Σελίδες

Τρίτη, Μαρτίου 13

Νενέ Μαριώ... (επίλογος)



..έβγαλα δειλά το κεφάλι μου και είδα τα πάντα...

Πριν προλάβουν να με δουν και ακούγοντας όλη τη συζήτηση, έτρεξα ξανά και κρύφτηκα πάλι πίσω από το μπερντέ.

-στο καλό Ελένη και όπως είπαμε: “τσιμουδιά σε κανένα” ακούς;

Η νενέ έμεινε μόνη μες το σπίτι.

Ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπα ντυμένη στα κόκκινα και με μια μαντίλα στο κεφάλι.

Μπήκε αργά στη κάμαρα και το γνωστό τρέμουλο άρχισε πάλι να με κυριεύει, δεν μπορούσα να δω τι έκανε.. αλλά από το θόρυβο κατάλαβα ότι κάτι μάζευε απ’ τη βιβλιοθήκη και απ’ το κομοδίνο.

Έβγαλα πάλι προσεκτικά το κεφάλι μου και την είδα.

Ήταν γυρισμένη με τη πλάτη προς το μέρος μου και κρατούσε στα χέρια ένα καφέ ξυλόγλυπτο κουτί με καπάκι που έκλεινε, και μέσα εκεί μάζευε κάποια μικρά κάδρα με παλιές φωτογραφίες που είχε στολισμένα.

Αφού τις μάζεψε όλες γύρισε προς το μέρος μου.

Την ένοιωσα ξαφνικά δίπλα μου.

-για να σου πω την αλήθεια σε περίμενα... βέβαια όχι τώρα αλλά σε μερικά χρόνια.

Και τράβηξε απότομα τον μπερντέ...

Για μια στιγμή νόμιζα ότι τα πόδια μου κόπηκαν στη μέση, οι χτύποι της καρδιάς μου έγιναν αμέσως γρήγοροι και δυνατοί.
Δεν κατάφερα ν’ αρθρώσω λέξη.

-κάτσε και ηρέμησε, για να μάθεις την αλήθεια δεν ήρθες;
Εγώ τόση ώρα με την Ελένη επίτηδες της έλεγα όλα αυτά.. για να τ’ ακούσεις εσύ το έκανα.

-που ήξερες ότι κρυβόμουν;

-δεν το ήξερα το ένοιωθα

-αυτός που μάζεψες στις φωτογραφίες είναι αυτός που φαντάζομε;

-ναι

-μπορώ να το δω για λίγο;

-δεν νομίζω τζιέρι μου ότι αν τον δεις θα σου κάνει καλό

-νενέ μου έμοιαζε;

-σαν μια σταγόνα νερό

-και γιατί έφυγε;

-δεν άντεξε αγόρι μου, δεν άντεξε τον κόσμο

-τι το κακό είχε κάνει που δεν άντεξε;

-κανένα κακό σε κανέναν, ούτε μύγα δε πείραζε

-τότε γιατί;

-γιατί απλά ήταν διαφορετικός.. κι ο κόσμος δεν το συγχωράει αυτό...

31 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Συνεπαρμένη από τη "γεμάτη" φωνή της Χαρούλας, δε μπορω νταρκουλίνο μου να συγκεντρωθώ και να διαβάσω. Θα επανέλθω
;-)

Κέλλυ Μπουσουλοπουλου είπε...

"Επειδή το αδοκίμαστο καί το απ’αλλού φερμένο
Δέν τ’αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς???"

Το λεω και το εννοω...!

Υπόκλιση!!!!!

Καλη σου μερα...!

Attalanti είπε...

Υπέροχα μυστικιστικό, σαν τη νενε. Μου αρέσουν αυτά σου τα κομμάτια...

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

Γι΄αυτό δεν πρέπει να αφήνουμε την ευαισθησία μας να μας κυριεύει... Γιατί ο κόσμος είναι σκληρός, η ζωή είναι δύσκολη. Οφείλουμε (στον εαυτό μας κυρίως, αλλά φυσικά & στα παιδιά μας όταν υπάρχουν) να αδιαφορούμε για την κακία & να συνεχίζουμε απτόητοι, με το κεφάλι ψηλά!
Φιλιά

ΥΣ: Δε λέω πως είναι εύκολο, όμως & γίνεται & άλλος τρόπος δεν υπάρχει...

Shades είπε...

