Πριν μερικά χρόνια σ’ ένα επαγγελματικό ταξίδι (μη φανταστείτε με laptop κλπ καμία σχέση) έκατσα σ’ ένα καφενεδάκι σε κάποιο χωριό της Κρήτης να με κεράσουν για μια εξυπηρέτηση που έκανα.
Ρακές και σαλάτες που μύριζαν μποστάνι.. χοχλιούς παξιμάδι Κρητικό.. κρεμμύδι που αν είχες σπίρτο λαμπάδιαζες και παρέα παιδιά του χωριού κι ένας κύριος με το κάπα ΚΕΦΑΛΑΙΟ γύρω στα 60.
Έβλεπα γύρω μου χαμόγελα, κόκκινα μάγουλα και άκουγα κουβέντες αγνές βγαλμένες μέσα από αγωνίες από προσπάθειες μιας ζωής.
Εκείνο το βράδυ όλο το χωριό πέρασε απ’ το καφενείο.
Ο κυρ-Λάμπρος (ο κύριος που έλεγα) γκρίνιαζε.. είχε βάλει οικοδομή και ήθελε να την τελειώσει, μιά οι μάστορες που τον γελούσαν μια-δυό μέρες μιά η κόρη που ήταν η τελευταία και θα ησύχαζε όπως έλεγε.. είχε ένα άγχος πολύ μεγάλο και όλο γκρίνιαζε.
Σχεδόν αγράμματος ο κυρ-Λάμπρος δούλεψε.. μόχθησε.. και κατάφερε να προικίσει τρεις κόρες με σπίτια και χωράφια και να τις βοηθά όλες σε κάθε δύσκολη στιγμή.
..και απ’ ότι κατάλαβα δεν είχε σκοπό να σταματήσει να τις βοηθά ποτέ.. άσχετα αν έλεγε ότι θα ησυχάσει.
Έβλεπα μπροστά μου ένα ευτυχισμένο κύριο που δεν ήξερε ότι είναι ευτυχισμένος.
Μπήκα στο πειρασμό να του πω ότι είναι ένας σπουδαίος κύριος.. κι εκείνος θεωρούσε σπουδαίο τον δάσκαλο τον πρόεδρο και τον παπά.
Πίστευε σε αξίες..
Πλήρωσε το λογαριασμό για να με κεράσει και να βγάλει την υποχρέωση που τον βοήθησα για κάποιες ώρες..
10.000 δρχ το 97 και με κυνηγούσε να δει τι χρωστάει.
Μετά από δυό μέρες κι ενώ εξυπηρέτησα ένα κύριο χωρίς εισαγωγικά παραμορφωμένο κάτοικο βορείων προαστίων.. έφυγε απ’ τη πίσω πόρτα πριν τελειώσω την εξυπηρέτηση και άφησε στη σύζυγο 1000 δρχ.
Δεν είχε άλλα.. ούτε το θάρρος να το πει.
Είναι ωραίος τελικά ο καφενές κι ας μην το έμαθε ποτέ ο κυρ-Λάμπρος…
28 σχόλια:
Μπερδεύτηκα λίγο με τους δύο κυρίους.
ο κατάλαβα στη δεύτερη ανάγνωση κι αυτό όχι με σιγουριά.
...και δυστυχως SHADES MOY...τετοιοι κυριοι ΜΕ ''ΚΑΠΑ'' ΚEΦΑΛΑΙΟ ... οσο πανε και λιγοστευουν....
Πού να ήξερε ο κυρ Λάμπρος τί γίνεται στην Αθήνα με τους παπάδες...θα έμενε ο δάσκαλος τελευταίος και καταιδρωμένος!
Νομίζω πως είναι μία από τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής να γνψρίζεις τέτοιους Κύριους και Κυρίες...τέτοιους Ανθρώπους...
Είδος προς εξαφάνιση...Ομολογουμένως...Τυχερόςείσαι που τον γνώρισες!
Magica.. καλησπέρα με πολλά χαμόγελα.
