Σελίδες

Τρίτη, Ιουνίου 26

το ρεσιτάλ του πόθου...


Ξέρεις ότι αυτή η παράσταση θα είναι διαφορετική..
.. το νοιώθεις κι όμως κάτι σε σπρώχνει να πας..

Το γυρίζεις στο μυαλό σου.. ξέρεις ότι είναι μια πρόκληση..
..φοβάσαι καταβάθος όμως αυτό το άγνωστο σε συναρπάζει..

Απάντησες αρνητικά κι όμως ξέρεις ότι θα πας..
.. κι εκείνος το ξέρει..
..το κατάλαβε απ’ το χρώμα της φωνής σου..
..απ’ το γλυκό τρέμουλο..

Είναι εννιά..

.. πρέπει σε μια ώρα να είσαι εκεί, κι ενώ νομίζεις ότι θα κάτσεις σπίτι κάνεις όλα εκείνα που θα έκανες αν συναντούσες τον καλύτερο εραστή.

Γυμνή και μόλις βγήκες απ’ το μπάνιο το νερό από πάνω σου στάζει ακόμα.. και βλέπεις το είδωλό σου στο καθρέφτη..

..χαμογελάς..

Βλέπεις ότι είσαι μοναδική.. ξέρεις τι κρύβεις μέσα σου και χαμογελάς, και νομίζεις ακόμα ότι δεν θα πας..

..νομίζεις..

Ανοίγεις το μέιλ σου γρήγορα στον υπολογιστή να ξαναδιαβάσεις το μήνυμα..
..πόσες φορές το έκανες σήμερα θυμάσαι;
..πόσες φορές το διάβασες;

Τη πρώτη φορά το διάβασες βιαστικά και έκλεισες αμέσως λες και κάποιος θα σ’ έβλεπε.. αλλά το διάβασες ξανά και ξανά και ξανά…

Θυμάσαι..

Θυμάσαι μετά τη παράσταση;

Θυμάσαι το τύπο που ευγενικά σου πρόσφερε μια μαύρη τουλίπα.. σου φίλησε το χέρι και ζήτησε το μειλ σου.. κι εσύ στο καμαρίνι να έχεις δώσει πριν λίγο το είναι σου στη σκηνή και να σε συγχαίρουν διάφοροι..

Το μόνο που θυμάσαι είναι η μαύρη τουλίπα κι ένα αρρενωπό βλέμμα..



«Καύλα..

..κοντσέρτο για πιάνο με ορχήστρα εμένα σε λα ελάσσονα…
..σας ποθώ..
..και θέλω να σας τιμήσω στο χώρο μου όπως μόνο εγώ ξέρω..
..θέλω απόψε τα μαγικά αυτά χέρια να παίξουν μόνο για μένα..
..να παίξουν μόνο εμένα..
.. και να σας κοιτώ..
..να κάνετε αυτό που σας εκφράζει και να σας γδύνω τη πλάτη.. να ρουφάω τις οσμές του λαιμού σας κι ενώ τα δικά σας δάχτυλα θα με απογειώνουν να προσπαθώ να κάνω το ίδιο ανάμεσα στα πόδια σας..
..όπως μόνο εγώ ξέρω..
..με ρότα το πάθος..
..να νοιώθω το κορμί σας να τρέμει ενώ δίνετε το καλύτερο σας εαυτό..
..να νοιώθω στο χέρι μου την περιοχή σας μούσκεμα..
..να αμφιταλαντεύεστε..
.. να είναι η πρώτη φορά που να μη ξέρετε ποιος δίνει το ρεσιτάλ..
..το ρεσιτάλ του πόθου..»


Σηκώνεσαι κρατάς ένα μικρό πουγκί.. φοράς το καλύτερο άρωμά σου και κλείνεις τα φώτα..
.. είναι δέκα παρά δέκα.. ανοίγεις τη πόρτα και κοντοστέκεσαι..

Θα πας;

21 σχόλια:

Attalanti είπε...

The Piano, by Jane Campion in Greece, 2007. Όμορφα, πολύ όμορφα. Όλα, εκτός ίσως από το μαύρο λουλούδι. Θα μου πεις, θα μπορούσε να είναι και αποξηραμένο.

Φυσικά και θα πάει, αλλά μ' αυτά και μ' αυτά, πώς να 'ναι η γυναίκα στην ώρα της;

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μου άρεσε πολύ το σημερινό σου κείμενο. Το βρήκα λίγο διαφορετικό από το σύνηθες στυλ γραφή σου. Εξαίρετο κειμενάκι.

candy's τετραδιάκι είπε...