Φύρδην το έχω μέρες το τραγούδι, και τώρα που το είπες λέω να το αλλάξω.

Ανατολή μαζί σου κι εγώ..

Αταλάντη το ν’ ακούω τέτοια λόγια από σένα έχουν μια άλλη βαρύτητα, σ’ ευχαριστώ.

Ηλιαχτίδα πολλές φορές στη ζωή μου έκανα αυτό που λέει η καρδιά μου χωρίς να σκέφτομαι αν πρέπει και τις περισσότερες φορές δικαιώθηκα.

Ανώνυμος είπε...

"-γίατί απλά ήταν διαφορετικός..κι' ό κόσμος δεν το συγχωράει αυτό."

Η κολοβή αλεπού...όλες κολοβές τις θέλει!!!!
Κράτα την ουρά σου και να την τινάζεις περήφανος!!!!
Υπάρχει κι' "άλλος" κόσμος... υποθέτω δηλαδή... μια που η επιστήμη έχει αποδεχθεί πλέον τα παράλληλα σύμπαντα...
;)

Ανώνυμος είπε...

το τελευταίο κρατάω...

Sigmataf είπε...

νΑ το εκλάβω σαν ζεύγος με 1 comment που μου είχες κάνει πιο παλιά;

:)

Shades είπε...

Livana όχι η κοινωνία δεν έχει αποδεχτεί πλήρως τη διαφορετικότητα, έτσι δείχνει αλλά τους διαφορετικούς από κάθε άποψη τους οδηγεί στο περιθώριο.

ΥΓ. αν έχεις μπλογκ θα χαρώ να μου δώσεις το λινκ σου.

Αλεξάνδρα να κρατήσεις αυτό που νομίζεις, άλλωστε όλοι αυτό κάνουμε κρατάμε ότι μας κάνει να νοιώθουμε όμορφα.

Σίγμα ήρθε κι έδεσε λοιπόν ε;
Η προχτεσινή μου απάντηση με το σημερινό ποστ, αλλά έγινε εντελώς τυχαία.
Όχι λοιπόν να μην το εκλάβεις σαν ζεύγος γιατί είναι κάτι πολύ διαφορετικό.. κι εσύ διαφορετικός είσαι αλλά δεν αφήνεις τον εαυτό σου χωρίς άμυνες και δεν κινδυνεύεις να γίνεις απ’ τους άλλους γραφικός.
Εσύ προχώρα και να ξέρεις πίσω σου έχεις φίλους για σύμμαχο, που ίσως δε τολμάνε να λένε και να κάνουν όσα εσύ αλλά σε στηρίζουν.

Αλητισσα είπε...

Ετσι ειναι το να εισαι διφορετικος ειναι δυσκολο..
Ωραια λογια..
Φιλια μου αρεσε πολυ ο διαλογος..

MåvяiÐåliå είπε...

Ο “κόσμος” σε θέλει όμοιο του! Μεγάλη αλήθεια...Αλλιώς περάστε κι εσείς εδώ στο περιθώριο παρακαλώ...

Ανώνυμος είπε...

Livana όχι η κοινωνία δεν έχει αποδεχτεί πλήρως τη διαφορετικότητα, έτσι δείχνει αλλά τους διαφορετικούς από κάθε άποψη τους οδηγεί στο περιθώριο.

Shades, μιλώντας για διαφορετικότητα, λέξη με υποκειμενική έννοια, θα πρέπει κάπως να την ορίσουμε για να ξέρουμε και γιατί μιλάμε.
Μετά πρέπει να πούμε πως ο καθένας διαχειρίζεται την όποια διαφορετικότητά του σε σχέση με τον εαυτό του και με το περιβάλλον του.
Μετά να συζητήσουμε περί περιθωρίου. Και να το ορίσουμε.
Και μετά να τα συνδέσουμε αυτά τα δύο.
Και επειδή όλα αυτά θέλουν άπειρους καφέδες, όπως τίθεται το θέμα, όχι δεν διαφωνώ μαζί σου.
Η περιθωριοποίηση ελοχεύει.
Γιατί? Κατά την δική μου γνώμη η διαχείριση του διαφορετικού του άλλου έχει τις ρίζες στης στην παιδεία, με την ευρύτερη έννοια, και τρέφεται από την έννοια του σεβασμού που κανείς δεν μας την μαθαίνει.
Το ερώτημα τελικά είναι πόσο εμείς οι ίδιοι δεχόμαστε και σεβόμαστε την διαφορετικότητα του άλλου. Πόση δουλειά κάνουμε με τον εαυτό μας τελικά.
Και να βρούμε τα κότσια να υποστηρίξουμε την όποια διαφορετικότητά μας.
Η κοινωνίας μας όχι μόνο δεν αποδέχεται την διαφορετικότητα αλλά επιδιώκει την ομογενοποίηση.
Εμείς τι θα κάνουμε γι' αυτό?
Είναι ζητούμενα και για μένα αυτά, όπως καταλαβαίνεις, εξ΄ού και το σεντόνι....
Θα σου πω ένα "μυστικό"....τρόπος του λέγειν....μέσα από τα blog ανακάλυψα ότι δεν είμαι μόνη τελικά! Γι΄ αυτό και "κόλλησα". Όμως blog δεν έχω. Αν ποτέ το αποφασίσω, θα το μάθεις.

