Σελίδες

Κυριακή, Φεβρουαρίου 25

Ένα (παράξενο) ταξίδι στο χρόνο με δανικές λέξεις.

“τροχιά, χουρμάς, αρμύρα, ύφος, χάρτινο φανάρι” (λέξεις από το παράξενο)


Κοιτά πίσω στα παιδικά του χρόνια και θυμάται στιγμές όμορφες γεμάτες φροντίδα και ζεστασιά, πολύ φτώχια, αξιοπρέπεια, αρχές, μυρωδιές και χρώματα φωτεινά και όνειρα, πολλά όνειρα.

Βλέπει σήμερα τον εαυτό του στο καθρέφτη και δεν τον αναγνωρίζει, βλέπει βαθιές χαρακιές στο πρόσωπό του σχεδόν ουλές αλλά δε μένει σ’ αυτό.. εκείνο που του τριβελίζει το μυαλό είναι το ύφος, ναι αυτό το θλιμμένο ύφος.. αυτό του αποτυχημένου.

Έκανε όνειρα μικρός εκεί στη φτωχογειτονιά που έμενε, ήθελε λέει να φτιάξει μια οικογένεια με πολλά παιδιά κι ένα εξοχικό, δεν είχε ποτέ εξοχικό ούτε χωριό να φύγει όπως έκαναν όλοι.
Του έλειπε και το ‘θελε πολύ, να φυτεύει διάφορα λουλούδια να έχει γλάστρες με βασιλικό και να βλέπει θάλασσα να χάνετε το μάτι του στη θάλασσα, αυτό τον ηρεμούσε.
Να πηγαίνει τα βράδια και να μαζεύει όστρακα στην ακρογιαλιά, να κάθεται με τις ώρες μ’ ένα τρανζίστορ και λίγη ρακί να τον ψήνει η αρμύρα.

Θυμάται τις αλάνες της Κοκκινιάς που έπαιζε μπάλα μικρός και τη καστάνια με τα λαδερά, που είχε έτοιμο φαί απ’ τα χτες η μάνα, για να πάρει μαζί του στη δουλειά.
Ακόμα είχε στη μύτη του τις οσμές απ’ τις αυλές, τα ασπρισμένα σκαλοπάτια, τη μυρωδιά του ασβέστη και εικόνες που στα μάτια του τότε φάνταζαν ανούσιες και βαρετές τώρα μόνο τέτοιες θυμάται.
Την παλιοπαρέα με τα παιδιά της γειτονιάς, τα αυτοσχέδια πατίνια με τα κλεμμένα ρουλεμάν και το χάρτινο φανάρι που κρατούσε στη περιφορά του επιταφίου τη μεγάλη Παρασκευή.

Βλέπει τώρα στο καθρέφτη και το πρόσωπό του είναι μεγάλη Παρασκευή.
Δεν του ‘ρθαν σαν τα λογάριασε, άλλη τροχιά πήρε η ρότα του αλλού τον τράβηξε η ζωή, δεν είπε όχι, μήτε δείλιασε ποτέ το πάλεψε με νύχια και με δόντια και τις κακοτοπιές τις κοίταξε στα μάτια.

Έρχονται ώρες μόνο που σκέφτεται και πονά.

Είχε όνειρα παιδί όχι μεγάλα κι άπιαστα, παρά μόνο ένα ακρογιάλι κι ένα χουρμά.

Ένα χουρμά που ποτέ πια δεν θα γευτεί..

29 σχόλια:

Αγγελική Στ. είπε...

Όμορφο το δημιουργικό παιχνίδι με τις λέξεις που ξεκινήσατε. Υπέροχη η φωτογραφία του -φαινομενικά μόνο- χαμένου. Γιατί αυτός που πάλεψε δεν μπορεί να είναι ποτέ χαμένος.. Όσο για το κείμενο, shades.. ("Είχε όνειρα παιδί όχι μεγάλα κι άπιαστα, παρά μόνο ένα ακρογιάλι κι ένα χουρμά.
Ένα χουρμά που ποτέ πια δεν θα γευτεί.."- τι υπέροχο!!)

teo είπε...

Καλημέρα Shades...
Εγώ θα μείνω στην φώτο περισσότερο και όχι στο κείμενο και αυτό για τον απλό λόγο πως έτσι θα απαντήσω και στο κείμενο...
Λοιπόν είναι εντυπωσιακή τόσο η έκφραση όσο και η γωνία λήψης της φώτο και δείχνει έναν άνθρωπο που αν μη τι άλλο πάλεψε για πολλά πράγματα σαυτή την ζωή...είμαι σίγουρος πως αυτό το πρόσωπο καλύπτει μια ικανοποίηση για όσα πάλεψε...και κλείνω με μια ευχή : ας έχουμε και εμείς ένα αντίστοιχο πρόσωπο στα γεράματα μας...τουλάχιστον θα σημαίνει πως προσπαθήσαμε για κάτι...ασχέτως αν άξιζε ή όχι...

