νιώθω τόσο μόνος...
δεν έχω κέφι για τίποτα
δεν έχω άνθρωπο να μιλήσω
δεν υπάρχουν αυτιά διαθέσιμα...
Το μυαλό ταξιδεύει...
εικόνες περνούν μπροστά μου άναρθρες
ασύνδετες μεταξύ τους
λες και με βάζουν σημάδι και δεν μ’ αφήνουν
θέλουν να τελειώσουν το έργο τους...
μνήμες στο χρόνο σε λάθη που έκανα
σε λάθη που πλήρωσα
μόνος
στη ζωή πάντα μόνος...
12 σχόλια:
μονοι μας ειμαστε ολοι. Ακομα κι αυτοι που δεν το ξερουν. Τουλαχιστον εμεις το ξερουμε..:)
Δε θα σου πω πως κάπου, κάποιος σε περιμένει / μας περιμένει.
Είναι δεδομένο.
Πες όμως κάτι, γιατί μας πιάνει το παράπονο ???
Δεν είναι δική μας επιλογή η μοναξιά ????
ευχαριστώ και τους δυο ανώνυμους για τα σχόλια τους..
Το τίμημα της μοναξιάς μας καλέ μου Shades...Μοναχικές στιγμές, μαύρο φόντο, σιωπή. Δεν θα κρατήσει, μην ανησυχείς...Λίγες στιγμές θα ναι μόνο κι όλα θα ξαναπάρουν χρώμα και πάλι. Κάπου θα υπάρχει κάποιος που θα έχει ανοιχτά τα αυτιά του για να σ'ακούσει και να σε ξαλαφρώσει...
Χαμογέλασέ μου λίγο!
μόνος
στη ζωή πάντα μόνος...
Παντα υπαρχει καποιος που μπορει να μας ακουσει να μας καταλαβει και αν μπορει να μας βοηθησει.
Τις δυσκολες στιγμες ομως που μας κυριευει η μοναξια νιωθουμε οτι για μας δεν υπαρχει κανεις στο κοσμο...
Δεν ειναι ομως ετσι... κι αν κοιταξεις γυρω σου θα δεις οτι υπαρχουν ανθρωποι που στη ζωη τους δεν εμαθαν μονο να μιλανε και να παιρνουν απο τους αλλους, αλλα και να ακουν και ειναι χαρα τους να προσφερουν.
Απλα θελει λιγο ψαξιμο,γιατι δεν μπορει ο καθενας να μας ακουσει,ειτε επειδη δεν εχει το χρονο, ειτε επειδη εχει τα δικα του προβληματα.
Και φυσικα χρειαζεται δυναμη και θεληση να μπορεσεις να πεις το πονο σου. Δεν ειναι ευκολο να μιλας γι αυτα που σε καινε...
Να εισαι καλα και να εισαι σιγουρος οτι δεν εισαι μονος σου. Ισως χρειαζεσαι λιγο χρονο για να το διαπιστωσεις ο ιδιος.
Καληνυχτα! :)
Ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα...
Πάντα το λέω και πάντα έτσι γίνεται..
Πίστεψε με. Ξέρω καλά...
Καλημέρα φίλε μου :)
Darkoyli καλημερααα!!!
Οχι και μονος! Ειμαι κι εγω εδω!!!
:)
Mακιααα:)
Χαμογέλα Shades...υπάρχουν και ωραία πράγματα γύρω να κάνεις...δεν είναι μόνο οι άνθρωποι...όσο για τον αν βρίσκεται κάπου εκεί κοντά σου και νιώθει τα ίδια με σένα είναι σίγουρο για μένα...απλά πρέπει να τον αφουγκραστείς πρώτα και μετά να απλώσεις το χέρι...:)
Παιδιά σας ευχαριστώ για της απαντήσεις σας.
Πάντα υπάρχει κάπου έξω κάποιος που είναι πρόθυμος να σ’ ακούσει...
Στη χτεσινή δύσκολη βραδιά μου είχα εσάς συντροφιά...
Κάτι τέτοιες μέρες υπάρχουν, ναι, όπως υπάρχουν κι άλλες, γεμάτες φως, λουλούδια και αρώματα, γλυκές γεύσεις και απαλά χάδια... Πίσω από τη γέφυρα η ομίχλη μπορεί να εξαφανίζεται - ίσως να πρέπει απλά να την περάσεις. Μόνος. Μερικά πράγματα πρέπει να γίνονται έτσι. Όχι όλα όμως :) Καλησπέρα!
Μετά τις μπόρες πάντα βγαίνει ο ήλιος..
Ευχαριστώ attalanti
Δημοσίευση σχολίου