Άσχετο...αλλά το χιούμορ..σώζει!!!!
(ο ύψιστος ξέρει γιατί το έγραψα αυτό!!!!)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

νταρκουλίνο,
εικόνες, χρώματα κι' εκείνο το μυστηριώδες άρωμα της Ανατολής, κάνει την ιστορία σου ακόμα ομορφότερη!

Shades είπε...

Αλήτισσα κι εγώ αυτό πιστεύω ότι είναι δύσκολο.. χαίρομε που σου άρεσε ο διάλογος.

Μαύρη Ντάλια κάπως έτσι γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις.

Livana πολύ ωραία τα λες και συμφωνώ απόλυτα με το σεντόνι σου.. υποκειμενική έννοια η διαφορετικότητα αλλά να δώσω δυο τρία παραδείγματα που σκέφτομαι τώρα πρόχειρα: διαφορετικός είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει πόδια ή μάτια, που μπορεί να πάει μόνος του στην Αθήνα; Μπορεί να περάσει πεζοδρόμια; Μπορεί να ανέβει σκάλες; Ποια υποδομή έχουμε σαν χώρα για αυτή τη κατηγορία ανθρώπων; Δεν είναι αυτόματα στο περιθώριο αυτοί οι άνθρωποι;
Διαφορετικός είναι κάποιος που έχει άλλες ερωτικές προτιμήσεις από ότι έχει το κατεστημένο.. εγώ ας πούμε πριν κάποια χρόνια ήμουν παντρεμένος και έχω δυο παιδιά, τότε δεν θα έκανα παρέα κάποιον με αυτή τη διαφορετικότητα γιατί και να ήθελα.. οι παρέες μου θα έκαναν πέρα κι εμένα.
Μπορώ να σου γράφω παραδείγματα μέχρι το βράδυ και είμαι σίγουρος ότι στα περισσότερα θα συμφωνήσεις.
Σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο.
Να φτιάξεις μπλογκ θέλω να σε διαβάζω.

~~kindergarden teacher ~~ είπε...

οποτε εχεις χρονο ελα μια βολτα απο το μπλογκ οκ;΄

candy's τετραδιάκι είπε...

...τι να πω τωρα?
Μ'αρεσει η φαντασια σου.
Ξεφευγεις τελευταια.

Despina είπε...

Όλα ωραία. Πολύ ωραία θα έλεγα.
Αλλά πάλι έχω απορίες :-(
Μήπως είμαι χαζή;

marilia είπε...

Ήμουν βέβαιη για τις ομορφιές που... είχες δει κρυφά! ;):)

Φιλάκι! :)

Ναυαγός είπε...

καθηλωτικό shades, καθηλωτικό

Shades είπε...

Φύρδην όλα αυτά είναι μέσα μου, είναι η παιδική μου ηλικία και πολύ συχνά είναι στο μυαλό μου.

Σέβα με κάλεσε και η Ανατολή τώρα εσύ θα το κάνω λοιπόν μια και δεν μπορώ να αρνηθώ σε τόσο όμορφες κυρίες.

Candy ξεφεύγω πολύ και δε λέω να γυρίσω πίσω μετά.

Amo όχι καθόλου χαζή δεν είσαι.. γράφω για μια ιδιαιτερότητα αλλά δεν αναφέρω ποια είναι, πιστεύω όμως ότι αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία.