Desposini Savio είπε...

Shades καλημέρα!
Πολύ όμορφο κείμενο, πολύ έξυπνη η ιδέα!
Και ο χουρμάς...

Tradescadia είπε...

Γαμημένη νοσταλγία...

Shades είπε...

Κι εγώ βρήκα την ιδέα πολύ έξυπνη και τι καλύτερο να εμπνευστείς από μια φωτογραφία και δικές σου εμπειρίες.
Καλημέρα καλή Κυριακή.

Gwgw είπε...

Καταπληκτικά με την ψυχολόγια που έχω αυτές τις μέρες τέτοια κείμενα πρέπει να διαβάζω. Θαυμάσια! ουουφ! Καλημέρα Νικόλα.

Κέλλυ Μπουσουλοπουλου είπε...

Πολυ ομορφο ναι αλλα εμενα με συγκινησε κιολας!!!Πως το εμπνευστηκες?:)

paraxeno είπε...

τι είναι αλήθεια εκείνο που αφήνει τα όνειρα τα παιδικά μόνο όνειρα για τους περισσότερους;;;

Βλέπω ότι το παιχνίδι αρέσει σε ορισμένους φίλους και φίλες, δώσε σκυτάλη σε όποιον αγαπάς να διαβάζεις... είμαι σίγουρη ότι θα βγουν μικρά θαύματα....

Shades είπε...

Γωγώ μου καλημέρα.

Ανατολή απ’ τη φωτογραφία εμπνεύστηκα και από εικόνες του παρελθόντος.

Παράξενο είναι ότι τα μάτια των παιδιών κοιτούν αλλιώτικα, αγνά..

Καλημέρα***

Nicky-Athina Polymeri είπε...

Απλά υπέροχο....

Υ.Γ.: Μπαμπά Dio εεεεεεεεεεεεε????????? χιχιχι!!!!! ;-)

candy's τετραδιάκι είπε...

Noσταλγια και ξανα νοσταλγια.
Υπαρχουν ανθρωποι που την αναζητουν!
Οπως ο ηρωας της ιστοριας σου που ποτε δεν γευτηκε αυτα που τοσο ηθελε να αποκτησει..
Κι ομως νοσταλγει τη ζωη των ατελιωτων ονειρων.
Παιδακι -τοτε- στην Κοκκινια.

Attalanti είπε...

Μου άρεσε πάρα πολύ! Με ταξίδεψε μέσα του (σου), σε μια εικόνα που θα δουλέψεις για να μην αντικρύσεις. Είχε ζεστασιά αυτό σου το κομμάτι :)

George είπε...

Υπέροχο ντάρκ και σαν κείμενο και σαν φωτό. Τελικά στα συγκηνιτικά σου με αρέσεις περισσότερο.

GhostHunter είπε...

Καταπληκτικό το κείμενο. Από τα ωραιότερα σου.
Έχω ένα παράπονο όμως. Χάθηκες.
Βέβαια, δικαίωμα σου.

Καληνύχτα φίλε.

Shades είπε...

Κορούλα σ’ άρεσε;

Candy πάρα πολλοί άνθρωποι αλλιώς ξεκινούν με αλλά όνειρα κι αλλού καταλήγουν μέσα στη ζωή είναι όλα.

Ευχαριστώ Αταλάντη μου.. να σου στείλω πέντε λέξεις να μου γράψεις κάτι; Πολύ θα το ήθελα από σένα.

Γιώργο εγώ λέω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει πολλές πλευρές.. σε άλλους αρέσει αυτή μου η πλευρά σε άλλους κάποια άλλη κι αυτό συμβαίνει με όλους μας.

Φάντασμα ευχαριστώ.. όσο για το άλλο κι αυτό μην ακουστεί ως δικαιολογία αλλά είχα λιγότερο χρόνο από ότι συνήθως.

Ανώνυμος είπε...

apo paidi zileua tous ilikiwmenous ...pote de katalaba giati...
kalo bradaki

Ανώνυμος είπε...

