Σελίδες

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10

μια ανάσα...


Έβαλε τα κλειδιά στη μίζα και οδήγησε γρήγορα στον επαρχιακό δρόμο, ήταν πολύ άγρα και δεν υπήρχε ψυχή.

..ο δρόμος βρεγμένος κι επικίνδυνος γεμάτος στροφές η μουσική δυνατά και τα παράθυρα ανοιχτά για να πάρει τις ανάσες που του έλειπαν.

..έκλεισε τη μηχανή του αυτοκινήτου και χαμήλωσε την ένταση από τους Revival..

..άναψε τσιγάρο και άκουγε τώρα τη rockιά με τα μάτια κλειστά, είχε τη θάλασσα μπροστά του μαύρη και σκοτεινή και την μυρωδιά της υγρής νύχτας στα ρουθούνια του.

..μέχρι να τελειώσει το τσιγάρο ένοιωσε την δόνηση του κινητού στη τσέπη του..



-ναι;

-μωρό μου που είσαι;

-κάπου μακριά

-θέλω να σε δω απόψε οπωσδήποτε

-σου είπα και πριν ότι αυτό δεν γίνεται.. δεν είναι ότι δεν θέλω

-τότε γιατί;

-γιατί φοβάμαι τον εαυτό μου

-τι είναι τώρα όλα αυτά που λες

-άκου… θέλω να με ακούσεις με προσοχή χωρίς να με διακόψεις.. ισορροπώ σ’ ένα τεντωμένο σχοινί συνέχεια μαζί σου.
..ήρθες χτες πάλι.. όχι στα όνειρα μου.. σ’ ένοιωσα πάνω μου.. είχες γεμίσει τη σκέψη μου.. έβλεπα τα ζεστά μάτια σου.. άγγιζα το πρόσωπό σου.. ένοιωθα το βάρος απ’ το κορμί σου πάνω μου.. δεν είχα ανάσα και η ψυχή μου ταξίδευε σαν τρελή.. έβγαζα κραυγές άναρθρες παντού.. παρακαλούσα έντονα να σταματήσεις και μαζί σε ικέτευα να μου δωθείς δυνατά χωρίς όρια..
..μετά έμεινα μ’ ένα όμορφο ύπνο ανάμεσα σε κρίνα.. ένοιωθα σαν παιδί που κέρδισε ένα παιχνίδι..

-μωρό μου

-μη με διακόπτεις σε παρακαλώ..
..έχεις κυριεύσει το μυαλό μου.. το είναι μου.. καιρό τώρα, έχεις μπει στη σκέψη μου.. στα όνειρά μου.. σε κάθε μου κύτταρο.. σε θέλω απελπισμένα χωρίς να υπολογίζω τίποτα.. χωρίς επιστροφή.. δεν μπορώ να φάω.. δεν κοιμάμαι.. δεν έχω μυαλό για δουλειά.. είσαι μόνιμα στο μυαλό μου σαν απαγορευμένο όνειρο που αντί να ξεφτά με το χρόνο αυτό θεριεύει.. γίνεται μονάκριβο.. γίνεται Μοίρα.. γίνεται ανάγκη ακριβή..

-αστέρι μου άσε με να σε δω μια στιγμή μόνο.. θέλω να μου τα λες και να με κοιτάς.

