Μια φορά κι ένα καιρό...

Μια φορά κι ένα καιρό πριν πολλά πολλά χρόνια όταν ήμουν μικρό παιδί ακόμα, είχα πλάσει με τη φαντασία μου ένα φίλο..

..ένα μικρό φανταστικό ηρώα που ήταν μαζί μου πάντα, με συμβούλευε, μου κρατούσε συντροφιά και πάντα έπαιρνε το μέρος μου.

..ο Μένιος λοιπόν (υποκοριστικό Αγαμέμνονα) ήταν αυτός που μ’ έπαιρνε, απ’ το χέρι και με πήγαινε σε κόσμους άλλους... απαγορευμένους πολλές φορές απ’ τους μεγάλους, αυτός που μιλούσε στα δύσκολα αντί γι’ μένα και που έβγαζε το βόα απ’ την τρύπα του..

..εκείνος μιλούσε κάτω από τα δικά μου χείλη όταν δεν είχα το θάρρος να το κάνω εγώ… εκείνος έλεγε τα μικρά παιδικά ψεματάκια… εκείνος όλα τα κατάφερνε..

..ήταν πολύ έξυπνος μου έδινε λύσεις σε όλα μου τα προβλήματα προχωρούσε πιο πέρα απ’ αυτά που μπορούσα να σκεφτώ εγώ, άρεσε πολύ στα κορίτσια γιατί είχε θάρρος αυτός..

..δεν ήταν αρεστός όμως όπως καταλαβαίνεται στους μεγάλους, γι’ αυτό κι’ εγώ είχα συμφωνήσει μαζί του να τον κρύβω και να τον προστατεύω απ’ τα πελώρια γεμάτα έκπληξη ματιά τους..

..και τώρα που σας γραφώ το κείμενο τον έχω δίπλα μου, σας στέλνει και χαιρετίσματα.

Oπως θα καταλάβατε ακόμα και τώρα τον κρύβω, αλλά στα δύσκολα πάλι μπροστά πάει ο Μένιος.

Είναι μαζί μου στη δουλειά και με βοηθά με δύστροπους και πονηρούς πελάτες, είναι μαζί μου σε τράπεζες όταν μου παίρνουν την σειρά μου, σε δημόσιες υπηρεσίες όταν μου ζητούν λαγούς με πετραχήλια για μια απλή διαδικασία..

..είναι η σκιά μου..

Αποφάσισα λοιπόν να σας τον γνωρίσω και στο μέλλον αυτά που δεν θα μπορώ να τα πω εγώ θα τα λέει ο Μένιος για μένα..

..περιπέτειες που περάσαμε μαζί, γεγονότα απ’ το μακρινό παρελθόν, σημερινά φαινόμενα, για όλα έχει άποψη ο Μένιος μου..

..ακόμα δεν σας κρύβω ότι μερικές απαντήσεις που θα σας δίνω, ακόμα και σε δικά σας μπλόγκ είτε θα μου τις υπαγορεύει είτε ορισμένες φορές θα τις υπογράφει..

Σας ζητώ λοιπόν να τον καλωσορίσετε και να δείξετε επιείκεια μαζί του μέχρι να τον γνωρίσετε καλύτερα..

Έχω τη τιμή να σας παρουσιάσω λοιπόν το μονάκριβο φίλο μου….
..το Μένιο....