Σελίδες

Παρασκευή, Νοεμβρίου 3

Ταξίδεψε μου το μυαλό...

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μέτς.
Κάνουν ότι λάχει.
Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών
φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν έρημους
Διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
επαγγελματίες επαναστάτες
παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
τώρα παίρνουν χάπια
και οινόπνευμα για να κοιμηθούν
αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται.
Εμένα οι φίλοι μου είναι σύρματα τεντωμένα
στις ταράτσες παλιών σπιτιών
Εξάρχεια Βικτόρια Κουκάκι Γκύζη.
Πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια
μανταλάκια
Τις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων
δανεικά φουστάνια
σημάδια από καύτρες περίεργες ημικρανίες
απειλητικές σιωπές κολπίτιδες
ερωτεύονται ομοφυλόφιλους
τριχομονάδες καθυστέρηση
το τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνο
σπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.
Κάνουν ότι λάχει.
Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή
Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα
γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα
γιατί η δικιά σας μόνο για γλείψιμο κάνει.
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα
στα χέρια σας. Στο λαιμό σας.
Οι φίλοι μου.



Στο μυαλό είναι ο Στόχος
το νου σου ε;

Κατερίνα Γώγου

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

So sad, φίλε μου :(

Ανώνυμος είπε...

Άνθρωπος διωγμένος κι εγώ από τον ουρανό
το σώμα μου φθαρτό,
έχει από πέσιμο
σχεδόν οριστικά τσακίσει.

Ανώνυμος είπε...

Kαλε μου φιλε..

Ειχα διαβασει καποτε κατι ποιηματα της Γωγου και ηταν πραγματικα για μενα τοτε μια ασχημη εποχη..
Με ρηξανε τοσο πολυ που ειπα οτι δεν θα τα πιασω ποτε ξανα στα χερια μου..
Οσο για σενα..θελω να χαμογελας..!

Πολλα φιλια:)

Shades είπε...

Η Κατερίνα έχει ένα μαγικό τρόπο στο γράψιμο της, στο ύφος της, που μπορεί να με ρίχνει αλλά με ταξιδεύει συνάμα, μιλάει ακριβώς στη ψυχή μου σαν μαχαίρι κοφτερό.
Παιδιά ευχαριστώ για τα σχόλια σας...

Ανώνυμος είπε...

Εδώ πάσο!
χτύπησες πολύ ευαίσθητη χορδή
Αγαπώ την Γώγου απ τα 14-15 μου που έτυχε να πέσει στα χέρια μου βιβλίο με ποιήματά της,μετά 4 χρόνια φοιτήτρια τη γνώρισα απο κοντά...δεν έχω κουραστεί και ούτε πρόκειται να με κουράσουν τα ποιήματά της!