-περίμενε έχω και κάτι ακόμα να πω δεν τελείωσα.. η λέξη ηρεμία χάθηκε απ’ τη ζωή μου.. τρέμω στη σκέψη μη σε χάσω.. μ’ έχεις τρελάνει.. είσαι το παρόν το παρελθόν και το μέλλον μου.. η ζωή μου αρχίζει και τελειώνει με μια σου ανάσα μόνο.. δεν θέλω να ζω στιγμές χωρίς εσένα.. όταν λείπεις κινούμε σαν φάντασμα.. είμαι άρρωστος στην σκέψη.. αφοσιωμένος μόνο στα χείλη σου.. στο χάδι σου.. στη γεύση απ’ το στόμα σου.. στον ιδρώτα σου.. στις θηλές απ’ το στήθος σου.. νοιώθω στιγμές ψηλά στον ουρανό ανάμεσα σε αγγέλους και φεγγάρια.. κι αμέσως προσπαθώ να βγω από τη λάσπη με τα χέρια μου να πονούν από την απουσία σου.. κόλαση και παράδεισος μαζί.. τέλος κι αρχή.. αρχή και τέλος..
..σήμερα όμως σηκώθηκα χαλαρός και αποφασισμένος.. ένα ουδέτερο συναίσθημα ήταν απλωμένο στη σκέψη μου.. έβγαλα τη ψυχή απ’ το σώμα μου και μας είδα από απέναντι..
..τότε κατάλαβα..
..ήξερα πλέον καλά τι έπρεπε να κάνω..
..δεν θα ξαναβρεθούμε ποτέ ξανά..
..ποτέ ξανά μαζί..



..ήρεμα έκλεισε το κινητό και άνοιξε τη πόρτα.. το πέταξε όσο μακριά μπορούσε μέχρι που το είδε να το αγκαλιάζει το κύμα..

..άναψε τσιγάρο κι ένοιωθε τη δροσιά στο σώμα του..

..βαθιά ανάσα..

..ξανά και ξανά..

..έβαλε δυνατά Revival κι ένοιωθε να τον σκεπάζει η αύρα της μουσικής..

..υστέρα ήρεμος έβαλε ξανά το κλειδί στη μίζα κι έφυγε..

..έφυγε..

..σιγά σιγά ένοιωσε ξανά ότι τώρα μπορούσε να σκεφτεί..

..είχε αργήσει στο βραδινό δείπνο..

..η γυναίκα του και η κόρη του θα τον περίμεναν όπως πάντα..



37 σχόλια:

zekia είπε...

Αυτές είναι οι στιγμές που εκείνο το τεράστιο κόκκινο κουμπί μεγάλου κινδύνου πατιέται στην ψυχή σου. Και τότε ένα φλας ανάβει στιγμιαία και κάνει καθαρή κάθε σκέψη, κάθε αίσθημα, κάθε πραγματικότητα. Στο δευτερόλεπτο αυτό όλα αλλάζουν μέσα σου. Σαν να ξυπνάς απο ένα όνειρο...μουδιασμένος ακόμα...αλλά πάνω απ'όλα ανακουφισμένος...

Έχεις ξεπεράσει τα όρια σου ή τα ακούμπησες και απομακρύνθηκες βίαια γιατί δεν θα άντεχες...

purple είπε...

μου αρεσει που εισαι εδω...
μου αρεσει να διαβαζω αργα αυτα που γραφεις...
καλο χειμωνα να εχουμε

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

1ον και σπουδαιότερον:
ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ!!!!

2ον και σοβαρόν:
ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΛΗ ΔΥΝΑΝΗ ΠΟΛΥ ...ΤΣΑΓΑΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ!!!

3ον και ηθικόν δίδαγμα:
΄Ετσι έπρεπε να κάνει, όχι για τη γυναίκα και το παιδί (αυτά είναι μελό), μα για την ψυχική του ισορροπία

4ον: ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕ!!!
διότι εσύ τώρα κυρία μου, που γνωρίζεις τις υποχρεώσεις του, μή μου πεις πως είσαι κλειδωμένη στο σπίτι και τον περιμένεις για 1 ώρα στα κλεφτά...όποτε τύχει...γιατί δε θα σε πιστέψω.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Υ.Γ. το κινητό κλαίω...αν ήταν και καινούριο...ακόμη περισσότερο..)

kat. είπε...

η ζωή δεν είναι δίκαιη!!!!
και το γράφω αυτό διότι αρκετά παλιά βρέθηκεα σε μια από τις δυο θέσεις των πρωταγωνιστών (σ.σ. του κινητού)!

