σπίτι, έξω αρκετό κρύο κι εγώ να σκαλίζω το τζάκι, καλή Γαλλική μουσική ψιθυρίζει στ’ αυτιά μου κι ένα ποτήρι κόκκινο κρασί να γεμίζει με γεύση το στόμα μου.

Ανοίγω το συρτάρι της βιβλιοθήκης για να βγάλω το κλειδί του υγραντήρα πούρων, είναι η ώρα του τώρα.. και η ματιά μου σταματά σε δυο εισιτήρια που ‘μειναν στο συρτάρι το περασμένο καλοκαίρι..

..χαμογελώ τώρα..

Βάζω το μυαλό μου να κάνει βόλτες δέκα μέρες νωρίτερα και να ρουφά αναμνήσεις απ’ τ’ όνειρο.


Πέμπτη 17 Γενάρη 2008
Σχεδόν χαράματα και μετά τα πρώτα χαμόγελα σε θυμάμαι να παραγγέλνεις το πρώτο μας καφέ σε άπταιστα Αγγλικά στο Charles de Gaulle.

Οι snob Παριζιάνοι περιμένουν να μιλήσεις στη γλώσσα τους και σε κοιτούν με απορία.. χαμογελώ πολύ δυνατά όταν ξεκινάς τα Γαλλικά.. όχι.. αυτοί δεν τα γνωρίζουν αυτά μόνο εγώ σε καταλαβαίνω.. η πρώτη μου επαφή με μια παρθένο τσαντισμένη..

..συνεχίζω να σε κοιτώ και να χαμογελώ..

Δεν είχε Λουμίδη και πήρες τσάι με κουλουράκια 0% κι εγώ ένα ζεστό Γαλλικό να μπω στο πνεύμα σιγά σιγά.. τσιγάρα.. χαμόγελα.. βλακιούλες.. όσα είναι ικανά να δώσουν το μήνυμα τι θα έρθει στις τέσσερις μέρες που έχουμε.

Φτάνουν επιτέλους οι βαλίτσες και δεν πιστεύω στα μάτια μου..(ουυυυυ μάι γκοτ) πώς να κουμαντάρω τρία καρότσια με βαλίτσες που περισσεύουν.. είμαι και ιππότης πανάθεμα με.. (από μέσα μου) τι έκανε η τρελή μήπως κατάλαβε ότι θα συζήσουμε;)

Ευτυχώς που άφησα πίσω το Μένιο..

..συνεχίζω να σκαλίζω το τζάκι κι έχω βάλει ήδη το δεύτερο κρασί.. η γεύση απ’ το πούρο παίρνει τη σκέψη μου και την κάνει βόλτα ατέλειωτη.. στο Canal Saint Martin με τις γαλήνιες όχθες, τους φιδίσιους ελιγμούς και τις γραφικές γέφυρες το τέλειο σκηνικό για μια ρομαντική βαρκάδα με γόνδολα.. ο ουρανός μας κάνει τα κέφια και μου δείχνεις το μισό από ένα φεγγάρι χλωμό..

..κι όμως φτάνει..

Με ξυπνάς απ’ τα άγρια χαράματα και θες να δεις όλα τα μουσεία.. όλα τα κτήρια.. όλα τα αξιοθέατα σ’ ένα πρωινό.. έλεος.. και θες να φέρεις πίσω όλο το Παρίσι.. πόσα καρότσια έχω να κουβαλήσω;

Πάντως για να λέω και την αλήθεια είσαι έξυπνη και οικονομική.. δεν κατάλαβα πως βρήκες το Catherine στην 7 rue Castiglione που προσφέρει εκπτώσεις έως 35% σε επώνυμες μάρκες αρώματα.. ευτυχώς ψώνισες μόνο εννιά.

Ευτυχώς δεν φοράω τακούνια..

Χαχα θυμάμαι που ήθελες να εξηγήσεις στον μπαρμαν του "Les Deux Magots" το βραδάκι τι είναι το ρακόμελο.. θυμάμαι ακόμα πόση ώρα συζητούσαμε έξω απ’ το μπαρ τα περασμένα σου.. και τη μεγάλη αγκαλιά που μου χάρισες.

Ξυπόλυτη πίσω..

Θυμάμαι ακόμα ότι δεν ήθελα να σου πω “τι νιώθω” και σου έκλεισα τα μάτια μ’ ένα φουλάρι μου.. σε πήγα στη πλατεία Abbesses.. το διάβασες σε 311 διαφορετικές γλώσσες.. και μου έδωσες το πιο τέλειο φιλί που έχω ως τώρα.


"Αν δείτε τον κόσμο σαν πυραμίδα, τότε σίγουρα στην κορυφή της βρίσκεται το Παρίσι"..
Χέμινγουεϊ

"Αν δείτε το Παρίσι μέσα απ’ τα μάτια μου θα νοιώσετε ότι ο κόσμος έγινε με μιας πιο όμορφος"
Shades



Στη μικρή μούσα μου που με γεμίζει έμπνευση.