Πω Πω ένα δώρο ! ! !

(foto by shades)

..αυτό είπα μόλις αντίκρυσα αυτό το θέαμα έξω από το σπίτι μου σήμερα το μεσημέρι!!!

Τρία χρόνια μετά...

(foto by shades)

Τρία χρόνια πέρασαν κι όμως ακόμα έχω τα σημάδια από ‘κείνη την μέρα, όχι τα σημάδια στο σωμα δεν με ενοχλούν καθόλου αυτά που έμειναν στην ψυχή είναι αυτά που θα μου κρατούν συντροφιά μια ζωή.

Τίποτα δεν γίνεται τυχαία.. ακόμα και τα πολύ σοβαρά υπάρχει κάποιος λόγος που έρχονται.

Πριν τρία χρόνια σαν σήμερα είχα ένα ατύχημα σοβαρό, με κράτησε σπίτι περίπου 18 μήνες, εκεί φανερώθηκαν μπροστά μου μερικές αλήθειες..

πόσο δυνατός μπορεί να είναι ο άνθρωπος;

ποιοι πραγματικά είναι οι γύρω του;

πόσο μακράν είναι μια ευχή για υγεία από το να το βιώσεις στο ίδιο σου το σώμα;

Είμαι καλύτερα από πέρσι και πολύ καλύτερα από πρόπερσι.. εύχομαι το ίδιο να πω και του χρόνου.

Τόσο κοντά.. μα τόσο μακριά...

(foto by shades)

Ψάχνεις μια ζωή.. να βρεις το άλλο σου μισό.. και..

..σκατά..

..το βρήκες.. και..

..το άλλο σου μισό ψάχνει ακόμα να βρει το άλλο του μισό..

..έρωτας ή αγάπη? Τι είναι έρωτας και τι αγάπη..

«σ’ αγαπώ»

..λέξη ακριβή αλλά για πόσο?

..για όσο..

..ανήσυχο και πολυγαμικό ον το ζώο..

..έρωτας είναι ο βιασμός του «εγώ»

..αγάπη είναι η συνήθεια του δεδομένου..

..απόψεις για ψυχιατρική ανάλυση...

..μα αν ήμουν καλά δεν θα είχα την ανάγκη να γράφω..

..σκιές..

..σκιές σε χαρτί γυαλιστερό με την βοήθεια της τεχνολογίας..

..σκιές που συνεχίζουν να βλέπουν το μαύρο φόντο απέναντι..

..σκιές που περιμένουν το χρόνο στη γωνιά για να τον κάνουν μαλάκα..

..σκιές που δεν αντέχουν τον διάλογο με το είναι τους.. και η αυτοκριτική σε πρώτο πλάνο!!

..σκιές και απομεινάρια μιας στιγμής..

Σκέψη.. αναθεώρηση.. ανάγκες..

Στα 18 ή στα 20 ότι βιώνεις το κάνεις έντονα κι έτσι του πρέπει.. δεν έχεις πίσω μια εμπειρία.. δεν έχεις ακόμα την ωριμότητα να σκεφτείς.. απλά το ζεις.. τα χρόνια όμως τρέχουν ανελέητα και το σήμερα θέλει πάνω απ’ όλα να ξέρεις τι θες.. και να υποστηρίζεις την επιλογή σου..

Ποτέ δεν ήμουν πιο έτοιμος.. πέρασα απέναντι και κοιτάζω τώρα την γνώριμη σκιά μου.. δεν έχω ανάγκη από αυτοψυχανάλυση.. ούτε από αυτοκριτικές άλλο.. δεν έχω ανάγκη να αλλάξω κανέναν και τίποτα και ούτε θα πάρω τίποτα πίσω.. άργησα μια μέρα.. ίσως..

Ότι δεν λύνεται λοιπόν κόβεται..

..πάνω από όλα τα θέλω μου..

..για μένα και για ψυχούλες που λατρεύω..

Ξανά μάγκας λοιπόν..

ΙδιογράφΩς

Γουστάρω αυτό το blogo-παίγνιο!!!

μετά από πρόσκληση της μωβ ΚΥΡΙΑΣ "πώς να αρνηθώ άλλωστε" καταθέτω τον άθλιο γραφικό μου χαρακτήρα..

Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι:
1. Γράψε
2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε... )
3. Πόσταρε
4. Ειδοποία! Απαραίτητα στο τέλος του ποστ γράψε: για το http://autographcollectors.blogspot.com/

5. Προσκάλεσε άλλους 5 ή και περισσότερους blogger να συμμετέχουν.

Καλώ κι εγώ λοιπόν τους φίλους απ' τον οίκο αντοχής τους... Hades.. Desa.. Vassia.. mrs Smith.. osela..

Μια χούφτα σκέψεις..