Ντάλια.. είμαι απόλυτα σίγουρος ότι τελικά κατάλαβες το ποστ.
Σέβα.. υπάρχουν αρκετοί θα έλεγα σ’ εκείνη τη γενιά.. να δούμε εμείς πως θα τα καταφέρουμε.
Patsiouri.. λιγοστεύουν νόσο περνούν τα χρόνια το μόνο σίγουρο.
Trade.. σε λίγα χρόνια ίσως να μην υπάρχουν καθόλου.. βλέπεις γίναμε Ευρωπαίοι.
Φιλαράκο πέρασα να σε χαιρετίσω.
Την κάνω.
Να περνας καλά παιχταρά μου.
Την Τετέρτη στο Live
Θέλω εσένα.
Πες και του Μένιου άμα γουστάρει.
Όμορφα ήτανε!
ΧΕ!
ΥΟ!
Ε καλά τώρα.....τα μεγαλύτερα λαμόγια είναι αυτοί οι "Κύριοι" των καλών προαστίων ρε συ....
έχω φάει κάτι φέσια από κάτι τέτοιους μαλάκες....μούρη-φιγούρα και καβούρια στις τσέπες....
Πολύ γέλιο....
.....αααα.....και υφάκι πάντα έτσι?
Υφάκι του στυλ "έλα τώρα, μην με απασχολείς με χρήματα εμένα - χάρη σου κάνω που μου μιλάς"....
:- )))))))))))))))))))))))))
Από τα καλύτερα σου κείμενα...
Καλά ρε , τι φάγατε 10.000 δρχ. το 97 σε κρητικό χωριό!?..σηκωθήκατε ή σας σήκωσαν απο το τραπέζι?!..
shades
τί κάνεις dear?
εντάξει, όσο πιο πολλά έχεις, τόσο λιο δύσκολα τα δίνεις. Αυτό το πιστεύω. Επίσης, είναι μεγάλη ξεφτίλα να έχεις και να κάνεις ότι δεν έχεις. Αλλά είναι εξίσου ξεφτίλα να μην έχεις και να θέλεις να φαίνεται ότι έχεις. Αυτό το τελευταίο έχει γίνει αρρώστεια πια.
Οι πιο απλοί άνθρωποι είναι και οι πιο αρχοντικοί στην ψυχή!!
Καλή εβδομάδα!
Sigma.. θα σου στείλω το Μένιο που μιλάτε την ίδια γλώσσα..
Τσίρκο.. αυτό το υφάκι που λες είναι το πιο σπαστικό.. όλο λεζάντα και δηθενιές μη χέσω..
Τάκη.. από της 6.00 το απόγευμα μέχρι τα μεσάνυχτα ήμασταν εκεί και τρώγαμε πίναμε κλπ όλο το χωριό πέρασε και έβαζε ρακές.. κατάλαβες πως φύγαμε.. μπουσουλώντας σχεδόν.. και ο τύπος ήθελε να με πληρώσει μετά από όλα αυτά!!!
Osela.. και δε φτάνει που ορισμένοι είναι ξεφτίλες.. το παίζουν από πάνω ότι είναι κάποιοι..
Seaina.. μαζί σου κι εγώ.. καλή βδομάδα!!!
Α ρε Shades...Μου λέιπουν όλοι αυτοί οι κυρ - Λάμπροι του χωριού μου μεσα απο το κειμενο σου...
Πλέον γλυκέ μου Shades, υπάρχει Τιμή Κόστους. Η Αξία δεν υφίσταται.
Τα είπες όλα εσύ τι να πώ εγώ?
πολυ το χαρηκα το κειμενο σου, απλα ανθρωπινο με ευαισθησιες...
την καλημερα μου :-)
Συμπαθώ πολύ τους γενναιόδωρους ανθρώπους. Όχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο, αλλά κυρίως στο συναισθηματικό. Συνήθως βέβαια, αυτά τα δύο πάνε μαζί...
