μια ανάσα...

Έβαλε τα κλειδιά στη μίζα και οδήγησε γρήγορα στον επαρχιακό δρόμο, ήταν πολύ άγρα και δεν υπήρχε ψυχή.

..ο δρόμος βρεγμένος κι επικίνδυνος γεμάτος στροφές η μουσική δυνατά και τα παράθυρα ανοιχτά για να πάρει τις ανάσες που του έλειπαν.

..έκλεισε τη μηχανή του αυτοκινήτου και χαμήλωσε την ένταση από τους Revival..

..άναψε τσιγάρο και άκουγε τώρα τη rockιά με τα μάτια κλειστά, είχε τη θάλασσα μπροστά του μαύρη και σκοτεινή και την μυρωδιά της υγρής νύχτας στα ρουθούνια του.

..μέχρι να τελειώσει το τσιγάρο ένοιωσε την δόνηση του κινητού στη τσέπη του..



-ναι;

-μωρό μου που είσαι;

-κάπου μακριά

-θέλω να σε δω απόψε οπωσδήποτε

-σου είπα και πριν ότι αυτό δεν γίνεται.. δεν είναι ότι δεν θέλω

-τότε γιατί;

-γιατί φοβάμαι τον εαυτό μου

-τι είναι τώρα όλα αυτά που λες

-άκου… θέλω να με ακούσεις με προσοχή χωρίς να με διακόψεις.. ισορροπώ σ’ ένα τεντωμένο σχοινί συνέχεια μαζί σου.
..ήρθες χτες πάλι.. όχι στα όνειρα μου.. σ’ ένοιωσα πάνω μου.. είχες γεμίσει τη σκέψη μου.. έβλεπα τα ζεστά μάτια σου.. άγγιζα το πρόσωπό σου.. ένοιωθα το βάρος απ’ το κορμί σου πάνω μου.. δεν είχα ανάσα και η ψυχή μου ταξίδευε σαν τρελή.. έβγαζα κραυγές άναρθρες παντού.. παρακαλούσα έντονα να σταματήσεις και μαζί σε ικέτευα να μου δωθείς δυνατά χωρίς όρια..
..μετά έμεινα μ’ ένα όμορφο ύπνο ανάμεσα σε κρίνα.. ένοιωθα σαν παιδί που κέρδισε ένα παιχνίδι..

-μωρό μου

-μη με διακόπτεις σε παρακαλώ..
..έχεις κυριεύσει το μυαλό μου.. το είναι μου.. καιρό τώρα, έχεις μπει στη σκέψη μου.. στα όνειρά μου.. σε κάθε μου κύτταρο.. σε θέλω απελπισμένα χωρίς να υπολογίζω τίποτα.. χωρίς επιστροφή.. δεν μπορώ να φάω.. δεν κοιμάμαι.. δεν έχω μυαλό για δουλειά.. είσαι μόνιμα στο μυαλό μου σαν απαγορευμένο όνειρο που αντί να ξεφτά με το χρόνο αυτό θεριεύει.. γίνεται μονάκριβο.. γίνεται Μοίρα.. γίνεται ανάγκη ακριβή..

-αστέρι μου άσε με να σε δω μια στιγμή μόνο.. θέλω να μου τα λες και να με κοιτάς.

-περίμενε έχω και κάτι ακόμα να πω δεν τελείωσα.. η λέξη ηρεμία χάθηκε απ’ τη ζωή μου.. τρέμω στη σκέψη μη σε χάσω.. μ’ έχεις τρελάνει.. είσαι το παρόν το παρελθόν και το μέλλον μου.. η ζωή μου αρχίζει και τελειώνει με μια σου ανάσα μόνο.. δεν θέλω να ζω στιγμές χωρίς εσένα.. όταν λείπεις κινούμε σαν φάντασμα.. είμαι άρρωστος στην σκέψη.. αφοσιωμένος μόνο στα χείλη σου.. στο χάδι σου.. στη γεύση απ’ το στόμα σου.. στον ιδρώτα σου.. στις θηλές απ’ το στήθος σου.. νοιώθω στιγμές ψηλά στον ουρανό ανάμεσα σε αγγέλους και φεγγάρια.. κι αμέσως προσπαθώ να βγω από τη λάσπη με τα χέρια μου να πονούν από την απουσία σου.. κόλαση και παράδεισος μαζί.. τέλος κι αρχή.. αρχή και τέλος..
..σήμερα όμως σηκώθηκα χαλαρός και αποφασισμένος.. ένα ουδέτερο συναίσθημα ήταν απλωμένο στη σκέψη μου.. έβγαλα τη ψυχή απ’ το σώμα μου και μας είδα από απέναντι..
..τότε κατάλαβα..
..ήξερα πλέον καλά τι έπρεπε να κάνω..
..δεν θα ξαναβρεθούμε ποτέ ξανά..
..ποτέ ξανά μαζί..



..ήρεμα έκλεισε το κινητό και άνοιξε τη πόρτα.. το πέταξε όσο μακριά μπορούσε μέχρι που το είδε να το αγκαλιάζει το κύμα..

..άναψε τσιγάρο κι ένοιωθε τη δροσιά στο σώμα του..

..βαθιά ανάσα..

..ξανά και ξανά..

..έβαλε δυνατά Revival κι ένοιωθε να τον σκεπάζει η αύρα της μουσικής..

..υστέρα ήρεμος έβαλε ξανά το κλειδί στη μίζα κι έφυγε..

..έφυγε..

..σιγά σιγά ένοιωσε ξανά ότι τώρα μπορούσε να σκεφτεί..

..είχε αργήσει στο βραδινό δείπνο..

..η γυναίκα του και η κόρη του θα τον περίμεναν όπως πάντα..