Έχω καιρό να γράψω.. έχω καιρό να έχω χρόνο και διάθεση για να βγάλω δικά μου κομμάτια έξω.. ούτε τώρα ξέρω αν έχω ή αν θέλω να γράψω κάτι..

..πριν λίγο έκανα ένα τεστ στον εαυτό μου και του ζήτησα αν έχει να πει κάτι να γράψει έναν τίτλο.. ευτυχώς που κάνω τέτοια τεστ στον εαυτό μου και μου δίνετε η ευκαιρία να πιάσω μολυβί..

Γέμισα το χαρτί με μουτζούρες αλλά σαν ήρθε η στιγμή να μετρήσω τι έχω μέσα μου σε τίτλους ξεπέρασα τους 25!!!

Κάθε λέξη και μια εικόνα.. κάθε εικόνα και ανάμνηση.. μικρές στιγμές.. εντάσεις.. απολαύσεις.. γέλια.. τσαντίλα.. μαλακία.. ηδονή.. λύπη.. τρόμος.. μωβ θαυμάσιες στιγμές..

..και πάλι πίσω στις χλωμές νύχτες.. εκεί που οι σκιές έφτιαχναν φιγούρες στο φως απ’ το τζάκι .. εκεί που οι μουσικές επιλογές ήταν μπερδεμένες με αλκοόλ και ουσίες.. ένα σχοινί τεντωμένο.. ένας ακροβάτης ερασιτέχνης και ένα στοιχημα.. θα φτάσω απέναντι;

..ανάσα βαθιά και μια απόφαση.. λαβωμένος και μόνος.

..τώρα ξέρω.. το ένστικτο είναι αυτό που έδωσε λύση..

..τώρα μόνο χαμόγελα.. μικρά όνειρα.. και μυρωδιές από άνοιξη.




ΥΓ. Καλό Πάσχα σε όλους μας

Οίκος συν(ουσίας)

Πριν μερικούς μήνες ονειρεύτηκα ένα ιστολόγιο που να συμμετέχουν διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικές ανησυχίες.. θέσεις.. διαφωνίες.. προτάσεις..

Προσπάθησα από την πρώτη μέρα να του δώσω ένα κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα και να είναι τόσο άναρχο όσο και δημοκρατικό..

Από τη δεύτερη μέρα έβλεπα τον οίκο αντοχής σαν το blog μας και όχι σαν δικό μου δημιούργημα.. ο οίκος έγινε διάλογος, έγινε χιούμορ, έγινε συναίσθημα, έγινε κραυγή για βοήθεια..

Πριν μέρες και σε ένα live διάλογο με τον
Hades μου πρότεινε να φτιάξουμε ένα νέο χώρο που να φιλοξενεί κραυγές ανθρωπιάς.. τρεις λόγοι με έκαναν να μην σκεφτώ περισσότερο και να συμφωνήσω μαζί του απόλυτα..

Ο ένας ήταν.. ότι στον οίκο με τόσα μέλη τα post για τέτοιες δράσεις σε μια δυο μέρες έφταναν χαμηλά.. ο δεύτερος ήταν ότι δεν ήθελα αναδημοσιεύσεις σ’ αυτόν το χώρο αλλά σκέψεις και κείμενα διαφορετικά από αυτά που γράφουμε στα προσωπικά ιστολόγια μας.. και ένας ακόμα τρίτος λόγος ήταν η “ουσία”…

Ένα blog βοήθειας και δράσεις.. μια ενημέρωση για ανάγκες.. μια κραυγή ανθρωπιάς!!!

Ο οίκος συν(ουσίας) λοιπόν ήρθε να δώσει μια συνέχεια.. και αν καταφέρει να βοηθήσει σε ορισμένες περιπτώσεις θα έχει επιτελέσει τον σκοπό του.

Προτρέπω λοιπόν όσους συμμετέχουν στον οίκο αντοχής και στον οίκο συν(ουσίας) να στείλουν προσκλήσεις για μια προσπάθεια ανθρωπιάς.

Όποιος άλλος διαβάσει το κείμενο και θέλει να συμμετέχει ας στείλει το e-mail του σε έναν από εμάς για να του σταλεί πρόσκληση.

The Brain

Δεδομένα

Όγκος: Pερίπου 1,4L

Εμβαδό επιφάνειας: Περίπου 2.000 cm2 (περίπου 3 φύλλα χαρτί Α4)

Βάρος: Περίπου 1,4 kg

Κατανάλωση ενέργειας: Περίπου 20 watt

Αριθμός νευρικών κυττάρων: Περίπου 100 δισεκκατομμύρια

Σύνολο συνδέσεων: Περίπου 1015

Λειτουργίες που εκτελούνται ανά δευτερόλεπτο: Περίπου 1018 (=1δις GHz, ένα εκατομμύριο φορές πιο γρήγορα από τους σημερινούς υπολογιστές)

Γρήγορο νευρικό σήμα: Περίπου 100 m/s

Αργό νευρικό σήμα: 0,5 m/s

Συνολικό μήκος νευρικής διαδρομής: Περίπου 1 mio km, ή 25 φορές ο γύρος του πλανήτη



Αυτά και άλλα πολλά που θα μπορούσε να μάθει κανείς στην έκθεση που έγινε στο Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικός Κόσμος

ο παλιάτσος

Ψάχνω κάτι να φορέσω εδώ και ώρα.. ψάχνω κάτι ιδιαίτερο να μου πάει, να είμαι κούκλος..!! αλλά όλα τα βλέπω ίδια…

Θέλω κάτι που να μου φτιάξει την εικόνα.. μάλλον όχι, κάτι να μου φτιάξει το μυαλό!!