Marilia το κείμενο έχει μέσα πολλά αληθινά γεγονότα αλλά δεν έγινε με αυτό το τρόπο.. αυτά που περιγράφω είναι μόνο μέσα στο μυαλό μου.

GhostHunter είπε...

Υποκλίνομαι...

Απλά εκπληκτικό το τέλος.

One of the best
Fantastic
Το λάτρεψα

marilia είπε...

Το κατάλαβα Σκιούλη! :) Αλλά αυτό είναι που μ' αρέσει! ;)

Καλό βράδυ!

Shades είπε...

Ναυαγέ θενκς.

Φάντασμα κι εμένα μου άρεσε, και για να σου πω την αλήθεια όταν γράφω κάτι συνήθως όταν το διαβάζω μετά δε μ’ αρέσει.

Marilia ;)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αχ, η Σμυρνιά... η διαφορετικότητα τους έφαγε στην Ελλάδα και στην πατρίδα η διαφορετικότητα και το μίσος τους έσφαξε ή τους έδιωξε.

Ντεφι είπε...

αυτή τη μια στογόνα νερό την αγάπησα πολύ, γιατί είναι από μόνη της προσφιλής από αγαπημένα χείλη έκφραση και γιατί την είχες αγκαλιάσει έτσι δυνατά μέσα στο κείμενο...

φιλί μεγάλο και τοκισμένο από την τελευταία φορά που σ' επισκέφτηκα.
σμουτς

Ανώνυμος είπε...

Σου το είπα...για άπειρους καφέδες...
Ναι, συμφωνώ μαζί σου.
Ειλικρινά λυπάμαι που αναγκάζομαι να συμφωνήσω, θάθελα πολλά γύρω μου νά είναι τουλάχιστον πιό δίκαια!
Με τιμά που θέλεις να με διαβάζεις...εγώ δεν ξέρω αν έχω κάτι να πω...
Ίσως το φτιάξω το άτιμο έστω σαν πείραμα, αν λύσω κάποια πρακτικά θεματάκια.
Σε ευχαριστώ πολύ πάντως!
Και...χαιρετίσματα και στον Μένιο...πολύ τον "πάω" τον άτιμο!!!

Shades είπε...

Δείμο θυμάμαι τα παιδικά μου χρονιά τους παππούδες μου και τις γιαγιάδες απ’ τη Σμύρνη και νοιώθω πολύ περήφανος για το ήθος αυτών των ανθρώπων.

Ντέφι σ` ευχαριστώ και χαίρομε πολύ που ο καθένας κρατά κάτι από το κείμενο αυτό.. αυτή η τριλογία με τις γιαγιάδες μου είναι από πιο αγαπημένα μου ποστ.

Livana θέλω να τα λύσεις αυτά τα πρακτικά θεματάκια κι αν χρειαστείς κάποια βοήθεια εδώ είμαι.. έχεις τα φιλιά απ’ το Μένιο.

Ανώνυμος είπε...

:)))
Ευχαριστώ και τους...δυο!!!!

Αγγελική Στ. είπε...

Ο καλύτερος επίλογος... :-)

paraxeno είπε...

με φόβισες... με αυτό το τέλος... μου θύμισες πράγματα γνώριμα και ανησυχώ... δεν θέλω να φύγω, να μη φύγει κανείς... όπως το πε η ανατολή, είναι νωρίς... και το αδοκίμαστο και το αλλιωτεμένο δεν το αντέχουν, κρύφτο κι εσύ σε κουτάκια με βελουδένια επένδυση, και ενα ξεραμένο γιασεμάκι και λεβάντα μέσα...

πόσο γνώριμα όμως ειναι μερικά πράγματα, μου κάνει εντύπωση...

καθρεφτίσματα ειναι οι ζωές μας λίγο πολύ... νιώθω τύχη σε αυτή την ανακάλυψη κάθε φορά που την αντιλαμβάνομαι...

να σαι καλά φίλε μου...

Υ.Γ. αν χρειαστεί η Λιβάνα βοήθεια μέσα κι εγώ, θα ήθελα να διαβάσω αυτά που "δεν" έχει να πει...

Shades είπε...

Livana περιμένω σύντομα να σε διαβάσω.

Sunshine χαίρομε που σου άρεσε.

Παράξενο πολλά γεγονότα μοιάζουν μεταξύ τους ιδίως αν τα ζήσαμε παράλληλα τις ίδιες περίπου εποχές.