Η ώρα είχε περάσει κι ακόμα έφτιαχνε τις βαλίτσες.
Σε δυο ώρες πέταγε και ποιος ξέρει πότε θα μπορούσε να έρθει ξανά στο ζεστό περιβάλλον του σπιτιού του.
Κοιτούσε τη Θάλεια που ετοίμαζε τον απογευματινό καφέ και μπορούσε να καταλάβει γιατί είχε τέτοια νευρικότητα.
Θα έμενε πάλι μόνη για καιρό..
Άφησε τις βαλίτσες δίπλα στη είσοδο και έκατσε δίπλα της για ένα τελευταίο καφέ.
Κανείς δεν είχε όρεξη για κουβέντα.. έφτανε μόνο μια αγκαλιά.
Σηκώθηκε αργά και πήγε στο παιδικό δωμάτιο, έκατσε δίπλα στο μικρό κρεβατάκι της τρίχρονης κόρης του κι άρχισε να της μιλά να την χαϊδεύει να την αγκαλιάζει.
Η Θάλεια μάζευε τη κουζίνα και η νευρικότητα χτυπούσε κόκκινο, έτρεμαν τα χέρια της ένοιωθε τη καρδιά της να χτυπά δυνατά, προσπαθούσε να ηρεμήσει αλλά θολές σκέψεις την είχαν κυριεύσει.
Ένοιωσε στη τσέπη της τη δόνηση απ’ το κινητό και μια ανάσα ανακούφισης της βγήκε από το στόμα χωρίς να το θέλει.
Είχε μήνυμα.. “Μωρό έφυγε;”
Σε λίγο έκλεινε τη πόρτα πίσω του κι ένας κόμπος είχε ανέβει στο λαιμό του, έπρεπε να βιαστεί είχε ήδη αργήσει είκοσι λεπτά.
Ήταν έντεκα και κάτι και το μωρό μόλις είχε κοιμηθεί, το κοιτούσε κι έβλεπε ένα χαμόγελο στο προσωπάκι του, έμοιαζε με αγγελούδι.
Άρχισε να νοιώθει πάλι τη δόνηση αλλά αυτή τη φορά ήταν αναπάντητη.
Έτρεξε προς τη πόρτα.. είχε έρθει επιτέλους.
Άνοιξε
Εκείνος έκλεισε τη πόρτα πίσω του και με μια κίνηση απότομη έβαλε τα χέρια του στο τοίχο, ανάμεσα τους η Θάλεια έτρεμε.
Κόλλησε το πρόσωπό του στο δικό της κι άρχισε να της γλύφει τα χείλη.
-μες τη καύλα είσαι πάλι βρωμιάρα..
Το χέρι γλίστρησε γρήγορα ανάμεσα στα πόδια της και το ένοιωθε ήδη μούσκεμα.
Της σιγοψιθύρισε κάτι στ’ αυτί και φιλούσε το λαιμό της.
Εκείνη είχε αρχίσει να τρέμει απ’ το πόθο και το χέρι της κατέβηκε αργά στο φουσκωμένο παντελόνι του.
-σήμερα θέλω να με γαμάς όλο το βράδυ..
Έσκυψε γρήγορα και πεινασμένα και τον πήρε στο στόμα της, τα χέρια της τα είχε στη μέση του και τον έσπρωχνε προς το μέρος της.
-Ναι.. όλο μέσα καύλα μου τίποτα δε περισσεύει.
Της σήκωσε το φουστάκι και την ανέβασε στο πάσο της κουζίνας, με μια γρήγορη κίνηση έφερε στο στόμα του τα δάχτυλα του ποδιού της κι άρχισε να τα γλύφει ερεθιστικά.
Σιγά-σιγά ανέβαινε στις γάμπες.. πίσω απ’ τα γόνατα.. ανάμεσα απ’ τα μπούτια και η γλώσσα του κυλούσε αργά και βασανιστικά στο κορμί της που έτρεμε από ηδονή.
-Ετοιμάσου καριόλα να στο φάω τώρα.. ήρθε η ώρα του.
Άρπαξε με τα δόντια του το δαντελένιο εσώρουχο και το έκανε κομμάτια, μετά βίαια άρχισε να τη δαγκώνει παντού και το στόμα του είχε πλημμυρίσει απ’ τους χυμούς της.
Οι κραυγές της είχαν αρχίσει να γίνονται όλο και πιο δυνατές, άρχισε να τον εκλιπαρεί.
-Τώρα σε θέλω γαμιά μου..
-σκίσε με τώρα δεν αντέχω.. άλλο σου λέω.
Τη πήρε αγκαλιά και τη γύρισε.. τα χέρια της ακούμπησαν στο πάσο.. έφερε μια καρέκλα κοντά και της έβαλε το δεξί πόδι επάνω μετά την ανάγκασε να σπάσει τη μέση της όσο πιο χαμηλά μπορούσε.
Άρχισε να παίζει με το φαλό του και να το τρίβει στο αιδοίο της..