τέλος πάντων!
γράφεις μαγικά!

Shades είπε...

Zekia.. είναι μια φανταστική ιστορία αλλά τόσο καθημερινή.. είχα φτάσει κάπου κοντά στο παρελθόν αλλά σίγουρα όχι έτσι..

Purple.. κι εμένα μ’ αρέσει που είμαι εδώ*** φιλιά στο όμορφο νησί.

Φύρδην.. πολύ παραστατική και πολύ σωστή συνάμα.. έδωσες όλη την αλήθεια.. όσο για το κινητό είναι το τελευταίο που θα σκεφτόσουν σε μια τέτοια κατάσταση..

Kat.. σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.. στον έρωτα και ιδιαιτέρα "στα πάθη" δεν υπάρχει δικαιοσύνη δυστυχώς..

Καλό βράδυ σε όλους**

annamaria είπε...

Οταν το είναι σου,
το έχει κυριεύσει ένας άνθρωπος, είναι σχεδόν αδύνατον να μπορέσεις να του πεις αντιο.
Μα αν τελικά έρθει η στιγμη που θα το καταφέρεις ή θα αναγκαστεις να το κανεις …….. μπορείς να μου πεις πως θα ανασαινεις την επόμενη μερα ?
Τότε που θα είσαι πραγματικά μόνος?
Τοτε, που θα λείπουν όλα αυτά που σε γεμιζαν, όλα αυτά που έδιναν νόημα στη ζωή σου??

Ειχες δεν ειχες μας πεθανες παλι με το post σου αυτο!!

3 parties a day είπε...

Αμάν...

Maria Mikro Analogo είπε...

Η πένα σου δεν γράφει απλώς... ζωγραφίζει! Συναισθηματικά αδιέξοδα σε όλο τους το μεγαλείο... Δεν θα ήθελα να είμαι σε κανενός τη θέση. Υπέροχο ποστ, shades. Τις καλημέρες μου. :-)

AVRA είπε...

..με κομενη την ανασα...θα συμπληρωνα..!

καλη σου μερα!

Φράνσις είπε...

Αυτο που έγραψες, πρέπει να το δει εάν ζευγαρι ματια που μ'εχει τσακίσει αυτον τον καιρό.Αρσενικα ματια,που εχουν(;) την ιδια καταληξη οπως στη ιστορία σου.Γιατι οι παθιασμενοι ερωτες που σε ξαναζωντανεύουν ειναι τοσο σύντομοι; Και γιατι πάντα είναι απαγορευμένοι; ΓΙΑΤΙ;Μου θυμιζει οικεία "κακά" η ιστορία σου και γιαυτο δεν την αντέχω. Καλη σου μερα με ό,τι επιθυμείς.

Shades είπε...

Ανναμαρία.. αρκετές φορές στη ζωή μας συμβαίνουν πράγματα χωρίς να τα έχουμε φανταστεί.
Καλό είναι μα μη σου τύχει.
Κρατώ τη φράση σου «ή θα αναγκαστείς να το κάνεις»

3 Parties.. εντελώς αμάν.

Μαρία.. σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.. ούτε κι εγώ θα ήθελα να ζήσω κάτι τέτοιο.

Avra.. ίσως να ήταν καλύτερος τίτλος.. δεν ήθελα να βγει τόσο τραγικό μόνο του έγινε.. με παρέσυρε.

Auburn kate.. καλώς ήρθες στο χώρο μου!! Πολλές φορές υπάρχουν κοινά συναισθήματα.. κοινές καταστάσεις.. τα βλέπουμε άλλωστε καθημερινά δίπλα μας.
Δεν είχα σκοπό να πονέσω κανένα.

Καλημέρα σε όλους.

Ανώνυμος είπε...

...μόνο μετά από πολλά χρόνια, θα τύχαινε να ακούσει πάλι εκείνο το τραγούδι. Στην αρχή θα παραξενευόταν που ένιωθε μια οικεία νοσταλγία και δεν θα μπορούσε να εντοπίσει την πηγή της.

