Καλημέρα και καλό μήνα.
Μετά από μια πρόταση από το Παράξενο ξεκίνησε ένα παιχνίδι λέξεων, της έδωσα πέντε λέξεις κι έγραψε ένα κείμενο με τη δική της βέβαια φαντασία, το ίδιο έκανα κι εγώ.
Αυτές τις μέρες λοιπόν έδωσα πέντε λέξεις και στη φίλη μου την Αταλάντη που προσωπικά πιστεύω ότι γράφει υπέροχα και το αποτέλεσμα μάλλον με δικαίωσε.
Η Αταλάντη βέβαια ξεπέρασε θα έλεγα τον εαυτό της γιατί όπως μου είπε έχει έτοιμη άλλη μια που θα τη δείτε σε λίγες ημέρες χρησιμοποιώντας πάλι τις ίδιες λέξεις.
Θέλω να ευχαριστήσω και τις δυο κυρίες για τη τιμή που μου έκαναν.
ΥΓ. οι λέξεις που έδωσα και στα δυο κορίτσια ήταν οι ίδιες.. το αποτέλεσμα βέβαια πολύ διαφορετικό.. μπορείτε να το δείτε μόνοι σας..
8 σχόλια:
Οι λέξεις που διάλεξες ήταν υπέροχες και φτιάχνουν μόνες τους ιστοριούλες που μας ταξιδεύουν. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα υπέροχα λόγια και πιο πολύ για την πρόταση.
Καλό μήνα, αγοράκι!
αταλάντη, δώσε κι εσύ λέξεις σε οποιον αγαπάς να διαβάζεις, στείλε μας τα αποτελέσματα, το δικό σου ήταν μαγικό, να σαι καλά...
καλό μήνα σε όλους
καταπληκτικη ιδεα, πολυ δημιουργικο, να το κανετε αλυσιδα βρε παιδια!!!! Καλο μηνα!!! :D
Υπέροχα κείμενα! Μπράβο!!!
Πραγματικα πολυ ομορφο!Συγχαρητηρια στην Αταλαντη!:)
Παραξενο!Μπραβο!!!
Shades οι λεξουλες που εδωσες ειχαν απο μονες τους μια ιστορια τα παιδια απλα τισ στολισαν;)
Φιλια:*
Τι θα μπορούσα να σχολιάσω τώρα.. μετά από τη παρουσία πέντε όμορφων και ευγενικών κυριών στο μπλογκ μου.
Λέξεις δεν υπάρχουν όμορφες και άσχημες αλλά μυαλά που τις οδηγούν και δίνουν το αποτέλεσμα.
Οφείλω να πω ότι όταν έδωσα τις λέξεις είχα κάποια συναισθήματα γι’ αυτές στο μυαλό μου, αλλά το ταξίδι ήταν πιο μακρινό απ’ ότι φανταζόμουν.
και πάω το σχόλιό σου λίιιιιιγο παραπέρα ακόμη shades - οι λέξεις δεν έχουν σχήμα χρώμα ήχο κι ιστορία, ούτε τα μυαλά είναι όμορφα, είναι η ζωή που είναι όμορφη, και στα καλά και στα δύσκολα, κι εμείς αν αντέχουμε να την κοιτάζουμε, τότε οι λέξεις παιρνουν κι αυτές σχήμα, σαν την παραξενιά τη δικιά μου και την πανέμορφη ιστορία της αταλάντης...
εμείς οι ανθρώποι τις φτιάξαμε τις λέξεις εμείς τις χειριζόμαστε, ούτε καν τα μυαλά μας, οι ψυχές μας τις παίρνουν την ΄κάθε στιγμή... και τις κάνουν είτε πεθυμιές είτε κομμάτια της μέρας μας... το ίδιο δεν κάνουμε λίγο πολύ, στη δουλειά, με τους φίλους, στο καμάκι, στη διασκέδαση, στο κρεβάτι?
λέξεις ανακαλύπτουμε και με δαύτες γεμίζουμε τις ώρες και τις μέρες μας...
σε ένα άλλο μπλογκ, καποιος δήλωνε ότι θα νιώσει ευτυχής όταν βρει το νόημα της ζωής...
μήπως (αναρωτιέμαι) δεν ειν βαθύ και δύσκολο, αλλά απλά χρειάζεται να γεμίσουμε τις στιγμές μας με όσα περισσότερα μπορούμε? όμορφα κι άσχημα, χαμογελαστά και δακρυσμένα, και όταν έρθει η ώρα βλέπουμε τι θα τα κάνουμε?
Αλήθεια εσύ τι θα έφτιαχνες με δαύτες τις λέξεις σου?
ει αταλάντη δώσε του κι εσύ πέντε έξι λέξεις αδέσποτες τώρα να κλείνει ο κύκλος... και δώστε κανα δυο ακόμη και σε μένα... μου αρέσει αυτό το παιχνίδι, κι ας είναι τα αποτελέσματά μου αδέξια συχνά πυκνά...
Παράξενο, στον Shades να δώσω να κλείσει ο κύκλος, ή σε κανέναν άλλο ν' ανοίξει; :) Ψάχνω για εθελοντές, είν' η αλήθεια, ψάχνω...
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου