Για σένα βρέχει..

Δεν ξέρεις τι θέλεις..

..ή μάλλον ξέρεις..

..μιλάς μαζί του αλλά το μυαλό σου το έχεις αλλού..

..κάτι σου λείπει χωρίς να καταλαβαίνεις τι είναι αυτό..

..η ψυχολογία σου μοιάζει με ασανσέρ μια πάνω μια κάτω..

..βόλτες συχνά με παρέες..

..γυρνάς το κεφάλι και η σκιά είναι πάλι εκεί..

..σε ακολουθεί παντού και πάντα..

..γνώριμη μελαγχολική φιγούρα..

..γέλια.. ποτά.. αστεία.. μεθύσι.. χαρές.. αλλά και απογοητεύσεις..

..ραντεβουδάκια με το άπιαστο που δύσκολα ξεχωρίζει..

..το τηλέφωνο έγινε ένα ατέλειωτο βουητό..

..γράμματα και προτάσεις από παντού..

..μια μυρωδιά σου τριβελίζει τη μύτη..

..μια μυρωδιά απ’ το παρελθόν..

..κι εσύ μισοζαλισμένη σ’ ένα δωμάτιο χωρίς τη φούστα σου..

..ερωτικοί ήχοι ξεσπούν στο χώρο..

..το μυαλό σου δεν είναι εκεί και το ξέρεις..

..κρυώνεις και νοιώθεις κενή..

..κάτι σου λείπει..

..με τα παπούτσια στο χέρι τώρα τρέχεις..

..οι πατούσες σου πονάνε και καίνε..

..το μόνο σημείο σου που καίει..

..και συνεχίζεις να τρέχεις..

..μες τη βροχή..

..γύρω δε βρέχει.. ούτε σταγόνα δε πέφτει..

..μόνο για σένα βρέχει σήμερα..

..για σένα η καταιγίδα..

..για σένα και η απέναντι σκιά..