μια αγκαλιά...

Ένοιωθε ένα παράξενο συναίσθημα εκείνη τη βραδιά..

..ίσως το άγνωστο που περίμενε..

.. ίσως το γνώριμο που άκουγε τόσο καιρό χωρίς να έχει μορφή χωρίς ήχο..

..λέξεις μονάχα γραμμένες ..

..λέξεις και έννοιες..

Καθισμένη τώρα στο παραλιακό καφέ στη Γλυφάδα πολύ νωρίτερα απ’ ότι έπρεπε προσπαθούσε να χαλαρώσει και να προετοιμάσει το είναι της για ένα ταξίδι στο άγνωστο..

Ο ήλιος δεν είχε βασιλέψει ακόμα.. οι τελευταίες ανταύγειες έβαφαν την άκρη του ουρανού και τα ήρεμα νερά έπαιζαν με όλα τα θεία χρώματα της ίριδας.



-Καλησπέρα.. δεν περίμενα να σε βρω εδώ τόσο νωρίς.

Έσκυψε και τη φίλησε απαλά στο μάγουλο.. της έδωσε και μια μαργαρίτα που κρατούσε.

-Καλησπέρα.. αχ είσαι πολύ γλυκός σ’ ευχαριστώ. δεν είχα τι να κάνω και είπα να έρθω λίγο νωρίτερα.. εσύ πώς και έτσι νωρίς;

Τον κοίταξε επίμονα και από το βλέμμα του κατάλαβε μια αμηχανία που ένοιωθε.

-Ήρθα νωρίτερα νομίζοντας ότι θα σε περιμένω.. ήθελα να κάτσω λίγο μόνος να προσαρμοστώ με την ιδέα.. της έπιασε το χέρι και κοίταξε ένα ινδιάνικο βραχιόλι που φορούσε.

-Κι εγώ γι’ αυτό είμαι εδώ.. είναι η πρώτη φορά που νοιώθω έτσι για κάποιον που δεν έχω δει ποτέ.

-Αν η άνοιξη είχε μορφή είμαι σίγουρος ότι θα είχε τη δική σου.. έσκυψε και τις ψιθύρισε στ’ αυτί..

-Είχα ανάγκη να ακούσω κάτι τέτοιο σήμερα..

-Κι εγώ έχω ανάγκη μια αγκαλιά.



Τώρα ήταν αλλιώς.. δεν είναι λέξεις και έννοιες γραμμένες σ’ ένα άψυχο χαρτί..

..ήταν πηλός που σμίλευε..

..ήταν καμβάς γεμάτος χρώματα..

.ήταν ψυχές που περίμεναν υπομονετικά τη λύτρωση.. εικόνες και χαμόγελα..

..αισθήσεις και κοιτάγματα ακροβατούν στο όνειρο..

..και μια αγκαλιά μεγάλη..




**Αφιερωμένο σ’ ένα μακρινό φιλαράκι.