Δημοκρατία σε καμουφλάζ...

Θυμάμαι μικρός ακόμα ήμουνα το αεροπλάνο που έφερνε το Καραμανλή απ’ τη Γαλλία στη μεταπολίτευση κι ο κόσμος σήκωνε στα χέρια το σωτήρα του έθνους.

Θυμάμαι το δημοψήφισμα ΝΑΙ ή ΟΧΙ για τη μοναρχία στην Ελλάδα, και τους περισσότερους να πανηγυρίζουν που διώξανε το Τέως.

Θυμάμαι ακόμα πως την έκανε μ’ ελαφρά ο Εθνάρχης κι έστησε το Ράλλη ξέροντας ότι θα χάσει στις εκλογές του 81.(το ίδιο έκανε αργότερα κι ο Σημίτης με το Γιωργάκη)

Θυμάμαι τον Αντρέα με το ζιβάγκο και τα κλεμμένα συνθήματα της αριστεράς..

Χωρίς να εμπλέκομαι ποτέ με τα κοινά παρακολουθώ από απόσταση θα έλεγα τα πολιτικά γεγονότα της χώρας τα τελευταία 20 χρόνια και διαβάζω διάφορα για προγενέστερα έτη.

Τα τελευταία 50 χρόνια κυβερνούν το τόπο 2-3 οικογένειες και η αυλή τους..

Βάζω ερωτήματα στον εαυτό μου και προσπαθώ να τα απαντήσω εδώ και χρόνια..

Μπορεί κάποιος επειδή είναι γιος ή ανιψιός ή εγγονός έχει δεν έχει τα προσόντα να κυβερνήσει αυτό το τόπο;

Αυτό δεν είναι μια καμουφλαρισμένη μοναρχία;

Αν είχα μια εύρωστη εταιρεία θα διόριζα διευθυντή το Γιωργάκη; το Γιακουμάτο; το Λιάπη; τη Καννέλη; το Καρατζαφέρη; και δε μένω σ’ αυτά τα ονόματα μόνο μπορώ να γράφω μέχρι αύριο.. ονόματα βουλευτών.. δημαρχών.. νομαρχών.. διευθυντών.. και κάθε λογής εγκάθετων καρεκλοθεσήτων.

Γιατί λοιπόν πρέπει ν’ ασκώ το δικαίωμα της ψήφου;

Γιατί να ψηφίζω αφού όποιος κι αν βγει έχει σαν αυτοσκοπό τη καρέκλα και τη συνέχεια της οικογενειοκρατίας και όχι το καλό αυτού του τόπου και των πολιτών..

Γιατί να χάνω την ώρα μου για ψήφο και να χαλάω τη Κυριακή μου έστω και μια φορά τα τέσσερα χρόνια;

Αυτοί οι άρχοντες μας αξίζουν για να μας κυβερνούν;