Σάββατο, Μαρτίου 3
Νενέ Μαριώ...
Ήμουν δεν ήμουν 10 ετών πολύ μικρός αλλά είχα μια τσαχπινιά και μια ζωηράδα που σε όλες τις γιαγιάδες άρεσε θυμάμαι.
Η δική μου γιαγιάκα με λάτρευε κι εγώ βέβαια και μέσα στη αυλή της γιαγιάς που μεγάλωσα ήταν και η Νενέ Μαριώ.
Η Νενέ ήταν ξαδέλφη της προγιαγιάς Αθηνάς, απ’ τη Μελλισώ της Σμύρνης όλες, γνώριζε πάρα πολλά και όλοι την σέβονταν την αγαπούσαν αλλά τότε στα παιδικά μάτια μου έβλεπα και κάτι ακόμα..
αρκετοί που την ήξεραν την φοβόντουσαν.. δεν μπορούσα βέβαια να καταλάβω γιατί και είχα πολλά ερωτηματικά..
εμένα με λάτρευε και για μένα η παρουσία της στην αυλή ήταν ότι καλύτερο, με έπαιζε όλη την ώρα με είχε συνέχεια κοντά της και κανείς δεν τολμούσε να πειράξει το “τζιέρι της το μεγάλο” όπως συχνά έλεγε.
Θυμάμαι ακόμα όταν έκανα καμιά σκανταλιά μεγάλη, ήθελα τη Νενέ κοντά να με υποστηρίξει, αλλά για κάποιο λόγο που ποτέ δεν είχα καταλάβει μέχρι τότε, κανείς δεν μ’ άφηνε να πάω στο σπίτι της..
Η μάνα μου μιλούσε πάντα με τα καλύτερα λόγια για τη Νενέ αλλά δε θα ξεχάσω ότι μου έλεγε και μου ξαναέλεγε ότι στο σπίτι της δεν θα έπρεπε να πάω ποτέ..
Το ίδιο και οι γιαγιάδες μου όταν τις πίεζα και ήθελα τη Νενέ σαν ασπίδα προστασίας και τις απειλούσα θυμάμαι.. ότι θα πάω στη Νενέ έβλεπα το χρώμα στο πρόσωπό τους που άλλαζε..
στα παιδικά μου αυτιά όλο αυτό έκρυβε κάτι το πολύ μυστήριο και όταν ήμουν έξω από το σπίτι της ή στη δική της αυλή ένοιωθα ένα φόβο που πολλές φορές με έκανε να τρέξω μακριά..
ήταν μια σκέψη που ταλαιπωρούσε μόνιμα το μυαλό μου κι έφτιαχνα με τη φαντασία μου εικόνες διαφορές..
άλλοτε μακάβριες και φοβερές..
άλλοτε νόμιζα ότι έκρυβε σπίτι της φαντάσματα..
και άλλοτε περνούσαν απ’ τη παιδική μου σκέψη σενάρια ερωτικά βρώμικα κι αμαρτωλά..
μια μέρα μπήκα στην αυλή της για να της κλέψω κάτι πιπεριές που είχε φυτέψει, δεν ήξερα βέβαια τι θα τις έκανα αλλά ήθελα πολύ να κλέβω φρούτα μικρός, άσχετα αν τα περισσότερα τα έτρωγαν στο τέλος άλλοι..
είδα λοιπόν τη πόρτα της μισάνοιχτη κι επειδή φοβήθηκα να την κλέψω της έβαλα μια φωνή ότι είμαι εγώ, για να ξεφύγω από το φόβο που είχα..
απάντηση καμιά..
συνέχισα να της φωνάζω και πάλι είχα το ίδιο αποτέλεσμα..
τότε καρφώθηκε στο μυαλό μου ότι είχα τη μεγάλη ευκαιρία να μάθω το μυστικό..
άνοιξα τη πόρτα και μπήκα στο σπίτι, άκρα ησυχία βέβαια και η καρδιά μου έτοιμη να σπάσει.. ήμουν ήδη στο σαλόνι και κοίταζα τα πόδια απ’ τη τραπεζαρία, που μου έφεραν τρόμο.. ήταν σκαλιστά πόδια λιονταριού το ίδιο και οι τέσσερις καρέκλες που υπήρχαν στο χώρο..
μύριζα μια έντονη μυρωδιά κλεισούρας και θυμιατού μπερδεμένη βέβαια..
συνέχισα και πήγα με τις μύτες στο δωμάτιο της..