..κάνω βόλτες και κοιτάζω διάφορες μάσκες.. πολιτικές.. επίκαιρες.. διαχρονικές.. αλλά εγώ ψάχνω ακόμα..

..μια ώρα και κάτι κι ακόμα ψάχνω… τίποτα…

Έτοιμος πια να φύγω χωρίς να καταναλώσω.. και μια εικόνα είναι ήδη μπρος στα μάτια μου..

..ο παλιάτσος..

Ρακέντιτα ρούχα.. σπασμένα δόντια.. κι ένα καρότσι με αδιάφορα παλιά αντικείμενα..

..το βλέπω σαν πρόκληση, ποιος θα μπορούσε να με κοιτάξει στα μάτια ΕΤΣΙ??

..ακόμα και τις αποκριές φοβάσαι να τσαλακώσεις την εικόνα που έχουν οι άλλοι για σένα…

..η εικόνα που κρατάς είναι του πρίγκιπα!! του βασιλιά που έρχεται και δίνει ένα φιλί στην ναρκωμένη γκόμενα και ζούνε αυτοί καλά κι εμείς καλυτέρα..

..για μια ακόμα φορά..!!

Φορώ λοιπόν σήμερα τα ρούχα που γουστάρω!! Φτιάχνω μια εικόνα στο μυαλό μου, μαζεύω άχρηστα αντικείμενα και χαμογελάω τόσο.. όσο να διακρίνει κανείς την τεχνητή οδοντοστοιχία μου.. το καρότσι μου έχει ήδη δυο σακούλες χάρτινες με οικολογικά σκουπίδια από Κεφαλάρι μεριά.. και πάνω πάνω σερβιέτες και προφυλακτικά απ’ το Κερατσίνι..

..ευτυχώς που οι φτωχοί γαμάνε ακόμα!!!

Ακούω μουσικές που γουστάρω!! Ακούω φωνές με κέφι.. βλέπω μάτια με συναίσθημα.. με κρυμμένο δάκρυ και συνεχίζω να βάζω αντικείμενα άχρηστα στο παλιό καρότσι μου..

..βάζω ηλίθιες αγωνίες.. βάζω προσπάθειες στο κενό.. βάζω εμένα και μόνο εμένα να κάνει αυτοκριτική.. βάζω εμένα να έχει ανοχές και υπομονή.. βάζω στοίχημα ότι το καρότσι είναι πλέον γεμάτο..

..γεμάτο με αποξηραμένες σκέψεις ενός παλιάτσου..

Που είναι ο δρόμος οεοοοοο...

Beggin' .MP3

Χάραξε πάλι..

Χάραξε πάλι..

..κουρασμένος..

..έκλεισα τη πόρτα του μπάνιου και κοιτάζω το κρεβάτι..

..πάλι άδειο..

..ανάβω pc και τσιγάρο, έχω υπερένταση όπως κάθε πρωί τέτοια ώρα..

..στριμώχνω τις σκέψεις μου σε λίγα λεπτά.. βάζω εικόνες να περνάνε μπροστά μου στο γρήγορο σαν βίντεο για να προλάβω να ζήσω αυτό που έχω ανάγκη.. αυτό που γουστάρω..

..ξέρω ότι θα βρω χρόνο.. ξέρω ότι είναι εδώ.. ξέρω ακόμα ότι ζηλεύω λίγο, ίσως για πρώτη φορά έτσι..

..τέσσερεις νύχτες ακόμα μακριά σου..

..δεν έχω χρόνο να σκεφτώ, δεν έχω χρόνο να γράψω, ακούω κραυγές.. δέχομαι χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση και πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει..

..τι ειρωνεία!!

..κάποτε θα έκανα επανάσταση.. και τώρα απλά χαμογελάω..

..έχω μαζί μου δυο ζευγάρια μάτια.. με λατρεύουν κι αυτό φτάνει..

..είμαι καλά κι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει..

-«μπαμπά βάλε μου στο κινητό το Hotel California»..

-δικό μου παιδί είσαι σίγουρα!!

..τελικά πως πρέπει να νιώθω;

..όταν έχω την πιο όμορφη κόρη στο κόσμο.. και είμαι καλά..