Μα όταν θα συνειδητοποιούσε ότι το κομμάτι αυτό, ήταν το ίδιο κομμάτι με τότε, θα έμπαινε στο αυτοκίνητο και θα έφευγε βιαστικά.

Όταν θα έφτανε σε εκείνο το σημείο, εκεί όπου είχε χρόνια να περάσει, που άλλαζε την διαδρομή του, χωρίς να έχει σκεφτεί ποτέ το γιατί, θα έψαχνε να βρει κάτι που είχε χάσει. Κάτι που είχε πετάξει ο ίδιος χρόνια πριν...

Έπρεπε να το βρει... έπρεπε...

Συγγνώμη που πήρα το θάρρος να συνεχίσω την ιστορία σου. Καλημέρα.

soulmates είπε...

;)
(sou kleinw ponhra to mati!)
zorikh istoria!!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

αυτό καλέιται υπέρβαση. Κια είναι μαγική λέξη. I put a spell on you...

Ανώνυμος είπε...

Πάθος!!!! Πως να το τιθασέψεις?
Άγριο θεριό!
Άραγε μετά...το μετάνοιωσε shades?? ή κυττούσε μέσα στα μάτια του παιδιού του και χαμογελούσε η ψυχή του????

Αναρωτιέμαι...συχνά...για τις επιλογές που κάνουμε στη ζωή μας και πως...

Shades είπε...

Rosenred.. πολύ καλά έκανες και την συνέχισες μου αρέσει να παίζει κανείς με τη φαντασία.. άλλωστε κι εγώ πολλές φορές αυτό κάνω.

Soulmates.. πονηρά; Πόσο πονηρά δηλαδή;

Σπύρο.. ναι υπέρβαση είναι.. που μόνο με μάγια ξεκολλάς..

Livana.. σ’ αυτό δεν μπορώ να σου απαντήσω.. πώς ένοιωθε μετά ή αν το μετάνιωσε.. δεν το έχω ζήσει.
Πιστεύω πάντως ότι είναι πολύ δύσκολη η απόφαση που πήρε.. προσωπικά μάλλον δεν θα είχα τη δύναμη να φύγω αν ένοιωθα έτσι.

Το μεγαλο μας τσιρκο είπε...

....πω-πω μη σου τύχει τέτοιο πραγμα ρε παιδί μου....αν και τυχαίνει στους περισσότερους νομίζω....

ΦIΛΕ SHADES RESPECT(αλλά μην το πάρεις και πάνω σου και γίνουμε κώλος εε??) ;-)))

osela είπε...

δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρ για συμβουλές shades. Εγώ θα πήγαινα. Και μάλλον θα κλαιγόμουν μετά. Αλλά θα πήγαινα. Πιστεύω θέλει περισσότερη δύναμη να μπλέξεις, παρά να μην μπλέξεις.

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

οι λεξεις ειναι μέσα σου χρόνια και γιαυτο φευγουν με δυναμη απο μεσα σου τωρα που τις εδωσες την διεξοδο.
Μπραβο shades! Ειναι σαν να τα εχεις ζησει..

Shades είπε...

Livana.. σ’ αυτό δεν μπορώ να σου απαντήσω.. πώς ένοιωθε μετά ή αν το μετάνιωσε.. δεν το έχω ζήσει.
Πιστεύω πάντως ότι είναι πολύ δύσκολη η απόφαση που πήρε.. προσωπικά μάλλον δεν θα είχα τη δύναμη να φύγω αν ένοιωθα έτσι.


Τσίρκο.. ξέρω καλά άτιμε.. ότι καταβάθος με ζηλεύεις που είμαι καλλιτέχνης.
Πρόσεχε γιατί εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε τρελάρες :PPP

Osela.. εγώ πιστεύω ότι αν ζεις το όνειρο δεν είναι εύκολο να σε ξυπνήσει κανείς.. ότι καταφέρεις μόνος σου..