το θέαμα που αντίκρισα με τρόμαξε στη αρχή, δεξιά ένα χτιστό πέτρινο μονό κρεβάτι στρωμένο με μια κουβέρτα λευκή πλεγμένη στο χέρι με βελονάκι και σαν σχέδιο είχε μια παράσταση με δυο τεράστια φίδια που το καθένα από αυτά είχε αμέτρητα κεφάλια..
ακριβώς απέναντι μια μικρή κλασική βιβλιοθήκη γεμάτη με μαύρα βιβλία που δεν ήθελα να πλησιάσω καθόλου..
αριστερά ένα κομοδίνο με μια εικόνα της Παναγίας χωρίς τον Ιησού να κλαίει, και διπλά κεριά.. πολλά κεριά..
τότε άκουσα τη φωνή της Νενές να μιλά με μια άλλη κυρία και να μπαίνει στο σπίτι, η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά.. νόμιζα ότι θα έσπαγε κι έτρεξα γρήγορα να κρυφτώ πίσω από ένα μπερντέ σκούρο που είχε και το παράθυρο οδηγούσε στην αυλή της..
γέλια και ακαταλαβίστικες κουβέντες απ’ το άλλο δωμάτιο κι εγώ να τρέμω..
κάποια στιγμή μπήκε στο δωμάτιο και θυμάμαι ότι είχε ανάψει το κεφάλι μου απ’ το φόβο.. πήρε κάτι απ’ το κομοδίνο και βγήκε ξανά..
τα μάτια μου έτρεχαν αλλά προσπάθησα να κρατήσω την ψυχραιμία μου και ήθελα σήμερα να τελειώνω μια και καλή, να μάθω επιτέλους το μεγάλο μυστικό..
οπλίστηκα με όσο θάρρος μου έμενε και έφτασα στη πόρτα που οδηγούσε πίσω στο σαλόνι..
έβγαλα δειλά το κεφάλι μου και είδα τα πάντα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
32 σχόλια:
τώρα τελευταία με εκπλήσσεις ευχάριστα.
η γραφή ρέει καλύτερα, περιγράφεις τις εικόνες ζωντανά και ο άλλος 'βλέπει' μαζί σου.
ενδιαφέρουσα ιστορία και φτιάχνεις ωραία πλοκή!
πολυ ωραια ιστορια.
Το έχεις ;)
Πωπω βρε shades, πάνω στο καλύτερο μας έκοψες!!! :-) Keep walking... (ή καλύτερα writing)
Αλεξάνδρα το ίδιο πιστεύω κι εγώ μάλλον γράφοντας πιο συχνά μπορώ να εκφράσω καλύτερα τις εικόνες που έχω στο μυαλό μου.
Zouri1 σ` ευχαριστώ.
Αταλάντη λες;
Sunshine αν το συνέχιζα δεν θα μου απαντούσες έτσι.
Καλημέρα.
Περιμένω τη συνέχεια.
Δηλαδή θας μας αφήσεις σε αγωνία όλο το Σαββατοκύριακο;
Δεν πιστεύω να μην μάθουμε ποτέ?
Ταλέντο στις περιγραφές
Giorgia καλημέρα δεν την έχεις στο μυαλό σου;
Nosyparker καλημέρα.. ίσως και λίγο παραπάνω.
Φάντασμα καλημέρα για σκέψου ότι μπορεί να μην έχω δει ούτε κι εγώ.
Α βλέπω ότι κι εσύ μεγάλωσες με τις μάγισσες της Σμύρνης....
“Τζιέρι μου” και “γιαβρί μου”;
Ωραία ιστόρηση. Πολύ καλή. Τα είδε όλα, ε; Αχ τι ακούμε εμείς οι Σμυρνιοί.
ΠΟΠΟΟΟΟΟΟ στο καλυτερο μας εκοψες γλυκιε μου!!!
Ωραιο κειμενο,πιστευα οτι ημουν εκει διπλα και εγω μαζι σου ...αλλα δεν με εβλεπες;)...ισως να ειδα και εγω το μυστικο...!:)
Έμαθες κι εσύ το σασπένς, βλέπω...
;-))
Μαύρη Ντάλια κάπως έτσι μεγάλωσα και είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό.
Δείμο δεν ήξερα ότι έχεις φλέβα και από κει.
Ανατολίτσα αν το είδες κράτα το καλή μου θα είναι τι μικρό μυστικό μας.