Life whispers.. όταν ήμουν πιτσιρίκος ρωτούσα τη μάνα μου γιατί να μην έχουμε κι εμείς ένα χωριό?
Vouts.. άσε με να ονειρευτώ λίγο..
Γιώργο.. πολλές φορές τέτοιες εικόνες δεν περιγράφονται πιστά με λέξεις..
Έλενα.. καλημέρα!!!! Χαίρομε ιδιαίτερα που σε βλέπω ξανά..
3 parties a day.. ακριβώς αυτό το νόημα ήθελα να περάσω στο ποστ.. οι ώρες που μου κράτησε συντροφιά ο κυρ-Λάμπρος δεν έχουν τιμή.. απ’ τη παρέα του σίγουρα βγήκα κερδισμένος.
ευχαριστώ για όλα φίλε μου... κάποια πράγματα μπορεί να ειναι πιο πολύτιμα απ ότι φαίνονται
εξέλιξη εξαιρετική!!!
Δεν με νοιάζουν οι χαρακτηρισμοί. Κουράστηκα να χαρακτηρίζω και να χαρακτηρίζομαι. Φιλότιμο χρειάζεται, αλλά αυτό δεν το πουλάνε πουθενά. Χάθηκε κάπου στο δρόμο της ανάπτυξης και της ελιτίστικης κριτικής μας αντίληψής. Κάποιοι συχνά βρίσκουν στο διάβα τους ένα κομμάτι από το σπασμένο και κατεστραμμένο φιλότιμο και το κρατούν (όπως ο Κρητικός). Άλλοι το προσπερνούν γιατί νομίζουν ότι θα τους κόψει, ότι θα τους τραυματίσει.
Λιγόστεψαν οι κύριοι με εισαγωγικά και κάππα κεφαλαίο, όπως λιγόστεψαν και οι φιλόξενοι αυτοί καφενέδες...
Εξαιρετική η φωτογραφία σου, ίσως γιατί εγώ ψάχνω, τέτοια καφενεδάκια για να πω...ξεκουράστηκα, ευχαριστήθηκα καφέ, είδα χαμόγελα....
Γλαρένιες αγκαλιές
Paraxeno.. οι μικρές καθημερινές στιγμές έχουν μεγάλη αξία.. ένας αγνός λόγος.. η ανθρωπιά..
Αλεξάνδρα.. ευχαριστώ!!
Δείμο.. προτιμώ να πίνω καφέ με τέτοιους ανθρώπους.. αγνούς.. αγράμματους παρά με νεογιάπηδες στο κόσμο του περιτυλίγματος και της λεζάντας..
Φύρδην.. στην επαρχεία υπάρχουν ακόμα και τέτοια καφενεδάκια και άνθρωποι σαν τον κυρ-Λάμπρο.. στις επόμενες γενιές δεν ξέρω τι θα δούμε..
Την ποιοτητα του καθε ανθρωπου σιγουρα δεν την καθοριζει η καταγωγη,ουτε φυσικα το ετησιο εισοδημα..
Συγκινούμαι όταν διαβάζω ή ακούω πως υπάρχουν ακόμη τέτοιοι άνθρωποι..
Πολύ όμορφο κείμενο. Καλημέρες
οταν εκανε την εμφανιση της η ματαιοδοξια, κρυφτηκε το φιλοτιμο, νομιζοντας οτι θα υστερησει στη μεταξυ τους συγκριση.
οταν βεβαια εισαι γεματος και χορτατος σαν ανθρωπος, δε χωραει να τρυπωσει η πρωτη.
ετσι ειναι η ζωη.
ολα τα κενα γεμιζουν,το θεμα ειναι με ΤΙ.
Αλήτισσα.. και συμπληρώνω εγώ.. ούτε η κοινωνική θέση.. η θρησκεία.. το χρώμα.
Bebe.. καλημέρες από μένα κι ευχαριστώ..
Η χρυσόσκονη του ψαρά.. καλώς ήρθες κι από ‘δω.. θα συμφωνήσω με όσα λες..
Δημοσίευση σχολίου