Εγω ειμαι ηδη εκει...

Νταρκουλι μου καλημερα!
Γαματο αυτο που εγραψες!
Πολυ το γουσταρα ;)

ion είπε...

καλημέρα**ποιητική σκιά

Το μεγαλο μας τσιρκο είπε...

Επειδή εμένα με έχει πιάσει η μαλακία μου.....δεν θα σχολιάσω το κείμενο και θα φύγω από δω όσο πιο γρήγορα μπορώ.... :-))))

stefanos είπε...

τελικά δεν θα κρατηθείς

:-)

elena είπε...

ειναι ηδη εκει!
καλο απογευμα :-))

~~kindergarden teacher ~~ είπε...

,,,,,trexontasss:)))

elafini είπε...

με ρότα το πάθος…

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

θα πας, click-@, και θα καπνίζουν τα λάστιχα μέχρι να φτάσεις...

Ανώνυμος είπε...

kai bebaia 8a paei... ;) :D
(me geia to neo look, eixa kairo na mpw)

seaina είπε...

Πολύ όμορφο, ερωτικό κείμενο!!
Τι μας κάνεις μέσα στον καύσωνα..

Sardonian είπε...

ορεδενμπαμεκαλααααααααα
μα με τέτοια ζέστη click-@
είναι να ρωτάς;
πέτα τα ρε Τοπίο κι έλα μου!
:-ρ

patsiouri είπε...

Εχει πάει ήδη και δέν της το'πανε!

Καλά να περάσει, χε χε!

diva είπε...

:-)
Τέτοια γράφεις και πως να μη σε αντιγράψουν.
Το κείμενο εξαιρετικό,
ελπιδοφόρο..
ίσως έτσι ξεκουνηθούν κάποια κοιμισμένα ορμονικά υπολείμματα που όλη την ώρα αναρωτιούνται
"μωρέ λες να;".."μπα..δε"
Η ζωή ανήκει στους τολμηρούς. Για τους δειλούς υπάρχει ο βάλτος της απραξίας και μια πορεία ετών θυσία στο "τίποτα".
Καλημέρα σε όλους:-)

Ανώνυμος είπε...

Αυτο το πραγμα, που μπορεις ναμπαινεις στην ψυχολογια της δεν μπορω να κανω κατι αλλο περα απο το να το θαυμασω...τι να πω..απιθανο..

Shades είπε...

Ατάλαντη.. και βέβαια θα είναι στην ώρα της.. όσο για το λουλούδι ίσως αυτό να κάνει τη διαφορά.

Δείμο.. μάλλον δεν έχεις διαβάσει κάτι παρόμοιο δικό μου.. κατά καιρούς γράφω κάπως έτσι αν και το κάθε κείμενο είναι μοναδικό..

Candy.. ήξερα ότι θα σου αρέσει..

Ion.. καλημέρα ποιητική σοκολάτα.

Τσίρκο.. το καλό που σου θέλω κλόουν..

Στέφανος.. καλημέρα ;)

Elena.. λες κουμπάρα;

Σέβα.. τόσο καλά;

Shades είπε...

Ελαφίνι.. με ρότα το πάθος και τη μουσική..

Σπύρο.. σε καλωσορίζω στο φτωχικό μου, με τη πρώτη στα βαθιά ποστ έπεσες.. φοράω καλή γόμα στα ελαστικά.

Foulianna.. ευχαριστώ για το λουκ.. καλημέρα.

Seaina.. πήραμε φωτιά!!!!

Sardo.. click@ foul clim@ και άγιος ο θεός..

Patsiouri.. τι γράφω πάλι και διαβάζει μια εγχειρισμένη.. εύχομαι να σου τύχη αλλά όχι τώρα.

Vouts.. η click@ δεν γράφει ποστ... “ζωγραφίζει” άσε το κόσμο λοιπόν να αντιγράφει την καλύτερη διαφήμιση κάνει.


Life.. ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Μα έχει κάποιο λόγο για να ΜΗΝ πάει?????
Ακόμη κι' αν είχε...θα άντεχε το όχι????

Shades είπε...

Livana.. κρύβει ένα μυστήριο όλο αυτό και ίσως αυτό να συναρπάζει.. φτάνεις σε σημεία να ξεπερνάς την όποια φοβία και να αφήνεσαι στο πάθος...

patsiouri είπε...

A xa xa, μα φυσικά και έχει τύχει ήδη και άλλο που δέ θέλω να ξανατύχει!