-πάρε με τώρα τ’ ακούς.. μη με παιδεύεις άλλο.
-σκίσε με τώρα.
Συνέχισε να παίζει και να την αγνοεί.. κι εκείνη να κλαίει και να τον παρακαλάει.
Ξεκίνησε να της χτυπά το πισινό μέχρι που έγινε κατακόκκινος, οι κραυγές έβγαιναν τώρα ανεξέλεγκτα και δυνατά.
-πάρε με καύλα μου.. κάνε μου ότι θες απόψε.. πάρε με επιτέλους παλιοκαριόλη.
Άρχισαν να παίρνονται δυνατά με απίστευτο πάθος.. ασταμάτητα.
Οι κραυγές τους ηχούσαν τώρα στο δωμάτιο βαριά και δυνατά.. αχόρταγοι εραστές έτοιμοι για τα πάντα.
Μια χαραμάδα φως εδώ και ώρα είχε ανοίξει.. και πίσω τους δυο αθώα μάτια κοιτούσαν.
57 σχόλια:
Αχχ μας έφτιαξες πρωινιάτικο..
Αν δεν ήταν η τελευταία πρόταση θα απάνταγα κάτι πολύ πρόστυχο...
χεχεχ
Πόσο πραγματικό...
Συγχαρητήρια φίλε
Ολο το κειμενο ειχε εναν αξιο λογου ερωτισμο...μεχρι που πεσανε τα φτερα μας στο τελος...!!!!!!!Πολυ ασχημο τελος!Αλλα ενταξει θα κανω οτι δεν διαβασα την τελευταια προταση:p
Ίσως Ανατολή μου θα έπρεπε να σχολιάσεις μόνο τη τελευταία πρόταση.
Καλημέρα***
Και αφού είδε τα μάτια που την ανακάλυψαν είπε:
"Εγώ θέλω αυτά τα δυο μάτια να με αγαπάνε, να με εμπιστεύονται,να αισθάνονται ασφάλεια δίπλα μου,κι ας μην ξαναζήσω ποτέ αυτό το πάθος".
Τα παιδια ξέρουν... Από μόνα τους. Κι αυτό γιατί όταν γεννιούνται έχουν μέσα τους όλη τη σοφία του κόσμου.
Πρώτα να σου πω, ότι την ώρα που ξεκίνησα να διαβάζω το ποστ σου, μου ήρθε μέηλ με σχόλιο στο μπλογκ μου, επικοινωνούμε αγόρι μου, έχουμε τηλεπάθεια.
Έπειτα, συνεχίζοντας να σε ρωτήσω. Πόσα καβούρια, καλαμαράκια, μύδια, κυδώνια έφαγες χθες;;;
Τι σου φταίω να με αναστατώνεις τη γυναίκα πρωί πρωί με τα πυγοραπίσματα;;;
Amo.. δυστυχώς δεν ήταν αυτή η συνέχεια..
Στο θέμα που θίγεις πραγματικά δεν ξέρω τι να απαντήσω. Είναι μάλλον σοβαρό, πολύ σοβαρό.
Όσο για την περιγραφή, έβαλες όλες αυτές τις λέξεις που θα ανεβάσουν την επισκεψιμότητα του blog, μέσω ψαχτηρομηχανής, στα ύψη.
Ετοιμάσου για απογείωση. Ήδη απογειώθηκαν οι μόνιμοι θαμμώνες, από ότι είδα.
Τι από όλα όσα θίγεις μπορεί να σχολιαστεί??
Ο άντρας που φεύγει νομίζοντας πως όλα είναι καλα?
Γιατί τον ξεχνάμε αυτόν?
Η γυναίκα που έβαλε πάνω από όλα και όλους την ερωτική της ζωή παραβλέποντας πως ένα αγγελούδι κοιμάται στο διπλανό δωμάτιο??
Τα παιδικά ματάκια που ποτέ δε θα ξεχάσουν ??
Δύσκολα έβαλες.
Διακινδυνεύοντας για μια ακόμη φορά να χαρακτηριστώ πουριτανή,
θα πω πως θεωρώ έγκλημα μια μητέρα να σκεφτεί πρώτα πως είναι γυναίκα!
Δε λέω να απέχει, αν δε το μπορεί, λέω όμως πως πρέπει να βάλει προτεραιότητες ή έστω να είναι περισσότερο προσεκτική και φυσικά όχι στον ίδιο χώρο.. έλεος ….
Κανένας έρωτας δεν είναι δυνατόν να μπει πάνω από ένα αγγελούδι,
το δικό μας αγγελούδι.
Ωραία πράγματα...
(Πισώπλατες καταστάσεις και μια ψυχούλα που ενω δεν φτάιει σε τίποτα βρίσκεται στην μέση)
Σκληρο το τελος...
Και πιστεψε με πολυ πραγματικο.
Συμβαινει εντονα στις μερες μας δυστηχως.