ST.. σε οτιδήποτε γράφω υπάρχω κι εγώ μέσα πάντα.. μπορεί να μην περασιά όλο αυτό που περιγράφω εγώ αλλά έχει κάποια κομμάτια μου από δικές μου καταστάσεις;)

Νίνα είπε...

πωπωωωωωω...
Αν και πιστευω οτι στα πιο μεγαλα θελω δεν πρεπει να κανει κανεις πισω..και δεν ξερω γιατι μου θυμισε american beauty - καμια σχεση - αλλα το συναισθημα του πρωταγωνιστη στο τελος ειναι ιδιο με του πρωταγωνιστη της ιστοριας σου..νομιζω..φιλι*!

Νίνα είπε...

και το κομματι ειναι και γαμω!!!

seaina είπε...

Καλώς σε ξαναβρήκα με μια όμορφη ιστορία...
Καλό φθινόπωρο!

luna llena είπε...

Poly dynato keimeno. Friki adiexodo alla san na fenetai ki enas dromos anoihtos sto telos. Dyskolo na to katafereis afto me isoropia.
Mou arese poly

Shades είπε...

Νίνα.. πω πω με κάνεις και ντρέπομαι.. συγκρίνεις το κείμενο μου με τέτοιο σενάριο; Ναι το κομμάτι πιστεύω ότι είναι κορυφαίο τους λατρεύω τους CCWR.. φιλιά**

Seaina.. καλώς σε ξαναβρήκα κι εγώ καλό Σεπτέμβρη!!

Luna llena.. καλώς ήρθες και χαίρομαι που σου άρεσε.. βέβαια θα χρειαστώ δουλειά για να σε διαβάσω.. μεταφράσεις κλπ. αλλά θα το προσπαθήσω γιατί με μια πρώτη ματιά το βλέπω ενδιαφέρον.
..και κάτι ακόμα μου αρέσει τι νικ σου πολύ!!

Καλό βράδυ.

patsiouri είπε...

Κι εγώ θα πήγαινα...και θέλω να πώ στη Γλαρένια πως δυστυχώς υπάρχουν πολλές κάποιες και πολλοι κάποιοι που περιμένουν μόνοι μέσα σε ένα σπίτι για να συναντήσουν κάποιον δεσμευμένο...έστω και για μία ωρα...το έχω κάνει κι εγώ στο παρελθόν και αρκετοί από έδω μέσα νομίζω..

Shadeς καί??? Πώς ένιωσε ο τυπος??? Σά να του έφυγε μία νταλίκα που είχε προσγειωθεί στο στήθος του??? Κάπως έτσι δέν είναι αυτό το συναίσθημα???????

kat. είπε...

θα έχει συνέχεια αυτή η ιστορία;
θα το ήθελα..

Shades είπε...

Patsiouri.. ακριβώς δεν ξέρω πώς ένοιωσε.. αλλά φαντάζομαι κάπως έτσι.

Kat.. στο παρελθόν έχω δώσει συνέχεια σε κάποια παρόμοια ποστ.. εδώ όμως τη συνέχεια θα την δώσει η ζωή.. είναι κρίμα να γράψω εγώ το τέλος.

diva είπε...

Έρωτας ουσιαστικόν..πολύ ουσιαστικόν όπως γράφει η Δημουλά
κι έρωτας αποκεφαλισθείς όπως θα έλεγε μια γνωστή μας:-)

Ανώνυμος είπε...

Δύσκολα πράγματα, δύσκολα...

fevis είπε...

Όταν τελειώνουν οι έρωτες και οι κάυλα και το πάθος, αυτό που μένει είναι η βάση μας και οι δικοί μας άνθρωποι που μας αγαπούσαν πριν, μας αγαπάνε ακόμα και θα μας αγαπάνε και στο μέλλον... Δηλαδή η ζωή μας...

Ανώνυμος είπε...