Asteroid δεν ξέρω ακριβώς αν τα καταφέρνω απλά προσπαθώ.
Καλημέρα και καλό Σ/Κ.
;) Εγινε!!!I'll keep it!
:*
Σε κάθε μα σε κάθε γειτονιά υπήρχε μία τέτοια γιαγιά???
Είχαμε κι εμείς, την τρελλο-Βασίλω, δέν τόλμησα όμως ποτέ να μπώ στο σπίτι της..
Για πές λοιπόν, για πές...
Όμορφη ιστορία αλλά τελικά το μυστικό ποιό ήταν?
Το έμαθες ποτέ?
Και αν το έμαθες είσαι σίγουρος τώρα που πέρασαν τόσα χρόνια πως έτσι ήταν?
Nταρκουλη εμεις που εομαστε κολλητοι δεν θα μου το πεις?σνιιιιδ:(
Παντως εχω παθει πλακα με την γραφη σου..με συγκινεις!
Ανατολίτσα ;)
Patsiouri ίσως θα έπρεπε να τολμήσεις να μπεις.. καλώς ήρθες στο χώρο μου.
Φοίνικα το τελευταίο καιρό μας έλειπες, όσο για τη συνέχεια θέλω να σας αφήσω να τη φαντάζεστε.
Candy μου εμείς που είμαστε κολλητάρια θα σου ζητήσω κατανόηση και χαίρομε πολύ που σου άρεσε.
Καλό βράδυ.
Ο μπαμπάς είναι Θρακιώτης (-ούδης), η μαμά όμως την οποία και μοιάζω γενικά ήρθε με το καράβι (που λέει κι η γυναίκα μου). Πάντως μόνο με μάγια δεν ασχολούμαι.
Μάλιστα...πως παέι η πρακτική του σαδισμού;Μια χαρά νομίζω εγώ...
Καθηλώθηκα να διαβάζω και συνεπαρμένη από το αποδοτικό πνεύμα της εποχής, απογοητεύτηκα που δεν έφτασα την πηγή και ας ήταν η διαδρομή ονειρική..
Εύγε!!!
Τι εννοείς ότι "μπορεί να μην το έχεις δει ούτε κι εσύ";;; Μα... εκεί δεν ήσουν; ;) Τι; Δε θυμάσαι καλά;;; Για προσπάθησε, για προσπάθησε... ;)
Καλημεροφιλιά!
Δείμο απ’ τη μαμά λοιπόν έχεις φλέβα Σμυρνιά.. η δική μου καταγωγή είναι και από τους δυο, όλοι οι παππούδες και οι γιαγιάδες ήταν από κει και δεν είχαν βέβαια καμιά σχέση με μάγια αυτά είναι μόνο προς εκμετάλλευση.
Κατερίνα αν δεν έκοβα το ποστ εκεί που το έκοψα δε θα είχα το όμορφο κομεντ σου, και συνήθως εγώ θυμάμαι κάποια βιβλία ή ταινίες που έχουν κάτι το διαφορετικό από τα τετριμμένα.
Marilia προσπαθώ αλλά μπορεί να μη θυμάμαι ή μπορεί να μη θέλω να θυμάμαι.
Καλημέρα.
Έλα τώρα μην μας τα κάνεις αυτά!
Ξέρεις πόσο περίεργη είμαι;
Ωχ!!! Και???????????
Καλά έκανες και το έκοψες εκεί...
Δεν λέγονται αυτά .. κάτι ξέρω κι εγώ με Σμυρνιά προγιαγιά Αθηνά.. ;)
...πανέμορφο..
Amo είδες όμως τι ωραία που αισθάνεσαι; στη πρίζα όλοι λοιπόν..
Κορούλα μπορεί εσένα και να σου πω μια οικογένεια είμαστε άλλωστε.
Παιδίσκη για να το λες εσύ κάτι παραπάνω θα ξέρεις.
Καλημέρα.
Μαζί γράφαμε Σέβα, σου άρεσε;
Ναι, ναι, να μου πειιιιιιιις!!!!!!!!!
Τιιιιι;;;;; Δεν θα μας πεις;;;; Μέντουμ;; Έλεγε τα χαρτιά;; Τον καφέ;; Χειρομαντεία;; Πεεεεες μας!
Κυκλοφορούσα και τυχαία βρέθηκα εδώ. Πολύ μ΄αρέσει. Καλημέρα.
Δημοσίευση σχολίου