Μια εξωσυζικη σχεση και το παιδι παρων σε ολα.Στο παθος,στην ανασφαλια,στην παρανομη σχεση.
Βουβο στις χειροτερες συνθηκες.
Και μετα λεμε "παιδι ειναι"
ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΩΡΗ ΧΑΜΟΥΡΑ!
ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ!
ΚΑΙ ΣΥ ΠΗΔΙΕΣΑΙ ΣΑΝ ΣΚΛΥΛΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ!
Θα μπορούσε να είναι μια από τις ερωτικές ιστορίες του Ευταξία. Δεν απορώ που με τόσο νταβαντούρι ξυπνησε το παιδί, απορώ που δεν μαζεύτηκε όλη η γειτονια! Δως του κυρά μου ένα ταβοράκι να κοιμάται καμιά βδομάδα να χορτάσεις και συ!
Επίσης έχω απορία, όλες με δαντελωτά το κάνουν που καταλήγει και φύλλα φτερά;
Ανναμαρία και Candy αυτές τις απαντήσεις ήθελα πολύ ν’ ακούσω.
Το κείμενο δεν είναι αισχρό.. νομίζω ότι είναι ρεαλιστικό, αισχρό είναι το πάθος της που ξεπέρασε κάθε όριο.
Ρε Ναυαγέ τώρα με τσάντισες στ’ αλήθεια.
Διαβάζω και ξαναδιαβάζω την απάντησή σου και δε πιστεύω ότι την έγραψες εσύ.
Πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι χρησιμοποίησα αυτές τις λέξεις για την επισκεψιμότητα;
Αυτό μια και καλή.. στα παπάρια μου τη γράφω την επισκεψιμότητα.
Έγραψα έτσι.. γιατί έτσι έγινε κι ακόμα χειρότερα.. κατάλαβες;
Τα παιδιά δεν είναι κούκλες να παίζουμε και όταν τα βαριόμαστε να τα αφήνουμε στην άκρη.
Ούτε επειδή καυλώσαμε με μια γκόμενα ή επειδή καύλωσε η κυρία να τα γραφούμε στ’ αρχίδια μας.
Έλεος πια.
Και σε μένα η τελευταία φράση έμεινε... χαραγμένη, εντυπωμένη. Δεν ήταν το προηγούμενο τίποτα. Μόνο τα δυο αυτά μάτια βλέπω, κάρβουνα αναμμένα και ποιος ξέρει τι να σκέφτονται βλέποντάς τους δύο «αχόρταγους» όπως λες εραστές. Θλιβερή εικόνα...
Πειραζει που το βρηκα ιδιαιτερα χυδαιο?..
Οχι το σεξ..
Το παιδακι τι το εβαλες μεσα ε??
Μην τα γαμησουμε ολα μαζι με την ανεγκεφαλη νοικοκυρα..!!!
Σορι αλλα αρνουμαι να υποταχτω στην αναξιοπρεπεια αυτου του κοσμου..!!
Aλητακι sorry που επεμβαινω αλλα ο νταρκ περιγραφει μια ιστορια η οποια ειναι πολυ ευαισθητη.
Δηλαδη δεν πρεπει να γραφουμαι γεγονοτα τα οποια συμβαινους μην τυχον και τσαλακωσουμε την εικονα μας?
Δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να απολογουμαστε καθε φορα που γραφουμε κατι.
Αλήτισσα.
Το παιδάκι δε το έβαλα μέσα.. εκεί ήταν.
Δε φαντάζομαι ότι ζεις στο φεγγάρι;
Και καλό είναι να τα βάζεις με τέτοιας συμπεριφορές και όχι με αυτόν που τη καταγράφει ωμά.
Κι αν τέτοια ποστ σου χαλάνε την αισθητική επειδή τα γαμάμε όπως λες όλα.. καλό είναι τότε να μη με διαβάζεις.
Καταρχην με παρεξηγησατε Καντυ και shades..
Δεν προκαλεσα κανενα σε απολογια..
Λυπαμαι ιδιαιτερα που ειναι αληθινο..
Δεν το ηξερα..
Και ναι Shades μου ζω στο φεγγαρι και χαιρομαι γι'αυτο..
Ειναι ωραια εδω πανω..
Και ναι μου χαλαει την αισθητικη μια γυναικα που γαμιεται μπροστα στο παιδι της..
Λυπαμαι που δεν μπορω να το δω αλλιως..
Τοτε αλητακι μου πρεπει εκει ψηλα που πηγες γιατι γουσταρες και καλα εκανες,να μην ξεχνας τον "κοσμο" που αφησες πισω.
Ειναι ο κοσμος που ζουν οι περισοοτεροι απο μας.
Οχι δεν είμαι πουριτανή και όχι δεν είχα την τύχη να έχω παιδιά. Αλλά με πόνεσε, πόσο με πόνεσε η εικόνα. Δεν μπορεί ρε γαμώτο,να είσαι τόσο τυχερή που να σου χαριστεί ένα παιδί και να παίζεις κορώνα γράμματα την ψυχή του για ένα πήδημα. Πήγαινε σε ένα ξενοδοχείο και βγάλε τα μάτια σου αν το θες τόσο... Από την άλλη σκέφτομαι τον πόνο που ήδη ένοιωθε η μικρή "ο μπαμπάς θα λείπει για καιρό"... ποιά από εμάς δεν πόνεσε το να φεύγει ο μπαμπάς μας (ειδικά τα κορίτσια). Και μετά η εικόνα της μαμάς, που αντί να την πάρει αγκαλιά και να την κάνει να νοιώθει ασφαλής έκανε όσα έκανε... Μακρυγόρησα πάλι γμτ.
μερικές φορές γράφεις σκληρά, τόσο που μοιάζει κυνισμός... (με την ανατροπή του τέλους το σώζεις όλο).
Αλεξάνδρα γράφω σκληρά και ωμά για να σοκάρω αυτό δεν το αρνούμε αλλά πίστεψε με τέτοιες συμπεριφορές έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται κατάματα.
Giorgia σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο...
Κατ' αρχήν η ιστορία είναι πολύ αληθινή και ... καθημερινή θα έλεγα!
Η καταγραφή και περιγραφή της πραγματικότητας δεν είναι ούτε χυδαία ούτε κυνική. Κυνική και χυδαία είναι η ίδια η πραγματικότητα και δεν μπορούμε να κλείνουμε μπροστά της τα μάτια ή τα αυτιά μας για λόγους καθωσπρεπισμού ή αισθητικής!
Στο θέμα αυτό διαφωνώ απόλυτα με την Ανατολή! Δεν μπορούμε να κάνουμε πως δεν διαβάσαμε κάτι επειδή απλά δεν μας αρέσει ή δεν συμφωνούμε μαζί του...
Και το παιδί δεν το "έβαλε στην ιστορία" ο shades αλλά η ζωή!
Πολλά τα μηνύματα και τα διδάγματα από τη μικρή αυτή ιστοριούλα. Και γι' αυτό τη θεωρώ απ' τις πιο επιτυχημένες που διάβασα.
Ανάλογα με τις "προϋποθέσεις" του ο καθένας, είτε σκανδαλίζεται είτε ερεθίζεται είτε σοκάρεται είτε προβληματίζεται...
Εμένα πάντως το ποστάκι αλλά και το σχόλιο της Ανναμαρίας με ενέπνευσαν κι έγραψα ένα ποιηματάκι! (αύριο στο μπλογκ μου)
...Το παιδάκι αυτο τωρα τι εφταιγε να γινει μαρτυρας ολου του σκηνικου και ποιος μπορει να πει τι χαρακτηκε στην ψυχουλα του ..βλεποντας κατι τετοιο ....
Καλά, να ρωτήσω, εγώ δεν κατάλαβα.
Το μεμτό είναι που το πιτσιρίκι είδε το πήδημα, ή που το πήδημα ήταν ανάμεσα σε παράνομους εραστές;
Κανείς σας δεν έχει απατήσει ποτέ;
Κανείς δεν έχει ποθήσει κάτι απαγορευμένο;
Κανείς δεν έχει βγει εκτός ορίων;
Και ποιός διαόλος ορίζει πια αυτά τα όρια;
Κι εγώ έχω ακούσει τους γονείς μου να κάνουν και τη μητέρα μου όταν είχε χωρίσει με τον μπαμπά μου και είχε φίλο.
Αλλά δεν έχω κανένα ψυχολογικό, για όνομα του θεού. Γέλασα, άλλαξα πλευρό και κοιμήθηκα. Τα παιδιά τα ξέρουν και τα καταλαβαίνουν όλα.
Η γυναίκα είναι μοιχός απλά.
Το οτι το είδε το παιδί, είναι άτυχη στιγμή, έλεος δηλαδή..
Αν δεν με χάλαγαν δυο συγκεκριμένα σημεία, θα απολάμβανα απόλυτα αυτήν την περιγραφή.
Το πρώτο σημείο που με χάλασε, είναι η εικόνα που ένας ανύποπτος σύζυγος και πατέρας, αποχαιρετά γλυκά το παιδάκι του που πρόκειται να το στερηθεί για καιρό και το αφήνει-πιστεύει-στα ικανά χέρια της μάνας του και μία σύζυγος που δεν βλέπει την ώρα να ξεκουμπιστεί ο άντρας της απλά και μόνο για να γαμηθεί με τον εραστή της.
Θα μου πεις, δικαίωμα της κάθε γυναίκας είναι πως θα διαθέσει το κορμί της και που, αλλά όταν είναι ελεύθερη να κάνει ότι γουστάρει. Οταν έχει επιλέξει να έχει οικογένεια, έχει οικογένεια. Αν δεν της αρέσει πλέον, ενημερώνει τους ενήλικες ανήκοντες σε αυτήν την οικογένεια και γαμιέται ελεύθερα με όποιον γουστάρει.