Ένα απο τα πολλά που μου ήρθαν στο μυαλό με την ιστορία αυτή είναι το γεγονός ότι εγώ δεν έχω ποτέ τη δύναμη της απόφασης..
Φοβάμαι μην μετανοιώσω για τέτοιες αποφάσεις..και μετα?..
Διαβάζοντας τέτοιες ιστορίες πέρα απο τη συγκίνηση σκέφτομαι ότι εγω δεν θα είχα τη δύναμη να ρισκάρω η να επιλέξω η ακόμη και να ξεφύγω για να σωθώ ίσως..
Μάλλον είμαι απλά αναποφάσιστη..η μάλλον καλύτερα είμαι ανισόρροπη -μου το πε και μια φίλη μου τις προάλλες!-

Ανώνυμος είπε...

Καλά το να πετάξω κινητό δεν έπαιζε...ΤΙ???? να χάσω και τα μηνύμάτά του???απαπαπαπαπααα...
Να σου πώ κάτι?
Η ιστορία ήταν πολύ δυνατή..γι΄αυτο λέω βλακείες..απο άμυνα για να μην τα βάλω τα κλάματα..

Shades είπε...

DiVa.. και όπως λέει και ο Μένιος που πάντα έχει δίκαιο "γέμισε ο κόσμος ακέφαλους.. πώς θες να σκέφτονται μετά;"

Amo.. πολύ δύσκολα.. καλό βράδυ.

Fevis.. καλώς ήρθες στο χώρο μου!! και μάλιστα μ’ ένα σχόλιο που συμφωνώ απόλυτα.

Diximna.. δεν ξέρω τι λέει η φίλη σου ή αν εσύ θεωρείς τον εαυτό σου αναποφάσιστο αλλά νομίζω ότι σε τέτοια συναισθήματα ο καθένας τα εισπράττει διαφορετικά.. σχεδόν όλοι σχολίασαν το δίλλημα του άντρα και αν έκανε καλά που αντέδρασε έτσι.
Άραγε αυτή η κοπέλα με τα όποια λάθη της τι να νοιώθει;

Effie είπε...

Desperate times call for desperate measures, που λεν κι οι φίλοι μας οι Αμερικανοί.
Το ζόρικο εδώ, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι η ίδια η απόφαση, αλλά το μετά. Γιατί άντε και ξύπνησε ένα πρωί ο τύπος, είδε την κατάσταση αποστασιοποιημένα και κατάλαβε οτι δεν πάει άλλο.
Τί γίνεται όμως όταν τα πράγματα ζορίσουν; Μετά απο έναν καυγά με τη "νόμιμη" π.χ., ή στο τέλος μιας δύσκολης μέρας;
Αν επιστρέψει, έστω και νοερά, στην "παράνομος κι αν είναι ο δεσμός μας", δεν το 'χει χάσει το παιχνίδι;
Επίσης: Υπέροχες οι περιγραφές σου! Διαβάζοντας το κείμενο και ακούγοντας παράλληλα το τραγούδι, κυριολεκτικά έβλεπα τις εικόνες - very well done!

Shades είπε...

Effie.. αρχικά θέλω να σε καλωσορίσω στο blog μου και να σ’ ευχαριστήσω για το σχόλιο.
Το μετά δεν το γνωρίζω.. καταγράφω μια κατάσταση περίπου όπως την έζησα (σαν τρίτος) και βέβαια πρόσθεσα λίγες σάλτσες για να νοστιμίσει.
Πάντως στο μετά δεν έχεις άδικο.. αν πισωγυρίσει μάλλον το έχει χάσει το παιχνίδι.

ΥΓ. όταν το ποστ αυτό ήταν πάνω πάνω έπαιζε το “CCR - I Put A Spell On You”

Effie είπε...

Χιχι! Εγώ άκουγα fairytale gone bad πάντως - out of my head, out of my bed, ε ουστ λέμε!! - και κόλλησε μιά χαρά!
Καλώς σας βρήκα!