Γεύση γλυκόπικρη...
Ανθρώπινες ιστορίες, τόσο κοινές λίγο πολύ σε όλους μας...
Πως να τραφεί το όνειρο?
Να δικαιωθεί.
Για αλλού ξεκινάμε και αλλού βρισκόμαστε. Ίσως είναι και λίγο μεταφυσικό αυτό.
Κι' αυτό το ταξίδι που μας χαρίζει ρυτίδες, χίλιες φορές αυτά τα αναγνώσματα στα πρόσωπα, να τα φυλλομετράμε.
Ας μη ξεχνάμε τουλάχιστον, αυτά τα μικρά παιδικά όνειρα, τα μικρά που μεγαλειώδη είναι στην πραγματικότητα και...ποιός ξέρει...θα τον έχουμε τον χουρμά μας!!!!
Να είσαι καλά...

Φοινιξ είπε...

Η ζωή κρύβει παγίδες και σκοτώνει πολλά απο τα όνειρα πριν καν γεννηθούν και άλλα τους δίνει μόνο λίγο καιρό ζωής...

Είναι σκληρή και εκδικείται χωρίς λόγο πολλές φορές...

Και απλά αφήνει την νοσταλγία να πλημυρίζει το μυαλό...

marilia είπε...

Τελικά... είσαι γλυκούλης! ;):):)

Υπέροχο κείμενο!

Φιλιά τόοοοοοσα! :)

Sigmataf είπε...

Καλή βδομάδα ρε φιλέ.

Απίστευτα όμορφοι οι συνδιασμοί σου.

Τι να σου πω........

Πολύ αληθεια.

Shades είπε...

Atg φαντάζομε ότι τους ζήλευες με τη καλή έννοια.. είναι πολύ όμορφο αν τους έβλεπες θετικά γιατί συνήθως τα παιδιά τους αποφεύγουν.

Livana τα παιδικά όνειρα είναι τις περισσότερες φορές μικρά κι αθώα, κι αυτά είναι που έχουν αξία ίσως να τα ζήσουμε.

Φοίνικα αυτή τη νοσταλγία την έχουμε ζήσει όλοι λίγο πολύ.

Marilia ευχαριστώ.

Σίγμα ταφ καλή βδομάδα παιχταρά.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κανείς δεν μένει χαμένος όταν πολεμά τη ζωή. Λυπάται για τις ήττες, αλλά σίγουρα έχει και νίκες, που όμως δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα της κοινωνίας μας. Βλέπεις δεν είναι όλοι οι χουρμάδες καταναλωτικά αγαθά, υπάρχουν και πνευματικοί χουρμάδες και συναισθηματικοί.

Attalanti είπε...

Χεχε... Και δε στέλνεις; Το πολύ-πολύ να σου ζητήσω ένα άλλο σετ :) Ίσως αυτή να είναι η ιδέα που περίμενα. Καλημέρα!

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

Δεν ήθελε πολλά... μόνο που κι αυτά ήταν άπιαστα. Τελικά η απόσταση που μας χωρίζει από όσα ονειρευόμαστε, μεγάλα-μικρά, λίγα- πολλά, είναι πάντα η ίδια.
(από παιδί, στη θέα παππούδων δακρύζω, ίσως γιατί δεν γνώρισα ποτέ έναν δικό μου παππού)

Despina είπε...

Ι-δανικές λέξεις.

Άγγιξες εκεί που πονάει...

Shades είπε...

Δείμο σε συναισθηματικούς χουρμάδες αναφέρομε.

Αταλάντη έρχομαι τώρα στο μπλογκ σου τρέχοντας να σου γράψω λέξεις.. πολύ ήθελα να δω ένα δικό σου κείμενο με πέντε δανικές λέξεις.

Giorgia μου είναι πολύ δύσκολο να σου απαντήσω μετά από αυτό που αναφέρεις στο τέλος.. σ’ ευχαριστώ που έρχεσαι.

Amo δεν το ήθελα..

paraxeno είπε...

ει, όταν μαγειρευτούν οι λέξεις της αταλάντης, αφήστε ένα σύνδεσμο και σε μένα να χαρώ...

γράφει όμορφα η φίλη, ευτυχώς που την ανακάλυψα μέσα από τούτα τα μηνύματα...

Shades είπε...

Παράξενο αυτό θα το έκανα και χωρίς να μου το ζητούσες.. τελικά πολύ μου άρεσε αυτό το παιχνίδι ήταν πολύ καλή ιδέα.

Attalanti είπε...

Έτοιμη η πρώτη ιστοριούλα! :) Εύχομαι να σε ταξιδέψει - εγώ αυτό έπαθα!

Σ' ευχαριστώ πολύ.