Το δεύτερο σημείο που με χάλασε, είναι φυσικά η σκηνή με το παιδί.
Ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική και μοναδική ψυχοσύνθεση.
Μπορεί να τον σημαδέψει κάποιο γεγονός, που σε κάποιον άλλο, το ίδιο γεγονός να περάσει απαρατήρητο.
Εσύ, σαν ΜΑΝΑ, θα το ρισκάρεις?
Για μια καύλα?
Κι εγώ είχα δει πάμπολες φορές τους γονείς μου σε ερωτικές περιπτύξεις (απο την κλειδαρότρυπα-παιδική περιέργεια βλέπετε) και τώρα ούτε καν θυμάμαι τι είχα δει.Χαζογελούσα τότε.
Θυμάμαι όμως την αδερφή μου, στην ηλικία περίπου των τεσσάρων, να μπαίνει αλαφιασμένη στο δωμάτιό μου και να κραυγάζει κλαίγοντας "βοήθεια, ο μπαμπάς σκοτώνει την μαμά μου!". Είχε ανοίξει την πόρτα του δωματίου τους που εκείνοι ξέχασαν να κλειδώσουν και τους έπιασε στα πράσα.
Σας πληροφορώ, ότι όταν της το θυμίζουμε καμμιά φορά και χαζογελάμε, μόνο που δεν την παίρνουν τα κλάματα...
Και εκτός απο την εικόνα που είδε το παιδί στην συγκεκριμένη ιστορία, μια εικόνα που στην ηλικία που βρίσκεται δεν μπορεί να καταλάβει, μην ξεχνάμε ότι είδε την μάνα του πολύ κοντά έστω, με έναν ξένο και όχι με τον πατέρα του.
Αυτό δεν θα έχει επιπτώσεις στο παιδάκι αυτό?
Και μην μου πείτε ότι η μάνα του είχε φροντίσει να το ενημερώσει ότι εκτός από τον μπαμπά θα κάνει "φιλάκια" και με έναν ξένο?
Κάποιοι αντιδρούν σαν να βλέπουν ταινία!...και μάλιστα μελό...εχει ενα ενδιαφέρον αυτό..
Λίγη μουσική και περισσότερες εικόνες δεν θα έβλαπταν.
(Ηθελα να ηξερα τι προστυχο θα πρόσθετε η Παιδίσκη...)
Αν έλεγα οτι μου άρεσε θα έλεγα ψέμματα.
Τώρα πιστεύω ότι ο διάλογος άρχισε να αποκτά ενδιαφέρον.
Στα περισσότερα συμφωνώ με τον Ασκαρδαμυκτί, και ακόμα πιστεύω ότι στον έρωτα δεν υπάρχει χυδαίο και ανώμαλο.
Όταν δυο άνθρωποι περνάνε όμορφα και ζουν έντονα τέτοιες στιγμές είναι ίσως ευτυχισμένοι στο κρεβάτι, ποιος μπορεί να ορίσει λοιπόν ποιο είναι χυδαίο.
Ή μήπως πρέπει να χαρακτηρίσουμε το κεράτωμα χυδαίο και άρρωστο, η μισή Ελλάδα κερατώνει την άλλη μισή.
Σ’ αυτό που διαφωνώ με τη Παιδίσκη είναι ότι η μητέρα μπορούσε να πάρει κάποιες προφυλάξεις, εδώ δε πρόκειται για μια σχέση που χώρισε και κάποιος άλλος μπήκε στη ζωή της, εδώ είναι ένα καυλωμένο πήδημα κι ένα πάθος ανεξέλεγκτο.
Σε όλα τα άλλα Παιδίσκη μου με βρίσκεις σύμφωνο.
Ασημένια μου ούτε η πρώτη είναι που κερατώνει τον άντρα της ούτε η τελευταία και το ανάποδο βέβαια, απλά η σκηνή που είδε το μικρό θα μπορούσε να μην είχε συμβεί σ’ αυτό το χώρο.
Να συμπληρώσω και κάτι.. ο τρόπος που το περιέγραψα ήταν ο πιο σοφτ γιατί σκόπιμα παρέλειψα να πω ποια ήταν η σχέση μετάξι οικογενειών κλπ. ακόμα και στο ίδιο το γεγονός υπάρχουν σημεία που δεν τα έβαλα.
Τάκη καλώς σε βρήκα.
shades
δεν το έγραψα εγώ, το έγραψε κάποιος που μπήκε με τον κωδικό μου και δεν έχει καθόλου χιούμορ ο μπαγάσας ή τέλος πάντων δεν ξέρει να το εκφράσει.
Πάντως δεν ήθελε να κατηγορήσει για λέξεις που ανεβάζουν την επισκεψιμότητα, αλλά να αστειευτεί με την τάση των ανθρώπων να βάζουν στις ψαχτηρομηχανές τις πρόστυχες (με την καλή έννοια, ε;)λέξεις.
Αυτά βέβαια απλώς τα συμπεραίνω για την ψυχολογία αυτού του ατόμου, του υποκλοπέα.
Στο σοβαρό μέρος του κειμένου σου ούτε κι εγώ μπορώ να πω τίποτα. Είναι πολύ λεπτό και δύσκολο θέμα. Άσχημο βέβαια για το παιδί.
Το τι μπορεί να στιγματίσει ένα παιδί, να το πληγώσει ή να το βοηθήσει για την υπόλοιπη ζωή του το ξέρουν πολύ καλά οι ψυχολόγοι και... οι δάσκαλοι. Ε, και όσοι έκαναν παιδιά όχι για να ικανοποιήσουν το "εγώ" τους, αλλά γιατί ήταν ώριμοι να γίνουν γονείς. Σας πληροφορώ ότι από τη θέση μου ως δασκάλα μπορώ να διακρίνω τραύματα καθημερινά. Είναι απίστευτο το τι κουβαλάνε τα παιδιά μέσα τους, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο το εξωτερικεύουν! Ειλικρινά, απορώ! Πώς;;; Γιατί;;; Τι φταίνε τα παιδιά;;; Γιατί να γίνονται αυτόπτες μάρτυρες σκηνών βίας οποιασδήποτε μορφής; Δεν ήταν βίαιη η συγκεκριμένη σκηνή θα μου πείτε... Είστε βέβαιοι;
Παιδίσκη, να τρέμεις τις... "άτυχες στιγμές, έλεος δηλαδή.."!
Ωραίος αν και στο τέλος μεχάλασες λίγο.....:-)
Αν έγινε όμως έτσι...τι να πω..κρίμα...
το νου σας (σε όλους)!!
πόσα ζευγάρια μάτια θα παραμείνουν αθώα;... και από τι είν καλύτερο να τα προστατέψουμε; πόσο εγωιστές μπορούμε να είμαστε; και τι θα απαντήσουμε όταν τελειώσει η αθωότητα αυτών των ματιών;.... φοβάμαι πάλι...
α και μια πρόσκληση... http://paraxenies.blogspot.com/2007/02/55.html
Μας καύλωσες. Αλλά τι σε πείραζε το παιδάκι και το ξύπνησες; Έκοψες και τους ανθρώπους από την ηδονή τους. Είσαι τελικά κακός σκηνοθέτης. Αλλαγή σκηνικού. Σεξ όλο το βράδυ.
Άντε μετά Ναυαγέ να μιλήσω σοβαρά είτε μ’ εσένα είτε μ’ αυτόν που σου κλέβει τους κωδικούς.
Marilia μου κανείς μας δεν είναι γεννημένος γονείς, όλοι ερασιτέχνες είμαστε και κάθε μέρα που περνά μαθαίνουμε και προσπαθούμε.
Καλημέρα σ’ όλους***
Πανζουλισμός γίνεται εδώ μέσα. Πάντως εγώ που είχα δει τους γονείς μου, αφού είχα μπει απότομα στο δωματιό τους και είχαν ξεχάσει να κλειδώσουν δεν πιστεύω ότι έπαθα και μεγάλη ζημιά η όλη ιστορία μπορεί να με απάσχολησε 10 λεπτά ίσως βέβαια να βοήθησε και το ότι οι γονείς μου ούτε καν με είδαν.Δεν ξέρω τι θα πάθαινα αν στην θέση του μπαμπά ήταν άλλος κύριος. Φυσικά κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και επηρεάζεται διαφορετικά απ'το ίδιο περιστατικό. Δεν έχω παιδιά και απο τα comments παρατήρησα ότι όσοι έχουν παιδιά εκνευρίζονται ακόμα περισσότερο και γενικότερα έχω πλέον πειστεί ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι γονείς τα παιδιά τους τα βάζουν πάνω απ'όλα. Αν και πολλές φορές εκνευρίζομαι με τέτοιου είδους συζητήσεις δεν το αναλύω πολύ προς το παρόν πηγαίνω πάσο και θα τα ξαναπούμε μόλις(αν) γίνω μάνα. Πάντως στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν πιστεύω ότι η γυναίκα αυτή δεν υπολόγισε το παιδί της απλά ήταν μια άτυχη στιγμή με πολύ πάθος. Και εκείνο το σκασμένο τι σηκώθηκε και έκοψε τους ανθρώπους στην μέση;; Αν ήταν παιδί του φίλου μου(χωρισμένου με παιδιά εννοώ μην λέμε και ό,τι θέλουμε)πολύ θα ήθελα να του σπάσω τα μούτρα μετά απο αυτό, ειδικά αν περίμενα και τον μπαμπά να του εξήγησει και να του κάνει ένα ψυχολογικό ανέβασμα. Νικόλα τώρα κατά πάσα πιθανότητα θα σου έχει ανέβει η πίεση έέέλα το τελευταίο δεν το εννοούσα αλλά δεν θα σου πω ψέματα πραγματικά θα με ενοχλούσε το πιτσιρικί σε μια τέτοια στιγμή. Είναι γεγονός ότι όταν υπάρχουν παιδιά δεν πρέπει να μπλέκεσαι. Γιατί όπως και να'χει τα παιδιά για τον κάθε γονιό είναι πάνω απ'όλα και καλά κάνουν και είναι. Με λίγα λόγια οι παντρεμένοι/χωρισμένοι μπορεί να έχουν ψυχή αλλά ανοίκει στα παιδιά τους εμείς οι υπόλοιποι απλά πρέπει να τους αφήνουμε στην ησυχία τους. Μου φαίνεται άνοιξα άλλο θέμα συζήτησης αλλά στο συγκεκρίμενο post το θέμα μας είναι το παιδί...
Shades, o εραστής ήταν του οικογενειακού περιβάλλοντος; Α τότε το θέμα παίρνει άλλες διαστάσεις στα μάτια του παιδιού.
Όσοι έχουν παιδιά δεν εκνευρίζονται, απλά ίσως είναι περισσότερο συνειδητοποιημένοι η αν θέλεις ευαισθητοποιημένοι σε τόσο λεπτά ζητήματα.
Εγώ θα ρωτήσω και κάτι άλλο, θα τραβούσατε τις κουρτίνες αν ξέροντας πως την ώρα που κάνετε έρωτα είναι ένα παιδάκι στο απέναντι μπαλκόνι??
Το θέμα τελικά είναι πως αν είναι κάποιος περισσότερο προσεχτικός …..
φοβάται πως θα χαρακτηριστεί ανέραστος ή στην καλύτερη περίπτωση ψυχρός.
Eγω συμφωνω με την αναμαρια σχετικα με το ποσο προσεχτικος μπορει να ειναι καπιος.
Απο κει και περα εχω παψει να σοκαρομαι διαβαζωντας τετοια θεματα.Εχουν δει πολλα τα ματια μου.
Amo εντελώς του οικογενειακού περιβάλλοντος.
Ρε Γωγώ μου καλά όλα αυτά που γράφεις μπορώ να τα συζητήσω αλλά θα του έριχνες κι ένα χέρι ξύλο του παιδιού;
Επειδή ξύπνησε;
Με τις φωνές που άκουσε ξύπνησε τι έφταιγε αυτό;
Ναι Γωγώ και οι χωρισμένοι έχουν ψυχή ακόμα και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει πουθενά να είναι λίγο πιο διακριτικοί.
Τώρα που καθόμαστε όλοι μπροστά στην οθόνη, καπνίζοντας και περιμένοντας το φαγητό να γίνει, μπορούν πολλοί κανόνες να γραφτούν μια και μιλάμε για καθαρό μυαλό και για χρόνο που υπάρχει για σκότωμα. Είναι η μία άποψη αυτή...
Η άλλη, η δική μου , είναι πως 2 χρόνια αφού ήρθαν τα παιδιά μου στον κόσμο, ούτε με το σύζυγό μου δεν μπορούσα να βρεθώ στο ίδιο σπίτι.
Ψυχολογικό μου είπαν.
Το έχω ακόμα.
Λάθος μου λένε.
Ε, έλα άνοιξέ μου το κεφάλι και βάλε μου το σωστό εσύ στο μυαλό.
Δεν γίνεται. Τα παιδιά μου ήταν και θα είναι πάνω από όλα.
Να ξέρεις....με πόνεσες σήμερα. :ο(
παιδισκη μου γλυκια το παιδι δεν ειδε τους γονεις ...τουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ
την μανα του ειδε με εναν αλλονννννννννννννν
πες μου ειναι το ιδιο η εγω δεν παω καλα; ..΄
να μεδει τοπαιδι μου να
*^*&(^&*(^&*
με εναν αλλον και θα κοιμαμαι ησυχηηηηηηηηηηηη τι λες τωρααααααααααααααα
...,ατυχη στιγμηηηηηηηηηq;;;;
και Μ@@@@@@ΕΣ...τιμανα ειν αυτη..δε λεω ως γυναικα ας κανει οτι γουσταρει
..αμα ηθελα να βγαλω τα ματια μες στο σπιτιμου θα το κανα με το παιδι διπλαααααααααααααααααααα μουυυυυυυυυυυυ.;.... .... ελεοςςςςςςςςςς..εγώ ..!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Mαλιστα...αναψαν παλι τα αιματα.
Τεσπαν..εγω θα ελεγα να φανταστουμε οτι βλεπουμε μια ταινια η οτι διαβαζουμε ενα βιβλιο.
Εγω εχω δει πολλες ταινιες με τετιο περιεχομενο.Εχω διαβασει και κατι βιβλια απο αξιολογους συγγραφεις.
Ε?
Τι λετε?
Μου φαινετε τελικα οτι εγω ζω σε πολυ σκληρο κοσμο και οι περισσοτεροι σε αλλον πλανητη..
Τι να πω..
Πλάκα έκανα για το ξύλο βρε σίγα μην ακουμπούσα το παιδάκι εδώ δεν τα βάζω με ενήλικες θα τα βάλω με παιδάκια;;
Ναταλία μου την ιδία γνώμη με σένα την έχουν πάρα πολλοί, τα παιδιά είναι πάνω απ’ όλα ΑΛΛΑ υπάρχει ένα αλλά που λέει ότι και οι γονείς είναι άνθρωποι και πρέπει να απολαύσουν τη ζωή τους, ακόμα και οι παντρεμένοι.. και να προσθέσω εδώ πως για να φτάσει ένας απ’ τους δυο να κερατώσει ίσως να υπάρχουν κάποια αλλά προβλήματα στη σχέση τους που κανείς από εμάς δεν τα γνωρίζει, η δική μου ένσταση είναι ότι πρέπει να προσέχουμε όταν πηδιόμαστε.
Πω πω γκάζια η Σέβα δεν απαντώ γιατί θα τη πληρώσω εγώ μου φαίνεται.. απλά σου στέλνω ένα χαμόγελο μεγάλο:)
Candy να με πάρεις κι εμένα σ’ εκείνο το κόσμο που ζεις μπορεί και να μ’ αρέσει..
Γωγώ μου.. ένταξη μικρό και με τρόμαξες. (λέω από μέσα μου η Γωγώ δέρνει παιδάκια και μετά το κάνει)..
Βρε σειντς μου ,,,τι να πληρωσεις εσύ καλε; την ....βλακεια ....για να μηνπω παλι βαριά κουβέντα, της κυρίας ηρωιδας σου ε;
,,..χαμόγελο ελήφθη .. και ηταν κατευναστικότατο ...
Καλημέρα Shades :)
Δεν εξέφρασα καμία άποψη για το ποιος πηδήχτηκε με ποιον και γενικά για τον έρωτα ή το πήδημα.
Εκτός του ότι δεν είμαι αναμάρτητη, είμαι και η πιο αναρμόδια να μιλήσω για αυτό καθώς είναι γνωστό πως άγομαι και φέρομαι από τα πάθη μου συχνά.
Παρόλα αυτά όμως, το να κάνουν έρωτα οι γονείς ενός παιδιού κι εκείνο να τους δει κατά λάθος δεν μπορεί με τίποτα να συγκριθεί στην εικόνα της μητέρας Ή του πατέρα με κάποιο άλλο πρόσωπο.
Αυτό που ήθελα απλά να πω είναι πως για μια εικόνα πηδήματος χρειάζεσαι μια στιγμή, ένα πάθος, μια φλόγα, εσύ για να το περιγράψεις χρειάζεσαι 40 γραμμές, μα για το γκρέμισμα μιας παιδικής ψυχής, χρειάστηκαν μόνο μια σειρά, και μια στιγμή.
Τα παιδιά μπορεί να μην μπορούν να εκφραστούν αν είναι η ηλικία τους τέτοια, τα ερωτηματικά όμως τα κουβαλούν για πολύ καιρό μετά....
Την ανασφάλεια επίσης.
Τη σκηνή που περιέγραψες την έχω ζήσει ως παιδί.
Χρειάστηκα 30 χρόνια για να σχηματίσω την ερώτηση.....και να καταλάβω την απάντηση.
Και χρειάστηκαν 11 χρόνια γάμου για να μπορέσω να συγχωρήσω τη μάνα μου.
Πολλά είπα πάλι.....με συγχωρείς για την κατάχρηση....
Μια χαρά τα είπες Ναταλία μου.
ΔΙΑΣΤΡΟΦΙΚά ΗΔΟΝΙΚό!
δεν το είπα για κακό. το αντίθετο, περνάς το νόημα όπως πρέπει.
καλημέρα!
Καλημέρα Σίγμα..
Αλεξάνδρα το ξέρω ότι δεν το είπες για κακό, πολλές φορές πιάνομε από μια απάντηση για να δώσω κάποιες παραπάνω εξηγήσεις για το κείμενο.
Καλημέρα.
Θέλω εδώ να ευχαριστήσω όλους τους μπλογκο-φίλους μου για τις απαντήσεις και αυτούς που συμφωνώ αλλά πολύ περισσότερο αυτούς που διαφωνώ έστω εν μέρη.
Σε πολλούς από εσάς μπορεί να μην απάντησα σε προσωπικό επίπεδο επειδή συμφωνούσα..
Έδωσα κυρίως απαντήσεις για να γίνω λίγο πιο σαφείς με το κείμενο και με όσους είχα μικρές διαφωνίες.
Μας έφτιαξες βραδιάτικο, μάλλον πρωινιάτικο...
Καλό αλλα μας έκοψες στο καλύτερο...
Δημοσίευση σχολίου